Karen Grassle- Caroline Ingalls (ma)

Alles over de actrices van Het Kleine Huis op de Prairie
Plaats reactie
Halfpint
Site Admin
Berichten: 3644
Lid geworden op: 13-04-2011 22:25

Karen Grassle- Caroline Ingalls (ma)

Bericht door Halfpint » 18-06-2011 13:56

Afbeelding


Karen Grassle Interview

1. Wat zijn uw herinneringen aan Michael Landon, die zo'n leidende kracht achter Little House on the Prairie was als speler en executive producer, en niet te vergeten schrijver en regisseur van veel afleveringen?

KAREN GRASSLE:. Michael was helemaal in zijn element als leider van de film- schrijven, regisseren, produceren en spelen. Hij was een ongelofelijk karakter en bekwaam.

Michael was heel extrovert, dus het was niet zo'n probleem om een hoeksteen van het alles te zijn, zo simpel als hij omging met de fysieke veeleisendheid.
Tijdens het eerste seizoen werd hij heel ziek, en zijn leven was in gevaar. Hij moest in ijs verpakt worden tegen de koorts en we waren allemaal erg bezorgd. In die tijd was ik in staat om extra scenes te doen, en te helpen met de vastberadenheid van het verhaal, waar hij heel dankbaar voor was toen hij terug kwam. We waren allemaal verbaasd over zijn fysieke duldzaamheid.

2. Hoe was het om de lieve moeder van zoveel kinderen te spelen in de film, en hoe voelde u zich ten opzichte van al de acteurs/actrices die hen speelden- Melissa Gilbert, Melissa Sue Anderson, the Greenbush & Turnbaugh tweelingen, Matthew Laborteaux, Jason Bateman en Missy Francis?

KG: Ik werkte het meest hecht met de twee Melissa's en de Greenbush- tweeling totdat er meer kinderen werden bijgevoegd. Ik hield van hen allemaal. Het was zwaar om hen zo te zien, ze moesten zo handelen met de situatie niet in het minst omdat Mike en anderen zo gevoelig waren tegenover het feit dat ze kinderen waren, ze moesten produceren en ze moesten produceren op het juiste moment.

Het was pijnlijk hen zo te zien door de nadruk te leggen op wat volwassen acteurs een uitdaging vinden. Matt en Patrick's ouders schenen de situatie te zien als een gunst en zo deed Baby Grace haar moeder ook. Hollywood is geen wereld waar je voor je eigen kinderen mag kiezen.


3.Welke aflevering van Little House on the Prairie is uw eigen persoonlijke favoriet en kan u me vertellen waarom?
KG: Country Girls, misschien omdat het zo klopte met de boeken en Laura's herinnering. Caroline's karakter stabiliseerde vanaf toen.


4. Persoonlijk denk ik dat een van uw beste acteermomenten uitstekend te zien is in aflevering “A Matter of Faith" waarin u een paar hartverscheurende scenes moest doen. Wat herinnert u zich over het filmen van die bijzondere aflevering?
KG: Dank u. A Matter of Faith was voor me geschreven zodat ik een betere rol kon laten zien. Ik denk dat Mike hoopte dat ik genomineerd zou worden en een Emmy zou winnen. Ik leerde heel veel over acteren voor de camera van die show. Het is verheugend dat zoveel mensen het zich herinneren en er zo van houden.

5. Wat waren de beste en slechtste dingen van het maken van een televisieserie set in de 19e eeuw?

KG: Het beste ding was dat we niet leefden in de 19e eeuw! We hebben de neiging om die tijd en leefwijze te romantiseren. Voor vrouwen eindigde de huiselijke plicht nooit. Natuurlijk, we romantiseerden het in de film en wisten dat we het deden, omdat het de stijl van een verhaal was, geen echte pioniers- vuil, verbranding, stinkend buitenhuisje, etc.
Het was het verhaal van een ideale familie, met zijn waarden en normen en problemen die uitgewerkt konden worden in een aparte aflevering. Het slechtste ding was het dragen van hete kleren in de zomer- niet zo slecht, huh?
Herinnert u zich de eerste keer dat een fan van de film u herkende in het publiek en word u nog steeds herkend als Caroline Ingalls?
Nee, ik herinner me de eerste keer niet meer. Ja, mensen herkennen me nog steeds, maar vaak merk ik het niet op. Het leukste van Caroline is dat mensen respect voor haar hebben, daarom grijpen ze me niet en verscheuren mijn kleren niet, of iets anders angstaanjagends.

6.Wist u vanaf het begin dat Little House on the Prairie zo'n populaire film zou worden en hoe was het om het te verlaten in 1983 na 8 seizoenen?

KG: Ik wist niet dat het een succes zou worden. Acht jaar stelde ik me dat niet voor. Het was lastig voor me om in 1 plaats te blijven en om 1 karakter jaar na jaar te spelen, omdat ik een wat rusteloze natuur heb. Ik was verschrikkelijk dankbaar voor de continuiteit en veiligheid dat het heeft gegeven, en de vrijheid dat ik me kon interesseren en creatief werk kon doen.

7. Hoe was het om de film te filmen in California, in de Simi Valley?

KG: Simi Valley was in het land waar ik opgroeide, daarom was het ironisch voor me om "thuis" te komen na zoveel jaren in het oosten in New York te werken, in het hele land, en in Engeland. Terug in mijn eigen achtertuin , zoals het lied gaat.

Ik had 1 zomer daar een acteur coach toen ik op school was. We werkten aan mijn stem en sommige scenes- Saint Joan, herinner ik me. Hij wilde dat ik mee ging naar Hollywood, maar ik ging terug naar school.
Het weer was vreselijk daar buiten. Onze eerste week daar was er een hittegolf, en onze regisseur en Alison Arngrim (Nellie) vielen er flauw. De dokter deed koude doeken in onze nekken en tegen onze voorhoofden om ons overeind te houden.
Onder de eikenboom in het kleine stadje kon het heerlijk zijn in de schaduw. Ik vond het heerlijk om daar te zitten en te praten met Karl Swenson, onze molenaar. Hij was altijd iets interessants aan het lezen.

8.Heeft u nog steeds contact met anderen van de film cast?

KG: Ik heb het meest contact met Charlotte Stewart, alhoewel ik probeer ook contact te houden met de anderen. Kevin Hagen, Charlotte, haar man David en ik hadden kortgeleden een etentje. Kevin, Dabbs Greer en ik zijn aardig regelmatig en hecht gebleven. Ik ben gek op de opgroeiende kinderen- ze zijn allemaal zulke geweldige mensen geworden.

9. Wat zijn uw herinneringen aan de volgende cast leden?
KG: Richard (Dick)Bull (Nels Oleson) was zo professioneel. Ik hield van het werken met hem. Hij en zijn vrouw zijn gewend elk jaar naar het theater in Engeland te gaan, en hij vertelt me er over.

Katherine MacGregor (Harriet Oleson) (Scotty MacGregor) was een goede kameraad, erg aardig en meelevend toen mijn vader plotseling overleed. Ze heeft ook mijn nieuwe hond geintroduceerd toen mijn oude hond dood was gegaan.
Alison Arngrim (Nellie Oleson/Dalton) begon te schijnen nadat ze haar tienerjaren had verlaten. Ze had wonderlijk ijdele jaren 50 outfits en, toen ze kon rijden, kreeg ze een leuke 50er jaren auto.
Charlotte Stewart (Eva Beadle/Simms) en ik hadden die dagen vriendschappelijke contacten en nu nog. We vinden dat we nu elkaar zelfs meer spreken dan toen.

Victor French (Isaiah Edwards) vond het heerlijk om over acteren te praten. Hij trouwde Julie Cobb, die de kleine zus van mijn eerste acteurpartner, Vince Cobb, op school was. Victor huurde me ook om werk te doen in zijn eerste regisseursoptreden voor televisie.

Kevin Hagen (Doctor Hiram Baker) was heel, heel aantrekkelijk voor vrouwen en als een alleenstaande vader had hij zijn handen vol. Hij was altijd zo zoet als taart.
Dabbs Greer (Reverend Robert Alden) was een andere favoriet van mij. Het klinkt zoetsappig, maar we hadden echt een fantastische troep wonderbaarlijke acteurs in de film. Het was mogelijk om mijn kleine meisje aan Dabbs voor te stellen, toen hij in Santa Fe was, om een film te maken, toen we daar woonden.

10. Kunt u zich herinneren hoe het voor de cast en te crew was tijdens het filmen van The Last Farewell?
KG:Het was geen gelukkige sfeer. We waren blij om elkaar te zien, maar er was iets panisch en dols over de samenspanning, en het hele idee om Walnut Grove de lucht in te blazen. Ik had het gevoel dat Mike het moest doen, zo dat het over zou zijn, voor het netwerk dat veel geld heeft moeten offeren aan hem, voor jaarlijkse en halfjaarlijkse films van Little House.

11. Als er ooit een Little House reunie aflevering zou komen, zou je dan de rol van Caroline nog een keer wil spelen?
KG:Natuurlijk zou ik Caroline spelen, wie anders?!
Afbeelding

Gast

Bericht door Gast » 26-06-2011 13:14

Lady of the houses

From Ventura to Capitol Hill, Karen Grassle has worked hard to make her voice heard
Story By Karen Lindell

Houses have played big and little parts in Karen Grassle's life.
The actress starred as frontier mom Caroline Ingalls on "Little House on the Prairie," and her father and sister were Realtors.

She also played a key role in a political House.

In the 1970s, she testified before the House and Senate in Washington, D.C., seeking congressional support for victims of domestic violence.

Grassle is best known for her eight-season TV stint as Michael Landon's wife and Melissa Gilbert's "Ma" on "Little House"; the NBC show, which ended in 1983, still airs in reruns around the world.

But you might not know that Grassle grew up in Ventura — she graduated as valedictorian of the Ventura High School Class of 1959 — and was an advocate for women's rights long before anyone had heard of a domestic violence shelter or cared about glass ceilings.

She's also an accomplished stage actress who spent five seasons acting with the Actors Theatre of Louisville in Kentucky, and co-founded a theater company in Santa Fe, N.M., where she directed an all-female production of "Waiting for Godot."

She's performed at other regional theaters throughout North America, currently at the Rubicon Theatre in the Ventura company's production of "Open Secrets," featuring world premieres of two plays by Tony and Emmy Award winner Dale Wasserman. The show's run ends Sunday.

Grassle's presence in Ventura has been somewhat of a closed secret.
Grassle (pronounced GRASS-lee), who now lives in Northern California, is staying in town but said that although some former classmates have come to see her in "Open Secrets," so far no one has recognized her outside the theater.
She's not surprised by the lack of recognition. The last time she spent a significant amount of time in Ventura was in the mid-1960s, when she stayed with her parents in between training as a Fulbright Scholar at the London Academy of Music and Dramatic Art in London and her first Equity job.
Her family left Ventura 15 years ago, and Grassle, after living in Los Angeles, New Mexico and Kentucky, moved to El Cerrito, Calif., near Berkeley, about a year and a half ago.

A classic London life
Before donning a bonnet as a frontier mom, Grassle was steeped in classic acting at LAMDA, soaking up performances in London by such legendary actors as Laurence Olivier, Paul Scofield and Maggie Smith, to name a few.
"I wanted to prepare myself to do repertory theater and play many different kinds of parts and be classically trained," she said.

When she returned to the United States, Grassle had some success on Broadway, performing in such plays as "The Gingham Tree," "Butterflies Are Free" and "Sweet Sue." She landed a role in an independent film in Los Angeles but, when financing for the movie fell through, the practical Grassle started to question whether show business was a sound career choice.

A graduate of the University of California at Berkeley, Grassle considered going back to school to study psychology, but she couldn't afford the tuition. Television, which paid a lot of money, seemed like a good option.

When her agent called about auditioning for "Little House" in 1973, Grassle wasn't familiar with the books by Laura Ingalls Wilder on which the series was based.

"I didn't even know Michael Landon," she said. "When they told me Michael Landon was directing and he was the guy from 'Bonanza,' I said, 'Which one?' I was not so connected to the TV world."
Something connected during the audition, however: Grassle beat out more than 45 other actresses for the role.
Grassle fell naturally into the part of Caroline Ingalls.

"Those books were exactly the kind of books I used to read," she said, "books based on real-life stories, and people going through hard times and triumphing over difficulties. It was kind of right up my alley."

Growing up in Ventura
Grassle, who declined to state her age (various unofficial Web sites list her birth year as 1942 or 1944), was born in Berkeley but spent her school years, from first through 12th grade, in Ventura.
While walking to school each day, she recalled, she passed the Rubicon Theatre, though back then the building was a church.
Grassle said she was always acting and dancing in shows at school and church and around the community.
At Ventura High she was a member of the Thespian Club and starred in the senior class production of Ayn Rand's "Night of January 16th." (Another noted member of the Class of 1959, Ventura County Superior Court Judge David Long, acted in the production as well.)
She served as Associated Student Body vice president during her senior year. The caption for her yearbook photo with other ASB leaders reads: "This year our social success was due to the hard work of our Vice President Karen Grassle. She's a really capable girl and deserves a lot of credit."

Judy Van Dyke of Camarillo, 65, owner of Camarillo Travel, was in Grassle's high school class. "I remember her long, blond ponytail and how popular and smart and pretty she was," Van Dyke said. "I don't think anyone had a clue she would be a major star. Lots of people act in high school but don't go on to do anything about it."

Grassle, now divorced and single, raised her daughter, Lily, who's now 21 and living in Los Angeles. Grassle's sister, Janey, and the rest of her family left Ventura in 1991 because of a Ventura County dilemma that hasn't gone away: the cost of housing.

"My sister was a Realtor and her business wasn't happening," Grassle said. "Neither of her sons could afford to buy homes where her grandchildren would have a backyard. So they all moved together to Washington and started farming."
Grassle attended Ventura High School's 45-year reunion in 2004, Van Dyke said. "She is so down-to-earth; she spoke to everybody at the reunion. She is the same nice person she was in high school."
Nice, but with a spunky, independent streak, too.

Gast

Bericht door Gast » 23-10-2011 23:38


Gast

Bericht door Gast » 20-04-2013 22:51


Plaats reactie