Karen Grassle- Caroline Ingalls (ma)
Geplaatst: 18-06-2011 13:56
Karen Grassle Interview
1. Wat zijn uw herinneringen aan Michael Landon, die zo'n leidende kracht achter Little House on the Prairie was als speler en executive producer, en niet te vergeten schrijver en regisseur van veel afleveringen?
KAREN GRASSLE:. Michael was helemaal in zijn element als leider van de film- schrijven, regisseren, produceren en spelen. Hij was een ongelofelijk karakter en bekwaam.
Michael was heel extrovert, dus het was niet zo'n probleem om een hoeksteen van het alles te zijn, zo simpel als hij omging met de fysieke veeleisendheid.
Tijdens het eerste seizoen werd hij heel ziek, en zijn leven was in gevaar. Hij moest in ijs verpakt worden tegen de koorts en we waren allemaal erg bezorgd. In die tijd was ik in staat om extra scenes te doen, en te helpen met de vastberadenheid van het verhaal, waar hij heel dankbaar voor was toen hij terug kwam. We waren allemaal verbaasd over zijn fysieke duldzaamheid.
2. Hoe was het om de lieve moeder van zoveel kinderen te spelen in de film, en hoe voelde u zich ten opzichte van al de acteurs/actrices die hen speelden- Melissa Gilbert, Melissa Sue Anderson, the Greenbush & Turnbaugh tweelingen, Matthew Laborteaux, Jason Bateman en Missy Francis?
KG: Ik werkte het meest hecht met de twee Melissa's en de Greenbush- tweeling totdat er meer kinderen werden bijgevoegd. Ik hield van hen allemaal. Het was zwaar om hen zo te zien, ze moesten zo handelen met de situatie niet in het minst omdat Mike en anderen zo gevoelig waren tegenover het feit dat ze kinderen waren, ze moesten produceren en ze moesten produceren op het juiste moment.
Het was pijnlijk hen zo te zien door de nadruk te leggen op wat volwassen acteurs een uitdaging vinden. Matt en Patrick's ouders schenen de situatie te zien als een gunst en zo deed Baby Grace haar moeder ook. Hollywood is geen wereld waar je voor je eigen kinderen mag kiezen.
3.Welke aflevering van Little House on the Prairie is uw eigen persoonlijke favoriet en kan u me vertellen waarom?
KG: Country Girls, misschien omdat het zo klopte met de boeken en Laura's herinnering. Caroline's karakter stabiliseerde vanaf toen.
4. Persoonlijk denk ik dat een van uw beste acteermomenten uitstekend te zien is in aflevering “A Matter of Faith" waarin u een paar hartverscheurende scenes moest doen. Wat herinnert u zich over het filmen van die bijzondere aflevering?
KG: Dank u. A Matter of Faith was voor me geschreven zodat ik een betere rol kon laten zien. Ik denk dat Mike hoopte dat ik genomineerd zou worden en een Emmy zou winnen. Ik leerde heel veel over acteren voor de camera van die show. Het is verheugend dat zoveel mensen het zich herinneren en er zo van houden.
5. Wat waren de beste en slechtste dingen van het maken van een televisieserie set in de 19e eeuw?
KG: Het beste ding was dat we niet leefden in de 19e eeuw! We hebben de neiging om die tijd en leefwijze te romantiseren. Voor vrouwen eindigde de huiselijke plicht nooit. Natuurlijk, we romantiseerden het in de film en wisten dat we het deden, omdat het de stijl van een verhaal was, geen echte pioniers- vuil, verbranding, stinkend buitenhuisje, etc.
Het was het verhaal van een ideale familie, met zijn waarden en normen en problemen die uitgewerkt konden worden in een aparte aflevering. Het slechtste ding was het dragen van hete kleren in de zomer- niet zo slecht, huh?
Herinnert u zich de eerste keer dat een fan van de film u herkende in het publiek en word u nog steeds herkend als Caroline Ingalls?
Nee, ik herinner me de eerste keer niet meer. Ja, mensen herkennen me nog steeds, maar vaak merk ik het niet op. Het leukste van Caroline is dat mensen respect voor haar hebben, daarom grijpen ze me niet en verscheuren mijn kleren niet, of iets anders angstaanjagends.
6.Wist u vanaf het begin dat Little House on the Prairie zo'n populaire film zou worden en hoe was het om het te verlaten in 1983 na 8 seizoenen?
KG: Ik wist niet dat het een succes zou worden. Acht jaar stelde ik me dat niet voor. Het was lastig voor me om in 1 plaats te blijven en om 1 karakter jaar na jaar te spelen, omdat ik een wat rusteloze natuur heb. Ik was verschrikkelijk dankbaar voor de continuiteit en veiligheid dat het heeft gegeven, en de vrijheid dat ik me kon interesseren en creatief werk kon doen.
7. Hoe was het om de film te filmen in California, in de Simi Valley?
KG: Simi Valley was in het land waar ik opgroeide, daarom was het ironisch voor me om "thuis" te komen na zoveel jaren in het oosten in New York te werken, in het hele land, en in Engeland. Terug in mijn eigen achtertuin , zoals het lied gaat.
Ik had 1 zomer daar een acteur coach toen ik op school was. We werkten aan mijn stem en sommige scenes- Saint Joan, herinner ik me. Hij wilde dat ik mee ging naar Hollywood, maar ik ging terug naar school.
Het weer was vreselijk daar buiten. Onze eerste week daar was er een hittegolf, en onze regisseur en Alison Arngrim (Nellie) vielen er flauw. De dokter deed koude doeken in onze nekken en tegen onze voorhoofden om ons overeind te houden.
Onder de eikenboom in het kleine stadje kon het heerlijk zijn in de schaduw. Ik vond het heerlijk om daar te zitten en te praten met Karl Swenson, onze molenaar. Hij was altijd iets interessants aan het lezen.
8.Heeft u nog steeds contact met anderen van de film cast?
KG: Ik heb het meest contact met Charlotte Stewart, alhoewel ik probeer ook contact te houden met de anderen. Kevin Hagen, Charlotte, haar man David en ik hadden kortgeleden een etentje. Kevin, Dabbs Greer en ik zijn aardig regelmatig en hecht gebleven. Ik ben gek op de opgroeiende kinderen- ze zijn allemaal zulke geweldige mensen geworden.
9. Wat zijn uw herinneringen aan de volgende cast leden?
KG: Richard (Dick)Bull (Nels Oleson) was zo professioneel. Ik hield van het werken met hem. Hij en zijn vrouw zijn gewend elk jaar naar het theater in Engeland te gaan, en hij vertelt me er over.
Katherine MacGregor (Harriet Oleson) (Scotty MacGregor) was een goede kameraad, erg aardig en meelevend toen mijn vader plotseling overleed. Ze heeft ook mijn nieuwe hond geintroduceerd toen mijn oude hond dood was gegaan.
Alison Arngrim (Nellie Oleson/Dalton) begon te schijnen nadat ze haar tienerjaren had verlaten. Ze had wonderlijk ijdele jaren 50 outfits en, toen ze kon rijden, kreeg ze een leuke 50er jaren auto.
Charlotte Stewart (Eva Beadle/Simms) en ik hadden die dagen vriendschappelijke contacten en nu nog. We vinden dat we nu elkaar zelfs meer spreken dan toen.
Victor French (Isaiah Edwards) vond het heerlijk om over acteren te praten. Hij trouwde Julie Cobb, die de kleine zus van mijn eerste acteurpartner, Vince Cobb, op school was. Victor huurde me ook om werk te doen in zijn eerste regisseursoptreden voor televisie.
Kevin Hagen (Doctor Hiram Baker) was heel, heel aantrekkelijk voor vrouwen en als een alleenstaande vader had hij zijn handen vol. Hij was altijd zo zoet als taart.
Dabbs Greer (Reverend Robert Alden) was een andere favoriet van mij. Het klinkt zoetsappig, maar we hadden echt een fantastische troep wonderbaarlijke acteurs in de film. Het was mogelijk om mijn kleine meisje aan Dabbs voor te stellen, toen hij in Santa Fe was, om een film te maken, toen we daar woonden.
10. Kunt u zich herinneren hoe het voor de cast en te crew was tijdens het filmen van The Last Farewell?
KG:Het was geen gelukkige sfeer. We waren blij om elkaar te zien, maar er was iets panisch en dols over de samenspanning, en het hele idee om Walnut Grove de lucht in te blazen. Ik had het gevoel dat Mike het moest doen, zo dat het over zou zijn, voor het netwerk dat veel geld heeft moeten offeren aan hem, voor jaarlijkse en halfjaarlijkse films van Little House.
11. Als er ooit een Little House reunie aflevering zou komen, zou je dan de rol van Caroline nog een keer wil spelen?
KG:Natuurlijk zou ik Caroline spelen, wie anders?!