Leven zoals in Het Kleine Huis

[Halfpint]

Inventiviteit

"Ze legde de knoop middenop het vierkante stukje katoen. Ze trok de stof boven de knoop samen, bond er een draad stevig omheen en draaide de vier punten van het katoen tot een spits omhoog. Toen wreef ze wat wagensmeer op het katoen en zette de knoop in het wagensmeer in het schoteltje.

"Mag ik een lucifer van je, Charles?", vroeg Ma. Ze stak het puntje van de knooplamp aan. Een klein vlammetje flikkerde op en werd sterker. Het brandde regelmatig; het wagensmeer smolt en trok door de stof omhoog naar de vlam, waardoor het bleef branden. Het vlammetje stond als een kaarsvlam in de duisternis." - De lange winter, pagina 133

Al bladerend door dit boek in de hoop weer iets te vinden om met jullie te kunnen behandelen, viel mijn oog op het gedeelte van de knooplamp. Ik hou ervan hoe Ma uit niets iets weet te maken. De inventiviteit om uit iets wat ze al had (lapjes katoen) iets te maken wat ze nodig hadden (licht).

Vandaag gaan wij hetzelfde leren zodat jullie weten hoe je op een eenvoudige en zuinige manier een lichtbron kan maken uit praktisch niets, voor het geval dat jullie het ooit nodig zouden hebben.

Benodigdheden:
Lapjes van 100 % katoen (15x15 cm)
1 knoop
Garen (100% katoen)
Bordje of schoteltje
Olie



Een paar aantekeningen voor we beginnen: maak a.u.b. alleen maar gebruik van 100% katoenen lapjes en garen, want het is echt heel gevaarlijk om met synthetische stoffen te werken. Gebruik ook alleen maar bordjes of schoteltjes die de hitte verdragen. Als je twijfelt, gebruik dan een blikje.

Knip het katoenen lapje in stukjes van 15x15 cm. Dat is meer dan voldoende.
Leg je geldstuk in het midden van je lapje. Ik gebruik een muntje van 20 cent, omdat dit een beter lichtje geeft. Ik weet wat jullie nu denken..........waarom gebruik je geen knoop? Dit is een knooplamp!
Echter, de plastic knopen van tegenwoordig zijn niet meer de knopen van weleer, uit de tijd van De Lange Winter. Dat waren goede kwaliteitsknopen die gemaakt werden met een metalen rand. Als je zo'n knoop hebt, zou ik hem gebruiken, zo niet, kan je beter voor een geldstukje kiezen. Gebruik in ieder geval niet een plastic knoop!

Vouw het katoenen lapje om de knoop/het geldstukje, maak een soort buikje en doe er een draad om die je stevig vastknoopt. Wikkel het garen vervolgens helemaal tot aan het eind van het katoenen lapje, zodat je een dikke "lont" krijgt. Zo staat het niet in het boek, maar bij het testen vond ik het zo beter branden dan met die losse flapjes.





Nu de olie. ..........Ma gebruikte wagensmeer, maar dat heb ik niet in huis. Ik heb in plaats van wagensmeer olijfolie gebruikt, maar je kunt natuurlijk ook een andere olie gebruiken. Je hebt niet veel nodig. Doop de bovenkant van de 'lont' eenvoudigweg in welke olie je ook uitgekozen heb om te gebruiken. Druppel daarna een paar theelepeltjes olie op het schoteltje of bordje en zet de knooplamp erop.

Nu gaat het magische moment komen. Steek de lamp aan! Voorzichtig; de vlam kan groot zijn. Verzeker je ervan dat het bordje of het schoteltje hittebestendig is en en doe het in een veilige omgeving, waarbij niets in de weg hangt of staat. Het beste is om dit buiten te proberen, tenzij je in een goed geventileerde ruimte bent.




Dit is een leuk, educatief project en je weet maar nooit of je misschien ooit deze lichtbron nodig zult hebben. Omdat het best wel een grote vlam gaf, vond ik het sfeervoller om de knooplamp op de tuintafel te zetten. Hij brandde heel lang, zelfs zo lang dat ik de lont op gegeven moment maar met water heb gedoofd.

[Halfpint]

Extraatjes

Het is tussen de middag, de school is net uit en Laura en Carrie hollen over de sneeuwbanken naar huis om te gaan eten. Thuis zit Pa al aan tafel en Ma zet net een dampende schaal met gebakken aardappelen voor Pa neer.

"Ik wou dat we er wat boter bij hadden", zei Ma.
"Zout haalt de smaak op", zei Pa, en toen werd er op de deur keukendeur geklopt.
........................................................................
Meneer Boast deed zijn jas uit. "Nee, Ellie vond, dat ze moest wassen nu de zon scheen. Ik heb haar gezegd, dat er wel meer mooie dagen zouden komen, maar toen zei ze dat ze dan op een van die dagen mee zou gaan naar de stad. Ze heeft wat boter voor u meegegeven. Het is de laatste keer, dat we konden karnen......................... Meneer Boast kwam mee aan tafel zitten, en toen begonnen ze aan de gebakken aardappelen, achteraf toch nog met boter. ~ De lange winter, pagina 93.

Ik vind dit een leuke paragraaf in De lange winter. Alhoewel Ma wilde dat zij nog iets extra had zodat haar eten misschien nog beter zou smaken, maakte Pa er het beste van. Misschien vond Ma dit niet, maar Pa vond dat zout de aardappelen lekkerder deed smaken. Het deed er niet toe dat zij geen boter hadden of dat Pa misschien ool wel boter erbij wilde, zout maakte de aardappels lekker.

In een mensenleven heb je vette en magere jaren. In goede tijden weet je dat je je boodschappen kunt veroorloven die je normaal gesproken misschien niet zo gauw zou kopen. In slechte tijden zie je hier vanzelfsprekend vanaf en probeer je zelfs niet te denken aan de dingen die je niet kunt kopen. Je roeit met de riemen die je hebt en je maakt er het beste van!

Als je een beetje extra geld hebt, moet je niet direct met geld gaan smijten. Het is niet verstandig om direct naar de stad te gaan en een grote televisie te kopen zodra je een bonus of zoiets gekregen hebt. Alleen maar omdat je dit extra geld hebt, niet omdat je het eigenlijk nodig hebt. Maar het is natuurlijk fijn om je zelf te belonen met bijvoorbeeld een tochtje naar de ijssalon of om iets leuks te kopen. Als je jezelf steeds allerlei extra dingetjes blijft ontzeggen voel je je op een gegeven moment 'beroofd' en ga je jezelf en je financiële situatie zielig vinden. Beslis naderhand wel overdacht wat je met het extra geld gaat doen.

Dus onthoud: roei met de riemen die je hebt tijdens de magere jaren en koop boter voor de aardappels in goede tijden.
Hoe zit dit bij jullie? Mochten jullie in magere jaren verkeren, zouden jullie het dan vreselijk vinden om zuinig te moeten doen? Zouden jullie je dan 'beroofd' voelen? En wat is jouw favoriete manier om een klein beetje met geld te smijten?

[Halfpint]

We zijn aanbeland bij deel 7: Stad op de prairie





Gevecht

"De prairie ziet er zo mooi en vriendelijk uit", zei ze. "Maar ik vraag me af wat ons nu weer te wachten staat. Het lijkt wel of we er aldoor mee in gevecht zijn."
"Het leven op aarde is een gevecht", zei Ma. "Als je niet tegen het ene vecht, is het wel tegen het andere. Zo is het altijd geweest en zo zal het altijd blijven. Hoe eerder je je daarbij neerlegt, hoe beter het is, en des te dankbaarder ben je als er iets plezierigs gebeurt." ~ Stad op de prairie, pagina 72-73

Ik kwam vandaag deze paragraaf tegen in Stad op de prairie en het zette me aan het denken. In dit gedeelte van het boek refereerde Laura aan een vreemd gewas, namelijk Spaans Naaldgras, dat in pollen opkwam die zich verspreidden en als naalden aanvoelden. Het was gevaarlijk voor de koeien en paarden, dus moest het uitgeroeid worden.


Hebben jullie ook wel eens van die dagen dat alles lijkt tegen te zitten, dat niets lukt en dat je er moedeloos van wordt?
Op een gegeven moment zullen we ons moeten realiseren dat het leven niet gemakkelijk is. Zoals Ma al zei, zodra je dit ontdekt hebt, zal je veel beter met het leven overweg kunnen. Dus stel je voor dat je een scheur in de wand hebt. Je kan hier 'verdrietig, om zijn, maar je kunt ook de handen uit de mouwen steken en de scheur gaan repareren, waarna je blij bent dat het weer keurig opgeknapt is.

Probeer het! Als je op een bepaald moment in niet zo'n fijne situatie verkeert, probeer er dan een positieve draai aan te geven en focus je op dat gedeelte. Wees intussen dankbaar met hetgeen je wel hebt, anders loop je de de kans je ongelukkig te voelen.

[Juud]

Die quote van Ma vind ik heel erg mooi en vind ik ook veel waarheid bevatten. Het is inderdaad niet goed om in tegenslagen te blijven hangen en het is beter om te accepteren dat ze nou eenmaal gebeuren. Het klopt inderdaad dat je dan dankbaarder bent als er iets moois gebeurd; het is lastig om iets goeds te waarderen zolang je je niet realiseert dat het nou juist iets moois is omdat er ook veel minder mooie dingen gebeuren. Ik ben van mening dat het positieve niet zonder het negatieve kan bestaan en dat houd ik graag in mijn achterhoofd zodra ik iets naars meemaak.

[Mieke]

Als het even allemaal tegen zit, dan heb ik de neiging Laura-boeken uit de kast te pakken. Altijd goed om weer even te relativeren wat ECHT moeilijk moet zijn geweest. En een uitvlucht uit de zorgen. Moet zeggen; ik sta op het punt om er te pakken, omdat het echt nodig is...

[Halfpint]

Dankbaarheid

"En het was niet eens zondag. Zolang als de vogels bleven en de moestuin groen was, konden ze elke dag zo lekker eten.
Laura dacht: "Ma heeft gelijk, er is altijd iets om dankbaar voor te zijn." ~ Stad op de prairie, pagina 84

In dit gedeelte van het boek hebben de vogels de maisoogst geruíneerd. Het hele gezin had een lange tijd heel hard gewerkt zodat ze er zeker van waren dat ze genoeg geld hadden om Mary naar het Blindeninstituut te laten gaan en het laatste dat ze konden gebruiken was een vogelzwerm die de maisoogst verpestte. Maar gelukkig had Ma ontdekt dat ze de vogels konden opeten en zodoende zouden ze tenminste nog smakelijke maaltijden hebben.

Ik denk wel te mogen zeggen dat we kunnen vaststellen dat de familie Ingalls de bijzondere gave had om voor alles dankbaar te zijn. Zij zagen altijd de zon schijnen achter de wolken.

Iets wat ik altijd probeer, is me te focussen op de fijne/goede en nare/slechte dingen. Ik zie mezelf als een persoon bij wie het glas altijd halfvol is. Vanzelfsprekend gaat mijn leven ook niet over rozen, maar als er dan iets naars/verdrietigs gebeurt, probeer ik altijd de zon achter de wolken te ontdekken.

Niemand heeft gezegd dat het leven altijd eenvoudig was, of perfect, of prachtig. En het heeft ook geen nut om te denken dat ons leven vlekkeloos zal verlopen, want dan bedriegen we onszelf. Maar er is niets mis mee om tijdens moeilijke periodes in ons leven te blijven zoeken naar de zon achter de wolken.

Kop op! Je glas is halfvol!

[Halfpint]

Tijd

“BOEM! Het was of de lucht trilde.
” Er wordt geschoten!", riep Pa slaperig.
“Waarom? Waarom?”, vroeg Grace. “Pa, Ma, waarom?”
Carrie vroeg: “Wie doet het? Waarmee schieten ze?”
“Hoe laat is het?”, wilde Ma weten.
Door de wand heen antwoordde Pa: “Het is de Vierde Juli, Carrie.”
Weer trilde de lucht. "BOEM!” ~ Stad op de Prairie, pagina 54

Toen ik van de de week door het boek bladerde viel mijn oog op dit begin van hoofdstuk 8. Ik verwonderde me eigenlijk over het gevoel voor tijd. Wij kunnen elke dag op de kalender kijken en zeggen: “Oh, nog maar ...... dagen en dan is het Kerstmis.” Of: “De volgende feestdag is over............ en ik kan dus het beste.............. en ........ en........ voordat het zover is."
In de kleine paragraaf die ik hierboven schreef lijkt het net of de kinderen geen idee van de tijd hadden. Het lijkt net alsof zij niet wisten dat er een feestdag was aangebroken en waar het bijbehorende lawaai vandaan kwam.

Ik dacht aan alle voorbereidingen die ik tref voor een feestje, verjaardag of feestdag. Ik maak plannetjes, koop cadeautjes, bedenk wat we zullen gaan eten..............zoveel te doen voor die ene dag. Ik zeg niet dat het niet goed is om zoveel werk van een verjaardag/feestje/feestdag te maken opdat het een bijzondere dag wordt, het is echter wel interessant om het eens vanuit de Ingalls' visie te bekijken.

Blijkbaar wisten Ma en Pa wel welke dag het was, alhoewel, als zij iets speciaals hadden bedacht voor deze dag, hadden de kinderen dit ook op tijd geweten. Ook al vertelt het hoofdstuk over de leuke dingetjes die zij die Vierde Juli deden, deden ze dit alles zonder dat er van te voren plannetjes waren gemaakt over wat ze zouden gaan doen en hoe die dag zou verlopen. Misschien is de Vierde Juli niet het beste voorbeeld om over de voorbereidingen voor een feestje te praten, want het heeft mijns inziens niet veel om het lijf; dit in tegenstelling tot kerstmis. Maar stel dat ik in Amerika woonde en het binnenkort de Vierde Juli zou zijn; dan zou ik er echt wel tijd in hebben gestopt en voorbereidingen hebben getroffen. Ik zou een heerlijke taart hebben gebakken, me uitgesloofd om voor het avondeten een lekkere maaltijd te koken, ik zou mijn man vragen de vlag uit te hangen, met goed weer zou ik tussen de middag een picknick plannen, ik zou met het gezin naar de optocht zijn gegaan (die praktisch iedere stad of dorp organiseert) en ik zou familieleden uitnodigen. Ik ben niet zo gek van vuurwerk, dus ik zou zelf geen vuurwerk kopen of afsteken, maar ik denk dat we wel 's avonds naar het vuurwerk zouden gaan kijken.

Afijn, ik zeg nu niet dat je moet stoppen met het maken van voorbereidingen voor feestjes, en alles maar over je heen moet laten komen. Dat is financieel niet verstandig, want je gaat dan hoogstwaarschijnlijk meer uitgeven dan je eigenlijk voor die dag in gedachten had. Nee, wat ik wil zeggen, is dat het misschien een goed idee is om zo af en toe een stapje terug te doen en te kijken hoeveel tijd en aandacht je stopt in een feestje/verjaardag/feestdag. Hoeveel dagen spendeer je aan het plannen van die dag en is er misschien een manier om dit efficiënter te doen?

Een verjaardag/feestje/feestdag is een fijne dag voor iedereen, maar als je weken of zelfs maanden voorbereidingen aan het treffen bent om alles voor die dag maar gereed te krijgen, weet ik zeker dat je zelf praktisch geen lol hebt, ook al ben jij degene die al het werk heeft gedaan. Je zult die dag namelijk moeten werken opdat al de plannetjes die jij voor die dag had bedacht ook zo zullen gaan zoals jij gepland had.

Misschien is het een uitdaging om voor de volgende feestdag/verjaardag of feestje te kijken naar wat er gedaan moet worden om alles klaar te krijgen en dan proberen dit zo efficiënt mogelijk gedaan te krijgen. In plaats van diverse malen naar de winkel te rijden, kan je ook proberen je boodschappenlijst zo zorgvuldig mogelijk te maken en dan alles in één keer te kopen. Als je veel moet bakken/koken, kan je ook, in plaats van een hele dag in de keuken te staan, bekijken wat je van te voren allemaal al kan koken/bakken als je toch moet koken/bakken en dit invriezen.
Probeer je planning zo gemakkelijk mogelijk te maken. Ik kan je garanderen dat wanneer de feestdag/verjaardag dan uiteindelijk is aangebroken je je die dag veel minder zorgen hoeft te maken en je zult in staat zijn er van te genieten en te kunnen relaxen, net zoals de rest van de familie.

[Halfpint]

'Iets nodig hebben' versus 'iets willen hebben'


Ik heb bijna het gevoel dat ik aan onderstaande paragraaf niets hoef toe te voegen.

"Laura?"
"Ja, Pa?"
"Ik geloof dat jij zin hebt in die nieuwerwetse naamkaartjes, is het niet?", vroeg Pa.
"Ik dacht juist aan hetzelfde, Karel", zei Ma.
"Jazeker, ik zou ze dolgraag willen hebben", gaf Laura toe. "Maar nodig heb ik ze niet." ~ Stad op de Prairie, pagina 150

Het is een mooie gedachte en als je hiernaar leeft, leef je tevreden. Want er zullen altijd dingen zijn die je wilt hebben, maar die je eigenlijk niet nodig hebt.

Het belangrijkste is het verschil kennen tussen willen hebben en nodig hebben. Soms heb je het gevoel dat je iets echt dringend wilt hebben, dat je steeds meer en meer denkt er niet zonder te kunnen. Het is dan een zogenaamde behoefte geworden.

Ik probeer altijd hetgeen wat ik echt wil hebben tot een minimum te beperken. Het is zelfs zo dat ik voor mijn gezin en familieleden alles koop wat zij leuk/mooi/fijn vinden (ik gun hun alles en verwen ze graag), maar voor mezelf bijna nooit iets (dit weten zij van mij en daarom verwennen zij mij op hun beurt ook hoor; ik kom echt niets te kort). Maar wat ik wil zeggen is dat ik bijna altijd even nadenk.

Laura wist ook dat het iets was wat zij wilde hebben en niet iets wat zij werkelijk nodig had, maar desalniettemin kreeg ze het toch. Men mag af en toe best verrast worden.

Kennen jullie altijd het verschil?

[Gast]

Soms is het inderdaad best lastig om dat onderscheid te maken.
Dan koop je iets, gewoon omdat het kan en omdat je dénkt dat je het 'nodig' hebt...... Maar ik merk dan na een poos dat er niet meer echt naar wotdt omgekeken. En dan besef je plots: Hm, die had ik dus toch niet echt nodig gehad.

Dat gebeurd niet vaak, maar zo eens in de zoveel jaar.(bij mij dan)

[Halfpint]

We gaan verder met deel 8: Een huis voor Laura/These Happy Golden Years.



Slagen

Laura is geslaagd voor haar onderwijzerscertificaat en nu wordt ze door Pa naar een zestien kilometer verderop gelegen nederzetting gebracht waar ze gedurende twee maanden les zal geven.


"Natuurlijk kan je het aan", verzekerde Pa haar. "Er is jou toch nog nooit iets mislukt als je iets probeerde te doen?"
"O, nee", gaf Laura toe. "Maar ik...... ik heb nog nooit geprobeerd om les te geven."
"Je hebt tot nog toe ieder karwei wat op je weg kwam opgeknapt", zei Pa. "Je hebt het er nooit bij laten zitten en je hebt altijd doorgezet, tot je af had waaraan je begonnen was. Slagen wordt op den duur een gewoonte, als je maar doorzet." ~ Een huis voor Laura / These Happy Golden Years pagina 10.

Soms zijn er momenten dat, wanneer ik aan iets nieuws moet beginnen, ik bang ben dat het te moeilijk is of dat ik er niet 100% zeker van ben hoe ik het moet doen. Ik ben namelijk heel perfectionistisch aangelegd en als ik het gevoel heb dat ik het niet mooi zal kunnen krijgen begin ik er maar liever in het geheel niet aan.
Zo heb ik nu de taak dit kapot gevallen beeld te restaureren, maar het is ontzettend moeilijk. Ik ben er al een paar dagen mee bezig, maar er zijn zoveel delen die aan elkaar gelijmd moeten worden en sommige delen zijn zo klein, dat het heel moeizaam gaat. Het moet natuurlijk ook steeds goed drogen, dus het schiet niet hard op. Ik hoop het weer mooi te krijgen, maar heb mijn twijfels. (ik laat jullie wel weten hoe het afloopt )




Ieder mens ontmoet iedere dag dingen die nieuw en uitdagend zijn en misschien zelfs dingen die we eigenlijk niet willen doen. Er zullen zich dingen voordoen waarvan we het gevoel hebben dat we dat echt niet kunnen en het lijkt dan gemakkelijker toe te geven dat we niet zullen slagen. Maar probeer het eerst en denk niet dat het je niet zult lukken.

Waarom hebben wij toch altijd maar het idee dat we dit of dat niet kunnen? Misschien omdat we vroeger dit of dat hebben geprobeerd en dat het toen niet lukte? Misschien komt het voort uit luiheid; dat je het zelfs niet eens wilt proberen, zodat het sowieso gedoemd is te mislukken.

Ik kwam deze quote tegen en het past helemaal bij mijn gedachten van vandaag.