De familie Ingalls wist dat ze thuis waren als ma haar herderinnetje op de schoorsteenmantel had neergezet.
Hoe zit dat bij jou? Als je één ding mocht noemen dat "thuis" zou betekenen, wat zou dat dan voor jou zijn?

Voor mij is dat een heel lieflijk borduurkleed dat ik heb gemaakt nadat ons gezin compleet was, waar ik de trouwdatum van mijn man en mij op heb geborduurd en waar al onze namen opstaan.

Hm, ik ben natuurlijk nog maar 18, dus dat is wel lastig, maar ik denk dat het bij mij vooral mijn boeken zijn. Ik voelde me hier in Groningen pas echt thuis toen ik al mijn boeken in de kast had staan (of iig de boeken die ik belangrijk vind, zoals Engelse klassiekers en de Harry Potter serie).

Ik heb eigenlijk niet echt iets wat voor mij het gevoel thuis geeft.
Dat vind ik wel jammer.
Het lijkt mij erg leuk en speciaal om zoiets te hebben waar zoveel gevoel aan hangt.
Maar misschien komt dat ook omdat er in mijn leven al een keer is voorgevallen dat ik niets meer had en ook een voorval dat er veel weg raakte. Mischien dat je dan voorzichtiger bent met je te hechten aan bepaalde materiele zaken.

Er zijn wel een paar dingen waar ik erg dol op ben en die eigenlijk altijd wel ergens in huis staan.
- een kleine Martini-toren
- de 4 houten olifantjes van mijn opa en oma, die ik kreeg nadat zij overleden waren

Ik denk dat het bij mij ook mijn boeken zijn. Een beetje lastig alleen om ze overal mee naartoe te nemen, want het zijn er in totaal zo'n 2000. Er hangt zo'n hele geschiedenis omheen. Van elk boek weet ik nog precies waar ik het gekocht heb en wanneer en daardoor alleen al krijgt de verzameling een extra lading. Ik kan hele uren in mijn boekenkamer doorbrengen zonder überhaupt te lezen, maar door gewoon naar alle boeken te kijken.

Hoewel het niet een voorwerp is dat een heel persoonlijke lading voor me heeft en dus niet echt zoiets als het herderinnetje van Ma, heb ik ook een soort herderinnetje die ik overal mee naartoe neem waar ik voor langere tijd verblijf. Het lijkt een beetje op het herderinnetje uit de serie, alleen is dit een kleine pop van stof op een ijzeren houdertje. Hij is van mijn oma geweest en zij had heel veel van dit soort stoffen poppen (sommigen ook echt antiek, hoewel deze dat niet is) en na haar dood hebben we een aantal mooie overgenomen. Ik heb hem nu ook meegenomen naar Cambridge en hij staat hier op een ladenkastje. Helaas is het parapluutje lange tijd geleden losgeraakt, dus ik moet er altijd op letten dat ik die ook meeneem en dat die niet kwijtraakt. Het voelt namelijk niet 'compleet' als er een onderdeel mist.

Ik denk dat ik voor mijn man en mijn honden kies... Als ik hun maar in mijn buurt heb, ben ik thuis en is het goed...!!!

Ik denk dat mijn verzameling Lauraboeken altijd en overal met me mee zou gaan. Deze heeft al op mijn studentenkamer gestaan en op mijn kamer vanaf mijn eerste boek.
Ook nu staat hij prominent in de woonkamer.
Ik zal niet gauw de hele verzameling meenemen op vakantie of zo, maar meestal heb ik toch wel 1 boek van Laura bij me.
Maar waar ik me ook zou vestigen, mijn verzameling zou meegaan.

Onze katten horen er voor mij helemaal bij als 'thuisgevoel.' Mocht ik ooit op mezelf gaan wonen dan neem ik ook zeker huisdieren. (Het liefst mijn eigen kat Luukie mee, als hij dan nog leeft.)

Voor mij is het niet één ding maar meerder dingen.
Ik ben nu net op kamers gaan wonen en het werd mijn kamer toen ik er foto's en kaartjes had opgehangen en als ik dan ook nog mijn sieradenpop neer zit en kado's die ik van bijzondere mensen heb gehad dan is het mijn thuis.
Maar dat zijn allemaal dingen die ik inderdaad niet mee op vakantie op zo neem.