Laura Ingalls Wilder musea
-
- Site Admin
- Berichten: 3644
- Lid geworden op: 13-04-2011 22:25
Nee, Tinkelbell, Almanzo is nooit genezen en zoals zijn dochter Rose later zou schrijven, schuifelde haar vader de rest van zijn leven en moest hij lopen met een stok.
(even een vraggje off topic: heb jij dan nooit het levensverhaal gelezen dat op de site van Het Kleine Huis staat? Daar kan je heel veel te weten komen.)
(even een vraggje off topic: heb jij dan nooit het levensverhaal gelezen dat op de site van Het Kleine Huis staat? Daar kan je heel veel te weten komen.)
-
- Site Admin
- Berichten: 3644
- Lid geworden op: 13-04-2011 22:25
Waar eens mooie, groene, golvende grasvlaktes waren, was nu alleen nog maar kaal land, waar niets op wilde groeien en waar de wind het stof deed opwaaien. Laura en Manly, die dus vanaf 1892 weer in de Smet woonden, beseften dat zij op dit kale land nooit meer konden boeren. Zij wilden een nieuwe start maken en verhuisden in juli 1894 naar Mansfield in de staat Missouri, waar zij eind augustus aankwamen. Daar kochten zij een stuk land met een hut erop. Zie deel 10 Onderweg.
Eindelijk kwam er aan alle rampspoed en al het verdriet een eind, eindelijk verging het hun daar beter. Het land werd bewerkt, het hout van het land werd verkocht en er werd een appelboomgaard aangelegd. De hut werd vergroot en werd uiteindelijk vervangen voor het mooie huis dat wij allemaal van de foto's kennen. Ze konden steeds meer land kopen, Laura werd een expert op het gebied van kippen houden, Manly ging paarden fokken, enz. enz.; kortom, met hard werken verkregen zij een beter en prettiger leven. En met het schrijversschap verdiende Laura zo veel dat zij het eindelijk rustiger aan konden doen.
Het mooie huis is te bezichtigen en men heeft het in de originele staat gelaten. (Zelfs de scheurkalender hangt nog op 10 februari, de dag dat Laura stierf.)
Als je de Rocky Ridge Farm wilt bezoeken, koop je je kaartje in het Laura Ingalls wilder/Rose Wilder Lane museum (naast het huis van Laura en Manly)
en dan ga je naar de ingang van het huis, wat vreemd genoeg aan de achterkant is. Je komt dus via de keuken binnen.
Je mag de benedenverdieping bekijken, maar je mag niet naar boven, waar Rose haar slaapkamer had en waar de logeerkamer was plus opbergruimte.
En als je dan alles gezien hebt (verboden te filmen of fotograferen-men wil natuurlijk dat je kaarten, etc., in het museum ernaast koopt) eindig je aan de voorkant van het huis.
Hieronder zie je een filmpje van de Rocky Ridge farm in Mansfield. Het duurt 3.02 min.
www.youtube.com/watch?v=vPY9IIGAvgU
Eindelijk kwam er aan alle rampspoed en al het verdriet een eind, eindelijk verging het hun daar beter. Het land werd bewerkt, het hout van het land werd verkocht en er werd een appelboomgaard aangelegd. De hut werd vergroot en werd uiteindelijk vervangen voor het mooie huis dat wij allemaal van de foto's kennen. Ze konden steeds meer land kopen, Laura werd een expert op het gebied van kippen houden, Manly ging paarden fokken, enz. enz.; kortom, met hard werken verkregen zij een beter en prettiger leven. En met het schrijversschap verdiende Laura zo veel dat zij het eindelijk rustiger aan konden doen.
Het mooie huis is te bezichtigen en men heeft het in de originele staat gelaten. (Zelfs de scheurkalender hangt nog op 10 februari, de dag dat Laura stierf.)
Als je de Rocky Ridge Farm wilt bezoeken, koop je je kaartje in het Laura Ingalls wilder/Rose Wilder Lane museum (naast het huis van Laura en Manly)
en dan ga je naar de ingang van het huis, wat vreemd genoeg aan de achterkant is. Je komt dus via de keuken binnen.
Je mag de benedenverdieping bekijken, maar je mag niet naar boven, waar Rose haar slaapkamer had en waar de logeerkamer was plus opbergruimte.
En als je dan alles gezien hebt (verboden te filmen of fotograferen-men wil natuurlijk dat je kaarten, etc., in het museum ernaast koopt) eindig je aan de voorkant van het huis.
Hieronder zie je een filmpje van de Rocky Ridge farm in Mansfield. Het duurt 3.02 min.
www.youtube.com/watch?v=vPY9IIGAvgU
Jawel, dat heb ik van de oude site toen zelfs allemaal uitgeprint. Gewoon omdat dat lekkerder las en de site opgeheven zou worden. Maar ik kan me niet alles meer herinneren. Zal hen er toch weer eens bij pakken...Halfpint schreef:Nee, Tinkelbell, Almanzo is nooit genezen en zoals zijn dochter Rose later zou schrijven, schuifelde haar vader de rest van zijn leven en moest hij lopen met een stok.
(even een vraggje off topic: heb jij dan nooit het levensverhaal gelezen dat op de site van Het Kleine Huis staat? Daar kan je heel veel te weten komen.)
-
- Site Admin
- Berichten: 3644
- Lid geworden op: 13-04-2011 22:25
https://www.youtube.com/watch?v=bUXIY0T8CMU
Als je nu googlet op following the trail of Laura Ingalls Wilder little houses krijg je op you tube een filmpje te zien van een echtpaar dat in de zomer van 2013 naar de Ingalls' huisjes is geweest in Pepin, Walnut Grove en Plum Creek plus De Smet.
Zij hebben alles uitgebreid gefilmd, dus als je nu een beeld wilt krijgen van de musea en huisjes moet je dit filmpje eens gaan bekijken; het is dan net of je er zelf bij bent.
Het filmpje duurt 31.01 minuten. Een aanrader.
Als je nu googlet op following the trail of Laura Ingalls Wilder little houses krijg je op you tube een filmpje te zien van een echtpaar dat in de zomer van 2013 naar de Ingalls' huisjes is geweest in Pepin, Walnut Grove en Plum Creek plus De Smet.
Zij hebben alles uitgebreid gefilmd, dus als je nu een beeld wilt krijgen van de musea en huisjes moet je dit filmpje eens gaan bekijken; het is dan net of je er zelf bij bent.
Het filmpje duurt 31.01 minuten. Een aanrader.
Dank jullie wel voor het plaatsen van deze link. Zulke filmpjes vind ik nu heerlijk om even bij weg te dromen. Ik heb er erg van genoten!!! Wat zou ik daar graag eens een kijkje willen nemen. Wat jammer dat het zo ontzettend ver weg is... En die 'giftshops'!!! Daar zou ik denk ik met een lege knip naar buiten komen... Super leuk...
-
- Site Admin
- Berichten: 3644
- Lid geworden op: 13-04-2011 22:25
Hier nog een foto van het lievelinsserviesservies van Laura dat ik onlangs tegenkwam. Een gedeelte van dit servies staat in een vitrine in het museum van Walnut Grove, bij de quilt die Mary ooit eens had gemaakt.
Van dit servies staat een heel leuk klein verhaaltje in deel 12 Op de heuvel/Little house on Rocky Ridge van de Rose-serie.
Ze droegen ieder een stapel van het porseleinen serviesgoed met het wilgenpatroon naar binnen. Rose was blij dat ze dat servies weer zag. Ze had genoeg van de dunne, blikken borden die ze bij het kamperen gebruikten. Ze had het mooie plaatje gemist, dat altijd onder het eten lag te wachten. Het was een plaatje, geschilderd in het allermooiste blauw, van een ver land waar veerachtige bomen naast prachtige huizen groeiden. Er liepen mensen op een brug, die naar hun virenden gingen. Een tuinpad ging naar.................
"Rose!, riep mama.
Rose bleef staan en keek op. Ze stond nog maar twee passen van een boom. Een ogenblik later zou ze er tegenop gelopen zijn!
"Waar keek je toch zo naar?", vroeg mama.
"Ik keek naar het plaatje op eht bord."
"We moeten het noodlot niet tarten, Rose", zei mama. "Het is nog een wonder dat er bij de rivier de Missouri niets gebroken is."
Op dit servies is Laura altijd heel zuinig geweest en in haar testament had
ze geschreven dat alles wat zij naliet voor Rose was (op een paar dingen na) en dat zij hoopte dat Rose het servies ook met veel plezier zou gebruiken.
(Is het jullie trouwens opgevallen dat men in Amerika het bestek andersom legt? Ik weet niet of men bij officiele diners ook een andere etiqette hanteren dan wij in Europa, maar uit ervaring weet ik dat men in Amerika niet met mes en vork eet en dat men de de vork in de rechterhand houdt.)