Dit zijn de Charlotte years:
1 Little house by Boston bay (-8)
2 On Tide mill lane (-9)
3 The road from Roxbury (-10)
4 Across the Puddingstone dam -11)
the Charlotte-years
-
Halfpint
- Site Admin
- Berichten: 3644
- Lid geworden op: 13-04-2011 22:25
the Charlotte-years
Elke KHODP-fan weet dat de tv-serie losjes is gebaseerd op de boeken geschreven door Laura Ingalls Wilder. Misschien weet men ook wel dat er boeken geschreven zijn over haar dochter: Rose Wilder Lane en over haar moeder: Caroline Quiner Ingalls, maar men is er misschien niet van op de hoogte dat schrijfster Melissa Wiley boeken heeft geschreven over haar grootmoeder: Charlotte Tucker Quiner.
Dit zijn de Charlotte years:
1 Little house by Boston bay (-8)
2 On Tide mill lane (-9)
3 The road from Roxbury (-10)
4 Across the Puddingstone dam -11)
Dit zijn de Charlotte years:
1 Little house by Boston bay (-8)
2 On Tide mill lane (-9)
3 The road from Roxbury (-10)
4 Across the Puddingstone dam -11)
-
Mieke
- Berichten: 695
- Lid geworden op: 30-08-2011 21:54
Kooptip
Op E-bay kwam ik het volgende tegen
On Tide Mill Lane van Melissa Wiley
Voor 9,45 Dollar (= 6,65 euro)
Verzend ook naar Nederland voor 10,99 dollar (= 7,73)
Ik hoef dit boek niet, maar ik kom het wel eens vaker tegen op E-bay en dan is het meestal duurder.
Daarom denk ik dat een van jullie misschien wel hierin geinteresseerd is.
Kijk ook op
http//cgi.ebay.com/ws/eBayISAPI.dll?ViewItem&item=190572519965
On Tide Mill Lane van Melissa Wiley
Voor 9,45 Dollar (= 6,65 euro)
Verzend ook naar Nederland voor 10,99 dollar (= 7,73)
Ik hoef dit boek niet, maar ik kom het wel eens vaker tegen op E-bay en dan is het meestal duurder.
Daarom denk ik dat een van jullie misschien wel hierin geinteresseerd is.
Kijk ook op
http//cgi.ebay.com/ws/eBayISAPI.dll?ViewItem&item=190572519965
-
Halfpint
- Site Admin
- Berichten: 3644
- Lid geworden op: 13-04-2011 22:25
-
Juud
- Berichten: 529
- Lid geworden op: 28-08-2011 20:03
On Tide Mill Lane heb ik zelf al, gekocht in een tweedehands winkel in Wigtown. The Road from Roxbury, waar Halfpint het over heeft, heb ik daar ook gekocht voor dezelfde prijs (ong. 4 pond). Ik mis juist Across the Puddingstone Dam, al heeft het niet veel haast om die te bestellen. Ik ben al lang blij dat ik straks de Rose- en Caroline-serie compleet heb, en die ga ik eerst lezen alvorens aan de Martha- en Charlotte-years te beginnen.
Ik ben vandaag ook wat aan het surfen geweest op Ebay; ondanks dat ik er niet heel goed mee overweg kan, overweeg ik toch om een keer wat te proberen daar. Je hebt er een heel brede keus en vaak ook hele pakketten te koop; dat scheelt een hoop zoekwerk als je een bepaalde serie spaart.
Ik ben vandaag ook wat aan het surfen geweest op Ebay; ondanks dat ik er niet heel goed mee overweg kan, overweeg ik toch om een keer wat te proberen daar. Je hebt er een heel brede keus en vaak ook hele pakketten te koop; dat scheelt een hoop zoekwerk als je een bepaalde serie spaart.
Wel via een site waar ik nooit eerder heb besteld (Alibris) dus ik hoop dat het goed gaat.-
Mieke
- Berichten: 695
- Lid geworden op: 30-08-2011 21:54
Little House by Boston Bay by Melissa Wiley
Dit boek is deel 1 van de Charlotte Serie.
Charlotte is ongeveer 4, bijna 5 jaar, bij het begin van dit boek. Ze helpt haar moeder Martha en zus Lydia met dekken van de tafel voor het avondeten voor zaterdagavond. Dit is altijd een bijzondere maaltijd, omdat vader en de broers klaar zijn met hun werk in de smidse en omdat zondag een rustdag is. Op zaterdag is er suikerstroop bij het avondeten en daar houdt Charlotte veel van. Ze heeft haar eigen “zaterdagfamilie” en dat geheimpje vertelt ze aan niemand. Met deze familie bedoeld ze de kan met stroop, de botervloot en de kan met appelsap. De familie bestaat uit de kinderen Lydia, Lewis, Tom, Charlotte en baby Mary. De onafhankelijkheidsoorlog tegen de Engelsen is begonnen en er wordt vaak over gepraat binnen het gezin. Charlotte snapt er niet zoveel van. In Boston, de grote stad vlakbij Roxbury, houden de Engelsen de haven geblokkeerd, waardoor er geen handel kan plaatsvinden.
Deze zaterdagavond ontbreekt de kan met stroop bij het eten. Ineens komt de oorlog dichtbij, want door de blokkade is er geen stroop meer te koop. Charlotte vindt het niet eerlijk dat de kan ontbreekt, omdat haar geheime familie nu niet klopt. Er wordt gepraat over de blokkade en Lewis levert commentaar op een manier die zijn ouders niet waarderen. Als hij wordt gewaarschuwd in verband met zijn taalgebruik komt ter sprake dat zijn vader deze woorden nooit zal gebruiken. Zijn vader niet…. Maar zijn moeder wel! Moeder voelt zich aangesproken en moet er wel om lachen dat haar eigen zoon haar terecht wijst. De zaterdagavond in het gezin is gezellig. Charlotte houdt er ook van als moeder haar vraagt om mee het eten voor de zondag voor te bereiden. En hoewel niemand zich echt zorgen maakt om de oorlog, vindt Charlotte de wereld maar groot en de Engelsen vervelend.
In de smidse werkt, behalve vader en Lewis en Tom, ook Will. Deze jongeman woont doordeweeks bij het gezin en op zondag is hij thuis. Charlotte is dol op de jongeman en hoopt stiekem dat Lydia ooit met hem gaat trouwen. Will weet alles over vogels en heeft Charlotte een vogelnestje laten zien en vertelt dat de kraai niet in Amerika woont. Lydia en Charlotte moeten elke ochtend eerst het werk in de slaapkamers doen en op maandagmorgen probeert Charlotte altijd snel te zijn, zodat ze nog met Will kan praten. Deze ochtend lijkt er eerst niemand beneden te zijn, maar dan komt moeder binnen met de melk en ze stuurt Charlotte naar de bijkeuken om nog iets voor de tafel te halen. Charlotte merkt dat de oven aan is en ze weet dus dat er gebakken gaat worden. Ze moet nog een paar karweitjes doen voor het eten. Aan tafel vertelt ze Will dat er geen stroop meer is. Hij luistert goed naar haar en vertelt haar dat dit is wat zij merkt van de oorlog. Charlotte denkt er aan hoe fijn ze het vindt dat Will er weer is. Echter, diezelfde ochtend, vertelt Will aan moeder dat hij een vriendin heeft Lucy en dat, als hij genoeg gespaard heeft, ze gaan trouwen en in de buurt van de smidse komen wonen. Eerst vindt Charlotte het niet zo leuk, maar later hoopt ze dat de vriendin Lucy aardig is en dan kan het alleen maar gezelliger worden. Hierna wordt het hoog tijd om te gaan bakken. Als Charlotte voelt of de oven al warm genoeg is, is moeder helemaal verbaasd dat ze dat zo goed kan. Charlotte heeft altijd goed gekeken hoe moeder het deed en nu mag ze het helemaal zelf bepalen. Als de oven warm genoeg is, worden de pasteien, taarten en broden gebakken.
Het wordt eindelijk lente en dat brengt een hoop werk met zich mee. Vader heeft het druk in de smidse waar de mannen komen om hun paarden te laten beslaan, hun gereedschappen te laten maken en tegelijk worden er nieuws en praatjes vertelt. Vaak gaat het over de oorlog en hoe het er voor staat. Moeder begint met de tuin, samen met haar dochters. Vaak wordt er ’s avonds in de kamer als iedereen bij elkaar zit, gepraat over de oorlog. Lewis en Tom vangen veel op in de smidse en weten veel te vertellen. Ook hebben ze er een mening over, welke in de avond soms door hun ouders wordt bijgestuurd. Van deze gesprekken leert Charlotte ook het een en ander over de oorlog.
Dan wordt het de verjaardag van Charlotte. Ze wordt 5 jaar. Moeder vindt dat het tijd wordt dat ze poppekleertjes leert maken en ze krijgt een stukje stof. Als Charlotte zegt dat ze geen pop heeft, krijgt ze ook een pop, gemaakt van een wasknijper. Zelf maakt ze mooie kleertjes. Omdat moeder gezegd heeft om goed na te denken over de naam van de pop, krijgt pop niet meteen een naam. Wel is ze de grote schat van Charlotte en ze neemt pop overal mee naar toe in haar schortzak.
De volgende dag werken ze wel weer in de tuin. Charlotte verbaasd zich er over dat moeder zoveel weet over kruiden en vraagt hoe dat toch kan. Moeder vertelt dat ze vroeger, in Schotland, alles geleerd heeft van een oude vrouw die alleen op de heide woonde. Moeder praat altijd veel en snel en ze houdt van zingen. Wat ze ook goed kan is verhalen vertellen en deze keer vertelt ze het verhaal van de vrouw die oppas was voor een feeënkind. De vrouw had zelf een baby en terwijl ze haar baby eten aan het geven was, kwam er een fee binnen. Ze had een baby in haar armen en vroeg of de moeder ook voor hem kon zorgen. De moeder stemde toe en zoogde zo beide baby's. Ze deed erg haar best geen van de baby's voor te trekken, wat haar goed lukte. Hoewel iedereen weet dat er niets lelijkers op de wereld is dan een feeënkind. Elke week vond de moeder op een morgen kleren voor de beide kinderen en een heerlijk feeënbrood. Ergens in de zomer kwam de feeënmoeder terug en ze was erg blij om te zien hoe goed het ging met haar baby. De mensenmoeder mocht met haar mee. Vlak voor een hoge berg deed de fee wat stuifmeel van het vingerhoedskruid op de ogen van de moeder. Hierna gingen ze de berg in en de mensenmoeder zag een fantastische wereld. De fee gaf de moeder een mand vol fruit en brood mee. Daarna doofde ze de magie in de ogen van de mensenmoeder. De moeder echter zag nog wat betoverd vingerhoedskruid staan en depte daarmee op allebei haar ogen. Toen ging ze naar huis. Jaren later zag ze ineens de feeënmoeder weer. Toen deze merkte dat de mensenmoeder haar kon zien, blies ze vlug weer het stof uit haar ogen. De moeder had geluk, want meestal blazen de feeën dan ook het licht uit je ogen.
Hierna vertelt moeder aan Charlotte dat ze bijna naar school mag voor de zomertermijn. Charlotte is hier niet blij mee, zeker niet omdat de andere kinderen in de zomer niet naar school hoeven, maar thuis moeten helpen.
Charlotte bedenkt wat ze het beste kan doen en dan krijgt ze een heel goed idee. Moeder heeft alles wat ze weet over planten geleerd in Schotland en zij hoefde niet naar school. Dus Charlotte besluit om ook naar Schotland te gaan, dan hoeft ze tenminste niet naar school. Ze weet dat vader en moeder met een schip in Boston zijn aangekomen, dus het enige wat ze hoeft te doen is lopen naar Boston en dan een schip of brug vinden naar Schotland. Zo moeilijk kan dat niet zijn. Ze stopt een paar koekjes in haar zak en gaat op weg. Lydia is al ooit in Boston geweest en heeft vertelt hoe je daar moet komen. Charlotte gaat vrolijk op weg. Ze loopt door Roxbury en krijgt even gezelschap van een hond. Het is toch best ver. Als ze Roxbury uit loopt, ziet ze verderweg op een heuvel heel veel huizen. Ze loopt op een weg met moeras aan beide zijden. Ze weet niet zeker of het goed is, want Lydia vertelde dat er een soort brug-weg was met aan beide zijden zee. Maar toch loopt Charlotte door. Als ze al heel ver is, komt een wagen met ossen haar tegemoet. De meneer die er op zit, lijkt een beetje op vader en Charlotte besluit te vragen of ze wel de goede kant op gaat. De man lijkt niet alleen op vader, het is vader en hij herkent Charlotte ook. Hij stopt de wagen en vraagt verbaasd wat Charlotte doet, zo ver van huis en weet moeder er van. Charlotte vertelt wat ze plan is en dat ze naar Schotland wil en niet naar school. Vader legt haar uit dat Schotland niet dichtbij is, maar helemaal aan de andere kant van de zee. De zee is heel groot, hij heeft 3 maanden op een boot gezeten en moeder bijna 6 maanden. Er is geen brug naar Schotland. Charlotte mag niet eens alleen naar Boston. Vader neemt Charlotte mee terug naar huis en als straf moet ze een week lang alleen afdrogen en opruimen. Diezelfde avond nodigt Vader het hele gezin uit om mee te gaan. Hij neemt iedereen mee naar een heuvel net buiten Roxbury. Vanaf deze heuvel kun je de zee zien tot aan de horizon. Hij toont iedereen hoe groot de zee is. Charlotte staat helemaal verbaasd te kijken.
Daarna wordt het toch echt tijd voor Charlotte om naar school te gaan. Tom gaat met haar mee en hij draagt de broodtrommel. Hij zwaait er mee en Charlotte is bang dat hij alle lekkere koekjes stuk maakt. Gelukkig komen ze de juf tegen en die loopt met hen naar school. De juf is lief en ze helpt Charlotte met alles. In de klas zit een meisje alleen en Charlotte gaat er naast zitten. Het meisje heeft Susan. De meisjes worden al heel snel vriendinnen. Ze studeren uit hetzelfde boek en eten en spelen samen. Eerst moeten ze het ABC leren en dat hardop in de klas opzeggen. Hierna leren ze lezen. Charlotte vindt het toch wel leuk op school. Dan op een dag, tijdens de les, komt iemand van de familie van Susan zeggen dat Susan na school met Charlotte mee naar huis moet. Omdat niemand uitlegt waarom, maken de meisjes zich zorgen. Maar juf en later moeder stellen hen gerust. Moeder zorgt dat de meisjes lekker logeren. De volgende morgen komt de vader van Susan haar halen en vertelt dat er een baby is geboren. Susan hoopt dat de baby een meisje is en Emmeline heet, maar het is een jongen die Robbert wordt genoemd. Omdat Susan een beetje teleurgesteld is, besluit Charlotte om haar pop dan Emmeline te noemen, als Susan dat een goed idee vindt.
Hierna komt er weer nieuws over de oorlog. Moeder is er erg boos op en loopt te mopperen tijdens het koken. De Engelsen hebben Washington, het Witte Huis, in brand gestoken. Terwijl ze moppert doet moeder alle kruiden bij het eten. Lewis komt vertellen dat Vader en Will deze middag niet thuis komen eten omdat het heel druk is in de smidse. Moeder gelooft niet dat deze drukte alleen maar is omdat er veel gemaakt moet worden. De mannen willen gewoon het laatste nieuws horen. Maar, ze maakt iets lekkers en het is niet erg als er wat minder mensen aan tafel zitten. Die middag zitten moeder en de kinderen aan tafel. Als de kinderen de eerste hap nemen, blijkt dat moeder veel teveel spaanse peper in het mengsel heeft gedaan en dat het niet te eten is. Moeder vindt dat ook en hoewel eten verspillen echt een slechte gewoonte is, neemt ze de kinderen mee naar buiten en begraaft het eten in de tuin als mest. Ze vertelt er zelf bij dat de Engelsen er voor gezorgd hebben dat zij het eten heeft verprutst. Omdat de stemming somber en verdrietig is, besluit moeder dat Lydia moet zingen. En ze neemt de kinderen mee in een dans in de achtertuin die nog een tijd duurt.
Heel soms, als moeder even niets voor haar te doen heeft, gaat Charlotte naar de smidse. Ze zorgt dan dat niemand haar ziet en kijkt naar Vader en Will die een hoefijzer maken, praten met andere mannen of gereedschap nakijken. Ze kijkt naar haar broers die kleine klusjes in de smidse doen, maar zichzelf heel belangrijk vinden. Dan hoort ze dat de Engelsen Baltimore hebben aangevallen en ford Henry. De aanval is mislukt! Er is een gedicht voor geschreven en dat staat nu in alle kranten. Het wordt voorgelezen en diezelfde avond vraagt Vader aan Moeder ook om het voor te lezen.
Dan hoort Charlotte dat Vader aan Moeder vertelt dat Will als soldaat deel gaat nemen aan de oorlog. Charlotte schrikt hier zo van dat ze de kan met stroop uit haar handen op de grond laat vallen. Ook dit is zo erg dat ze snel wegrent naar de hooizolder en daar gaat liggen huilen. Moeder komt haar halen en praat met haar over de oorlog en dat ze trots moeten zijn dat Will gaat helpen om het land te bevrijden. Ze gaan allemaal mee om Will uit te zwaaien. Dan zien ze voor het eerst zijn ouders en Lucy. Charlotte houdt Emmeline goed vast als ze Will uitzwaaien. Moeder heeft haar gezegd dat dingen nooit hetzelfde blijven en Charlotte ziet in hoe waar dat dat is.
Dit boek is deel 1 van de Charlotte Serie.
Charlotte is ongeveer 4, bijna 5 jaar, bij het begin van dit boek. Ze helpt haar moeder Martha en zus Lydia met dekken van de tafel voor het avondeten voor zaterdagavond. Dit is altijd een bijzondere maaltijd, omdat vader en de broers klaar zijn met hun werk in de smidse en omdat zondag een rustdag is. Op zaterdag is er suikerstroop bij het avondeten en daar houdt Charlotte veel van. Ze heeft haar eigen “zaterdagfamilie” en dat geheimpje vertelt ze aan niemand. Met deze familie bedoeld ze de kan met stroop, de botervloot en de kan met appelsap. De familie bestaat uit de kinderen Lydia, Lewis, Tom, Charlotte en baby Mary. De onafhankelijkheidsoorlog tegen de Engelsen is begonnen en er wordt vaak over gepraat binnen het gezin. Charlotte snapt er niet zoveel van. In Boston, de grote stad vlakbij Roxbury, houden de Engelsen de haven geblokkeerd, waardoor er geen handel kan plaatsvinden.
Deze zaterdagavond ontbreekt de kan met stroop bij het eten. Ineens komt de oorlog dichtbij, want door de blokkade is er geen stroop meer te koop. Charlotte vindt het niet eerlijk dat de kan ontbreekt, omdat haar geheime familie nu niet klopt. Er wordt gepraat over de blokkade en Lewis levert commentaar op een manier die zijn ouders niet waarderen. Als hij wordt gewaarschuwd in verband met zijn taalgebruik komt ter sprake dat zijn vader deze woorden nooit zal gebruiken. Zijn vader niet…. Maar zijn moeder wel! Moeder voelt zich aangesproken en moet er wel om lachen dat haar eigen zoon haar terecht wijst. De zaterdagavond in het gezin is gezellig. Charlotte houdt er ook van als moeder haar vraagt om mee het eten voor de zondag voor te bereiden. En hoewel niemand zich echt zorgen maakt om de oorlog, vindt Charlotte de wereld maar groot en de Engelsen vervelend.
In de smidse werkt, behalve vader en Lewis en Tom, ook Will. Deze jongeman woont doordeweeks bij het gezin en op zondag is hij thuis. Charlotte is dol op de jongeman en hoopt stiekem dat Lydia ooit met hem gaat trouwen. Will weet alles over vogels en heeft Charlotte een vogelnestje laten zien en vertelt dat de kraai niet in Amerika woont. Lydia en Charlotte moeten elke ochtend eerst het werk in de slaapkamers doen en op maandagmorgen probeert Charlotte altijd snel te zijn, zodat ze nog met Will kan praten. Deze ochtend lijkt er eerst niemand beneden te zijn, maar dan komt moeder binnen met de melk en ze stuurt Charlotte naar de bijkeuken om nog iets voor de tafel te halen. Charlotte merkt dat de oven aan is en ze weet dus dat er gebakken gaat worden. Ze moet nog een paar karweitjes doen voor het eten. Aan tafel vertelt ze Will dat er geen stroop meer is. Hij luistert goed naar haar en vertelt haar dat dit is wat zij merkt van de oorlog. Charlotte denkt er aan hoe fijn ze het vindt dat Will er weer is. Echter, diezelfde ochtend, vertelt Will aan moeder dat hij een vriendin heeft Lucy en dat, als hij genoeg gespaard heeft, ze gaan trouwen en in de buurt van de smidse komen wonen. Eerst vindt Charlotte het niet zo leuk, maar later hoopt ze dat de vriendin Lucy aardig is en dan kan het alleen maar gezelliger worden. Hierna wordt het hoog tijd om te gaan bakken. Als Charlotte voelt of de oven al warm genoeg is, is moeder helemaal verbaasd dat ze dat zo goed kan. Charlotte heeft altijd goed gekeken hoe moeder het deed en nu mag ze het helemaal zelf bepalen. Als de oven warm genoeg is, worden de pasteien, taarten en broden gebakken.
Het wordt eindelijk lente en dat brengt een hoop werk met zich mee. Vader heeft het druk in de smidse waar de mannen komen om hun paarden te laten beslaan, hun gereedschappen te laten maken en tegelijk worden er nieuws en praatjes vertelt. Vaak gaat het over de oorlog en hoe het er voor staat. Moeder begint met de tuin, samen met haar dochters. Vaak wordt er ’s avonds in de kamer als iedereen bij elkaar zit, gepraat over de oorlog. Lewis en Tom vangen veel op in de smidse en weten veel te vertellen. Ook hebben ze er een mening over, welke in de avond soms door hun ouders wordt bijgestuurd. Van deze gesprekken leert Charlotte ook het een en ander over de oorlog.
Dan wordt het de verjaardag van Charlotte. Ze wordt 5 jaar. Moeder vindt dat het tijd wordt dat ze poppekleertjes leert maken en ze krijgt een stukje stof. Als Charlotte zegt dat ze geen pop heeft, krijgt ze ook een pop, gemaakt van een wasknijper. Zelf maakt ze mooie kleertjes. Omdat moeder gezegd heeft om goed na te denken over de naam van de pop, krijgt pop niet meteen een naam. Wel is ze de grote schat van Charlotte en ze neemt pop overal mee naar toe in haar schortzak.
De volgende dag werken ze wel weer in de tuin. Charlotte verbaasd zich er over dat moeder zoveel weet over kruiden en vraagt hoe dat toch kan. Moeder vertelt dat ze vroeger, in Schotland, alles geleerd heeft van een oude vrouw die alleen op de heide woonde. Moeder praat altijd veel en snel en ze houdt van zingen. Wat ze ook goed kan is verhalen vertellen en deze keer vertelt ze het verhaal van de vrouw die oppas was voor een feeënkind. De vrouw had zelf een baby en terwijl ze haar baby eten aan het geven was, kwam er een fee binnen. Ze had een baby in haar armen en vroeg of de moeder ook voor hem kon zorgen. De moeder stemde toe en zoogde zo beide baby's. Ze deed erg haar best geen van de baby's voor te trekken, wat haar goed lukte. Hoewel iedereen weet dat er niets lelijkers op de wereld is dan een feeënkind. Elke week vond de moeder op een morgen kleren voor de beide kinderen en een heerlijk feeënbrood. Ergens in de zomer kwam de feeënmoeder terug en ze was erg blij om te zien hoe goed het ging met haar baby. De mensenmoeder mocht met haar mee. Vlak voor een hoge berg deed de fee wat stuifmeel van het vingerhoedskruid op de ogen van de moeder. Hierna gingen ze de berg in en de mensenmoeder zag een fantastische wereld. De fee gaf de moeder een mand vol fruit en brood mee. Daarna doofde ze de magie in de ogen van de mensenmoeder. De moeder echter zag nog wat betoverd vingerhoedskruid staan en depte daarmee op allebei haar ogen. Toen ging ze naar huis. Jaren later zag ze ineens de feeënmoeder weer. Toen deze merkte dat de mensenmoeder haar kon zien, blies ze vlug weer het stof uit haar ogen. De moeder had geluk, want meestal blazen de feeën dan ook het licht uit je ogen.
Hierna vertelt moeder aan Charlotte dat ze bijna naar school mag voor de zomertermijn. Charlotte is hier niet blij mee, zeker niet omdat de andere kinderen in de zomer niet naar school hoeven, maar thuis moeten helpen.
Charlotte bedenkt wat ze het beste kan doen en dan krijgt ze een heel goed idee. Moeder heeft alles wat ze weet over planten geleerd in Schotland en zij hoefde niet naar school. Dus Charlotte besluit om ook naar Schotland te gaan, dan hoeft ze tenminste niet naar school. Ze weet dat vader en moeder met een schip in Boston zijn aangekomen, dus het enige wat ze hoeft te doen is lopen naar Boston en dan een schip of brug vinden naar Schotland. Zo moeilijk kan dat niet zijn. Ze stopt een paar koekjes in haar zak en gaat op weg. Lydia is al ooit in Boston geweest en heeft vertelt hoe je daar moet komen. Charlotte gaat vrolijk op weg. Ze loopt door Roxbury en krijgt even gezelschap van een hond. Het is toch best ver. Als ze Roxbury uit loopt, ziet ze verderweg op een heuvel heel veel huizen. Ze loopt op een weg met moeras aan beide zijden. Ze weet niet zeker of het goed is, want Lydia vertelde dat er een soort brug-weg was met aan beide zijden zee. Maar toch loopt Charlotte door. Als ze al heel ver is, komt een wagen met ossen haar tegemoet. De meneer die er op zit, lijkt een beetje op vader en Charlotte besluit te vragen of ze wel de goede kant op gaat. De man lijkt niet alleen op vader, het is vader en hij herkent Charlotte ook. Hij stopt de wagen en vraagt verbaasd wat Charlotte doet, zo ver van huis en weet moeder er van. Charlotte vertelt wat ze plan is en dat ze naar Schotland wil en niet naar school. Vader legt haar uit dat Schotland niet dichtbij is, maar helemaal aan de andere kant van de zee. De zee is heel groot, hij heeft 3 maanden op een boot gezeten en moeder bijna 6 maanden. Er is geen brug naar Schotland. Charlotte mag niet eens alleen naar Boston. Vader neemt Charlotte mee terug naar huis en als straf moet ze een week lang alleen afdrogen en opruimen. Diezelfde avond nodigt Vader het hele gezin uit om mee te gaan. Hij neemt iedereen mee naar een heuvel net buiten Roxbury. Vanaf deze heuvel kun je de zee zien tot aan de horizon. Hij toont iedereen hoe groot de zee is. Charlotte staat helemaal verbaasd te kijken.
Daarna wordt het toch echt tijd voor Charlotte om naar school te gaan. Tom gaat met haar mee en hij draagt de broodtrommel. Hij zwaait er mee en Charlotte is bang dat hij alle lekkere koekjes stuk maakt. Gelukkig komen ze de juf tegen en die loopt met hen naar school. De juf is lief en ze helpt Charlotte met alles. In de klas zit een meisje alleen en Charlotte gaat er naast zitten. Het meisje heeft Susan. De meisjes worden al heel snel vriendinnen. Ze studeren uit hetzelfde boek en eten en spelen samen. Eerst moeten ze het ABC leren en dat hardop in de klas opzeggen. Hierna leren ze lezen. Charlotte vindt het toch wel leuk op school. Dan op een dag, tijdens de les, komt iemand van de familie van Susan zeggen dat Susan na school met Charlotte mee naar huis moet. Omdat niemand uitlegt waarom, maken de meisjes zich zorgen. Maar juf en later moeder stellen hen gerust. Moeder zorgt dat de meisjes lekker logeren. De volgende morgen komt de vader van Susan haar halen en vertelt dat er een baby is geboren. Susan hoopt dat de baby een meisje is en Emmeline heet, maar het is een jongen die Robbert wordt genoemd. Omdat Susan een beetje teleurgesteld is, besluit Charlotte om haar pop dan Emmeline te noemen, als Susan dat een goed idee vindt.
Hierna komt er weer nieuws over de oorlog. Moeder is er erg boos op en loopt te mopperen tijdens het koken. De Engelsen hebben Washington, het Witte Huis, in brand gestoken. Terwijl ze moppert doet moeder alle kruiden bij het eten. Lewis komt vertellen dat Vader en Will deze middag niet thuis komen eten omdat het heel druk is in de smidse. Moeder gelooft niet dat deze drukte alleen maar is omdat er veel gemaakt moet worden. De mannen willen gewoon het laatste nieuws horen. Maar, ze maakt iets lekkers en het is niet erg als er wat minder mensen aan tafel zitten. Die middag zitten moeder en de kinderen aan tafel. Als de kinderen de eerste hap nemen, blijkt dat moeder veel teveel spaanse peper in het mengsel heeft gedaan en dat het niet te eten is. Moeder vindt dat ook en hoewel eten verspillen echt een slechte gewoonte is, neemt ze de kinderen mee naar buiten en begraaft het eten in de tuin als mest. Ze vertelt er zelf bij dat de Engelsen er voor gezorgd hebben dat zij het eten heeft verprutst. Omdat de stemming somber en verdrietig is, besluit moeder dat Lydia moet zingen. En ze neemt de kinderen mee in een dans in de achtertuin die nog een tijd duurt.
Heel soms, als moeder even niets voor haar te doen heeft, gaat Charlotte naar de smidse. Ze zorgt dan dat niemand haar ziet en kijkt naar Vader en Will die een hoefijzer maken, praten met andere mannen of gereedschap nakijken. Ze kijkt naar haar broers die kleine klusjes in de smidse doen, maar zichzelf heel belangrijk vinden. Dan hoort ze dat de Engelsen Baltimore hebben aangevallen en ford Henry. De aanval is mislukt! Er is een gedicht voor geschreven en dat staat nu in alle kranten. Het wordt voorgelezen en diezelfde avond vraagt Vader aan Moeder ook om het voor te lezen.
Dan hoort Charlotte dat Vader aan Moeder vertelt dat Will als soldaat deel gaat nemen aan de oorlog. Charlotte schrikt hier zo van dat ze de kan met stroop uit haar handen op de grond laat vallen. Ook dit is zo erg dat ze snel wegrent naar de hooizolder en daar gaat liggen huilen. Moeder komt haar halen en praat met haar over de oorlog en dat ze trots moeten zijn dat Will gaat helpen om het land te bevrijden. Ze gaan allemaal mee om Will uit te zwaaien. Dan zien ze voor het eerst zijn ouders en Lucy. Charlotte houdt Emmeline goed vast als ze Will uitzwaaien. Moeder heeft haar gezegd dat dingen nooit hetzelfde blijven en Charlotte ziet in hoe waar dat dat is.
-
Mieke
- Berichten: 695
- Lid geworden op: 30-08-2011 21:54
On Tide Mill Lane by Melissa Wiley
Dit is het tweede deel van de Charlotte serie.
Het begint met dat het hele gezin Tucker hun buren gaat helpen bij het bladvrij maken van de mais. Dit heet een cornhusking en is een hele oude traditie. Iedereen gaat mee, de meisjes maken poppen en van de maisbladeren, de jongens spelen en de volwassenen werken en lachen. Wie een mais met rood vindt, moet zich laten kussen door zijn/haar geliefde. Dit overkomt Juf Heath, maar ze vindt het kussen niet zo heel erg. Wie juist een verschrompelde maiskolf vindt, die moet zijn geliefde juist een klap geven. Dit overkomt iemand anders in de kring. Er wordt veel gelachen en er is ook een jongeman die viool speelt. Als het werk gedaan is, eet iedereen samen. Moeder is vaak vrolijk en houdt van zingen en dansen. Ook plaagt ze de kinderen vaak. Als Lydia commentaar heeft op Tom, die probeert om Lewis bij te houden met rennen, maar dat niet kan winnen omdat hij jonger is, vraagt Lydia zich af waarom een klein kind van 8 jaar zich druk maakt om te proberen te winnen van iemand van 13 jaar. Moeder plaagt haar dat ze zelf ook al zo oud is (Lydia is 9 jaar). Dan zegt vader: “maar als Lydia al zo oud is, dan ben jij helemaal zo oud als de heuvels, Martha”. Iedereen moet daar om lachen.
Omdat het midden in de winter is, gaan de oudere kinderen Lewis, Lydia en Tom naar school. Martha mag nog thuisblijven om moeder te helpen en voor de gezelligheid. De school is vol genoeg met de oudere leerlingen. Charlotte vindt het fijn om moeder voor zich alleen te hebben, hoewel baby Mary er ook bij is. Op een dag besluit moeder om naar de markt te gaan. Ze stoppen even bij de smidse, waar iemand beweert dat de oorlog maar eens afgelopen moet zijn en dat de regering niet zoveel toe moet geven. Als hij Moeder ziet verontschuldigd hij zich. Moeder geeft aan de taal niet zo erg te vinden, maar het idee dat de regering het niet goed doet wel. Als de man zegt dat moeder zeker de moeilijke soort vrouw is, geeft vader als antwoord dat de man beter moet nadenken wat hij allemaal zegt in zijn winkel. Daarna wordt er nog een tijdje gelachen over dat moeder een sterke vrouw is met een eigen mening, die zelfs de president nog de waarheid zou vertellen als dat zo uitkomt. Dan gaan moeder, Charlotte en Mary winkelen. Ze kopen een nieuwe hoed voor vader. Vader vindt dat eigenlijk niet nodig, maar moeder legt Charlotte uit dat ze de hoeden gewoon verwisseld en als vader daar eenmaal achter is dan is hij er aan gewend. Ze kopen ook nog een nieuwe kan. Charlotte mag een deel van de boodschappen dragen. Iets later is het Thanksgiving en gaan ze eerst naar de kerk. Omdat het geen zondag is mogen ze daarna spelen en rennen. Hierna eten ze een heerlijk, uitgebreid maal. Charlotte beseft dat ze heel gelukkig is.
Op een dag wordt Lewis thuis gehouden van school om hout te hakken. Hij wordt ook naar de winkel gestuurd. Als hij thuiskomt heeft hij een brief. Moeder ziet meteen dat deze brief van Will is en iedereen is benieuwd naar wat er instaat. Moeder zegt Lewis om Vader te halen, maar die blijkt niet in de smidse te zijn. Er wordt besloten om af te wachten tot de lunch. Charlotte vindt dat wel jammer, want ze wil dolgraag weten wat er in de brief staat. Moeder is aan het koken en maakt een lekkere pastei. Charlotte is helemaal blij: een brief en een lekkere pastei! Maar het wachten duurt lang. Als vader binnenkomt vraagt moeder hem meteen om de brief te lezen. Vader zegt plagend dat hij zo’n honger heeft dat hij eerst wil eten. De rest van de familie kan niet meer wachten en dus leest moeder de brief voor. Will schrijft dat hij een flinke mars heeft gemaakt. Hij ziet onderweg veel vogels, welke hij tekent voor de kinderen. Het zijn mooie tekeningen en Charlotte kijkt er graag naar.
Dan is het tijd om kaarsen te maken. Nu mag Lydia thuisblijven. Ze is blij als dat alleen bedoeld is om op Mary te passen. Charlotte mag helpen met het maken van kaarsen. Moeder waarschuwt haar wel om voorzichtig te zijn. Voorzichtig staat Charlotte bij het vuur en laat de kaarsenpitten een aantal keren in de pot met talg zakken. Ze kan mooie kaarsen maken.
Een andere keer deze winter gaat moeder op bezoek bij een duitse vriendin. Charlotte en Mary mogen mee. De vrouw is erg vriendelijk. Deze keer staat er een mooi versierde kerstboom in het huis. Charlotte staat vol verwondering te kijken. Zelf kent ze alleen maar Hogmanay, maar kerstmis wordt niet gevierd. De lieve vrouw legt uit wat kerst betekend en daarna gaat Charlotte een spel spelen met haar kinderen.
Dan, op een ochtend in februari, horen ze ineens alle kerkklokken luiden. Het duurt even voor moeder en Charlotte ontdekken dat het betekent dat de oorlog is afgelopen. Iedereen is heel blij en zingt en danst door de straten. De school gaat eerder uit en Lewis komt thuis zonder zijn hoed. Als moeder vraagt waar deze is gebleven, geeft Lewis toe dat hij hem een paar keer hoog in de lucht heeft gegooid en gewoon is vergeten om op te pakken. Maar niemand kan lang boos blijven nu het zo’n groot feest is. Diezelfde avond zegt moeder alle kinderen heel goed aan te kleden. Vader neemt alle kinderen mee naar het centrum van Roxbury. Daar blijkt dat voor elk raam op het plein kaarsen staan en alle huizen dus prachtig zijn verlicht. Dit is omdat de oorlog is afgelopen.
De volgende dag is de verjaardag van George Washington. Omdat deze man zo belangrijk is in de Amerikaanse geschiedenis, wordt ieder jaar zijn verjaardag gevierd. Vader en Lewis zijn die ochtend al vroeg aan het werk in de smidse, maar willen niet zeggen wat ze aan het doen zijn. Lewis pulkt soms aan een splinter in zijn vinger en moeder waarschuwt hem dat niet te doen. Na de middag gaat moeder met de kinderen naar Roxbury. Daar aangekomen is er feest en veel anderen. Dan blijkt er een parade te zijn van allemaal karren met daarop de ambachtslieden van de stad. Charlotte begrijpt dat vader dus ook langs moet komen. Er komen ook bakkers langs die witte broodjes uitdelen. Moeder weet er een te vangen en verdeeld hem. Alles komt langs en als laatste vader en Lewis. Het is een prachtige dag.
Dan volgt er tegenspoed in het gezin Tucker. De splinter in de vinger van Lewis zorgt voor een ontsteking, welke zich uitbreid in het bloed. Vader en moeder zijn erg bezorgd en laten de dokter komen. Lewis is erg ziek en heeft hoge koorts. Iedereen maakt zich zorgen. De dokter legt een verband aan, waardoor de vinger afsterft en afvalt. Verder kunnen ze alleen maar hopen dat de hoge koorts afneemt. Moeder waakt dag en nacht bij Lewis. Alles is in het gezin verloopt ineens anders dan Charlotte gewend is. De buurvrouwen brengen het eten, het huishouden doen Lydia en Charlotte een beetje samen. Moeder zingt zielige Schotse liedjes, tot Charlotte het niet langer kan verdragen en moeder vraagt om te stoppen. Dan, eindelijk, op een morgen, wordt Charlotte wakker van een van moeder’s vrolijke liedjes. Nu weet ze zeker dat Lewis weer helemaal beter zal worden.
Nu alles weer een beetje terugkeert naar normaal, wordt er ook weer over Will gepraat. Nu de oorlog voorbij is, hoopt Charlotte dat Will snel weer terug komt. Lydia geeft aan de vriendin van Will, Lucy, maar lelijk te vinden. Zij heeft op haar gezicht allemaal littekens van de pokken. Moeder wordt heel erg boos op Lydia. Hoe kan ze nu iemand alleen maar beoordelen op het uiterlijk? Lucy heeft haar hele familie verloren aan de pokken, behalve haar vader. Lucy is een heel lief meisje en ze verdiend een goede man als Will. Ook Lewis doet boos tegen Lydia en wenst haar de pokken toe. Dan moet moeder toegeven dat ze allemaal dingen hebben gezegd die niet aardig zijn. Ze vertelt hoe zij vroeger als meisje al te vaak onaardige dingen zei om mensen te kwetsen. Vooral haar zus Grisie deed ze heel gemeen tegen. Tot haar moeder ook een keer boos werd en een stok aan haar tong bond, om te leren dat slaan met woorden net zo erg kan zijn als slaan met een stok. Sindsdien probeert ze beter op te letten wat ze zegt. Iedereen begrijpt moeders boodschap en daarna doen de kinderen weer aardiger tegen elkaar.
Eindelijk gaat Miss Heath trouwen en de familie Tucker wordt uitgenodigd voor de plechtigheid en daarna het diner. Iedereen krijgt een nieuwe jurk of pak en ziet er even netjes uit. Charlotte is enthousiast dat ze erbij mogen zijn. Dan, tijdens het diner, hoort ze moeder vertellen dat, nu de oorlog voorbij is, de vader van Susan weer terugkeert naar Boston en zijn gezin meeneemt. Charlotte hoeft daarna niets meer te eten. Susan is haar beste vriendin en ze wil helemaal niet dat zij teruggaat naar Boston. Charlotte wordt er maar verdrietig van. Geen Will, geen goede vriendin.
Nu het lente is komen eindelijk de soldaten-jongens van Roxbury weer terug. Iedereen is opgetogen, maar diezelfde avond komt een vriend van Will vertellen dat Will niet mee is teruggekeerd. Het nieuws dat de oorlog was afgelopen verspreidde zich langzaam en het bataljon was nog verzeild geraakt in een gevecht met de Engelsen. Tijdens dit gevecht was Will ernstig gewond geraakt aan een been. Deze wond was ook nog eens gaan ontsteken. De dokters wisten niet of Will het zou overleven en of ze zijn been konden redden. Na dit nieuws is de hele familie van streek. Het is onduidelijk of Will nog ooit terugkomt en, zo ja, hoe hij dan terugkomt.
De zomerschool start weer en Charlotte gaat er heen. Ze ontmoet er Susan weer, al weet ze dat die bijna naar Boston terug gaat. Er is een nieuwe juf, nu Miss Heath getrouwd is, en tot grote verrassing van Charlotte is het Lucy Keator, de vriendin van Will. Ze is aardig en Charlotte is hartstikke blij dat zij haar juf is. Ook juf Keator kent Charlotte nog. Dezelfde middag wil moeder alles weten over juf Keator.
Niet lang daarna vertrekt Susan. Charlotte en zij moeten allebei huilen bij het afscheid. Gelukkig heeft vader van een klant een kan stroop gekregen, welke ze die avond opeten. Dat verzacht het vertrek van Susan iets.
Vader neemt een paar dagen vrij om te hooien. Helaas begint het te regenen. Als snel wordt het stortregenen en het begint ook hard te waaien. Als de pannen van het dak worden geblazen, proberen vader en moeder de slaapkamers te redden. Daarna snelt vader naar de stallen, omdat ook daar iets stuk lijkt te zijn. Moeder en Lewis blijven dweilen op zolder en proberen spullen droog te houden. De wind neemt toe en uiteindelijk stuurt moeder alle kinderen naar de kelder. Als ze zelf ook in de kelder komt vertelt ze een verhaal. Er is een vriendelijke vrouw, die onder aan een elfenheuvel woont. Op een dag begint de zon te schijnen en dit blijft zo doorgaan. De man en vrouw vrezen voor hun oogst en uiteindelijk verzucht de vrouw dat ze wilde dat het voor altijd ging regenen. Maar het is natuurlijk niet slim om te zeggen als je bij de elfen in de buurt woont. Het begint meteen te regenen, maar het stopt niet! Dan wordt er op de deur geklopt. Buiten staat een verregende elf die vraagt voor eten en onderdak. Natuurlijk voorziet de vriendelijke vrouw hierin. Maar steeds opnieuw klopt er iemand van het elfenvolk aan. Uiteindelijk raakt het meel en de drank op. Als ze dit tegen de elfen zeggen, zorgen die dat door toverkracht het voedsel onuitputtelijk is. Ook geven de elfen aan hier goed te zitten, lekker droog, lekker eten en buiten een regen die nooit ophoudt. Dan bedenkt de vriendelijke vrouw een plannetje. Ze maakt het eten heel erg vies en zorgt dat ook de drank smerig wordt. Hierna vluchten de elfen weg. Ze zorgen er voor dat de regen stopt, maar vergeten om de toverkracht van het aanvullende eten weg te nemen.
Als het verhaal uit is, is de storm buiten gestopt. Vader heeft tijdens de storm nog alle ramen dicht gespijkerd en in huis is het donker. Gelukkig lijkt de schade nogal mee te vallen. De slaapkamers zijn nat en de meubels zijn vernield, maar veel kan nog gewoon gebruikt worden. Ook in de kamer van vader en moeder staat water op de vloer, maar dit is niet hoog genoeg om echt vervelend te zijn. Het dak moet gemaakt worden, maar de stallen en de smidse staan nog. Alleen de tuin is flink beschadigd. Bomen zijn omgevallen of gewoon verdwenen. Tom en Charlotte zoeken in de modder naar bruikbare spullen. Als Charlotte een zilveren munt vindt, wil ze deze aan vader en moeder gaan laten zien. Bij het naar binnen lopen, loopt ze bijna iemand omver. Het lijkt een oude man met een stok, maar als ze goed kijkt, herkent Charlotte Will. Ze is heel blij hem weer te zien, al lijkt hij dan een houten onderbeen te hebben. Hij vertelt wat er is gebeurd met zijn been en dat hij blij is dat hij nog leeft. Hij hoopt dat vader hem toch weer wil hebben in de smidse, al is het maar op proef. Hij wil graag trouwen met Lucy. De rest van het gezin is ook blij om Will weer te zien en moeder omarmt hem als een verloren zoon. Natuurlijk stemt vader in dat Will weer in de smidse komt werken.
Dit is het tweede deel van de Charlotte serie.
Het begint met dat het hele gezin Tucker hun buren gaat helpen bij het bladvrij maken van de mais. Dit heet een cornhusking en is een hele oude traditie. Iedereen gaat mee, de meisjes maken poppen en van de maisbladeren, de jongens spelen en de volwassenen werken en lachen. Wie een mais met rood vindt, moet zich laten kussen door zijn/haar geliefde. Dit overkomt Juf Heath, maar ze vindt het kussen niet zo heel erg. Wie juist een verschrompelde maiskolf vindt, die moet zijn geliefde juist een klap geven. Dit overkomt iemand anders in de kring. Er wordt veel gelachen en er is ook een jongeman die viool speelt. Als het werk gedaan is, eet iedereen samen. Moeder is vaak vrolijk en houdt van zingen en dansen. Ook plaagt ze de kinderen vaak. Als Lydia commentaar heeft op Tom, die probeert om Lewis bij te houden met rennen, maar dat niet kan winnen omdat hij jonger is, vraagt Lydia zich af waarom een klein kind van 8 jaar zich druk maakt om te proberen te winnen van iemand van 13 jaar. Moeder plaagt haar dat ze zelf ook al zo oud is (Lydia is 9 jaar). Dan zegt vader: “maar als Lydia al zo oud is, dan ben jij helemaal zo oud als de heuvels, Martha”. Iedereen moet daar om lachen.
Omdat het midden in de winter is, gaan de oudere kinderen Lewis, Lydia en Tom naar school. Martha mag nog thuisblijven om moeder te helpen en voor de gezelligheid. De school is vol genoeg met de oudere leerlingen. Charlotte vindt het fijn om moeder voor zich alleen te hebben, hoewel baby Mary er ook bij is. Op een dag besluit moeder om naar de markt te gaan. Ze stoppen even bij de smidse, waar iemand beweert dat de oorlog maar eens afgelopen moet zijn en dat de regering niet zoveel toe moet geven. Als hij Moeder ziet verontschuldigd hij zich. Moeder geeft aan de taal niet zo erg te vinden, maar het idee dat de regering het niet goed doet wel. Als de man zegt dat moeder zeker de moeilijke soort vrouw is, geeft vader als antwoord dat de man beter moet nadenken wat hij allemaal zegt in zijn winkel. Daarna wordt er nog een tijdje gelachen over dat moeder een sterke vrouw is met een eigen mening, die zelfs de president nog de waarheid zou vertellen als dat zo uitkomt. Dan gaan moeder, Charlotte en Mary winkelen. Ze kopen een nieuwe hoed voor vader. Vader vindt dat eigenlijk niet nodig, maar moeder legt Charlotte uit dat ze de hoeden gewoon verwisseld en als vader daar eenmaal achter is dan is hij er aan gewend. Ze kopen ook nog een nieuwe kan. Charlotte mag een deel van de boodschappen dragen. Iets later is het Thanksgiving en gaan ze eerst naar de kerk. Omdat het geen zondag is mogen ze daarna spelen en rennen. Hierna eten ze een heerlijk, uitgebreid maal. Charlotte beseft dat ze heel gelukkig is.
Op een dag wordt Lewis thuis gehouden van school om hout te hakken. Hij wordt ook naar de winkel gestuurd. Als hij thuiskomt heeft hij een brief. Moeder ziet meteen dat deze brief van Will is en iedereen is benieuwd naar wat er instaat. Moeder zegt Lewis om Vader te halen, maar die blijkt niet in de smidse te zijn. Er wordt besloten om af te wachten tot de lunch. Charlotte vindt dat wel jammer, want ze wil dolgraag weten wat er in de brief staat. Moeder is aan het koken en maakt een lekkere pastei. Charlotte is helemaal blij: een brief en een lekkere pastei! Maar het wachten duurt lang. Als vader binnenkomt vraagt moeder hem meteen om de brief te lezen. Vader zegt plagend dat hij zo’n honger heeft dat hij eerst wil eten. De rest van de familie kan niet meer wachten en dus leest moeder de brief voor. Will schrijft dat hij een flinke mars heeft gemaakt. Hij ziet onderweg veel vogels, welke hij tekent voor de kinderen. Het zijn mooie tekeningen en Charlotte kijkt er graag naar.
Dan is het tijd om kaarsen te maken. Nu mag Lydia thuisblijven. Ze is blij als dat alleen bedoeld is om op Mary te passen. Charlotte mag helpen met het maken van kaarsen. Moeder waarschuwt haar wel om voorzichtig te zijn. Voorzichtig staat Charlotte bij het vuur en laat de kaarsenpitten een aantal keren in de pot met talg zakken. Ze kan mooie kaarsen maken.
Een andere keer deze winter gaat moeder op bezoek bij een duitse vriendin. Charlotte en Mary mogen mee. De vrouw is erg vriendelijk. Deze keer staat er een mooi versierde kerstboom in het huis. Charlotte staat vol verwondering te kijken. Zelf kent ze alleen maar Hogmanay, maar kerstmis wordt niet gevierd. De lieve vrouw legt uit wat kerst betekend en daarna gaat Charlotte een spel spelen met haar kinderen.
Dan, op een ochtend in februari, horen ze ineens alle kerkklokken luiden. Het duurt even voor moeder en Charlotte ontdekken dat het betekent dat de oorlog is afgelopen. Iedereen is heel blij en zingt en danst door de straten. De school gaat eerder uit en Lewis komt thuis zonder zijn hoed. Als moeder vraagt waar deze is gebleven, geeft Lewis toe dat hij hem een paar keer hoog in de lucht heeft gegooid en gewoon is vergeten om op te pakken. Maar niemand kan lang boos blijven nu het zo’n groot feest is. Diezelfde avond zegt moeder alle kinderen heel goed aan te kleden. Vader neemt alle kinderen mee naar het centrum van Roxbury. Daar blijkt dat voor elk raam op het plein kaarsen staan en alle huizen dus prachtig zijn verlicht. Dit is omdat de oorlog is afgelopen.
De volgende dag is de verjaardag van George Washington. Omdat deze man zo belangrijk is in de Amerikaanse geschiedenis, wordt ieder jaar zijn verjaardag gevierd. Vader en Lewis zijn die ochtend al vroeg aan het werk in de smidse, maar willen niet zeggen wat ze aan het doen zijn. Lewis pulkt soms aan een splinter in zijn vinger en moeder waarschuwt hem dat niet te doen. Na de middag gaat moeder met de kinderen naar Roxbury. Daar aangekomen is er feest en veel anderen. Dan blijkt er een parade te zijn van allemaal karren met daarop de ambachtslieden van de stad. Charlotte begrijpt dat vader dus ook langs moet komen. Er komen ook bakkers langs die witte broodjes uitdelen. Moeder weet er een te vangen en verdeeld hem. Alles komt langs en als laatste vader en Lewis. Het is een prachtige dag.
Dan volgt er tegenspoed in het gezin Tucker. De splinter in de vinger van Lewis zorgt voor een ontsteking, welke zich uitbreid in het bloed. Vader en moeder zijn erg bezorgd en laten de dokter komen. Lewis is erg ziek en heeft hoge koorts. Iedereen maakt zich zorgen. De dokter legt een verband aan, waardoor de vinger afsterft en afvalt. Verder kunnen ze alleen maar hopen dat de hoge koorts afneemt. Moeder waakt dag en nacht bij Lewis. Alles is in het gezin verloopt ineens anders dan Charlotte gewend is. De buurvrouwen brengen het eten, het huishouden doen Lydia en Charlotte een beetje samen. Moeder zingt zielige Schotse liedjes, tot Charlotte het niet langer kan verdragen en moeder vraagt om te stoppen. Dan, eindelijk, op een morgen, wordt Charlotte wakker van een van moeder’s vrolijke liedjes. Nu weet ze zeker dat Lewis weer helemaal beter zal worden.
Nu alles weer een beetje terugkeert naar normaal, wordt er ook weer over Will gepraat. Nu de oorlog voorbij is, hoopt Charlotte dat Will snel weer terug komt. Lydia geeft aan de vriendin van Will, Lucy, maar lelijk te vinden. Zij heeft op haar gezicht allemaal littekens van de pokken. Moeder wordt heel erg boos op Lydia. Hoe kan ze nu iemand alleen maar beoordelen op het uiterlijk? Lucy heeft haar hele familie verloren aan de pokken, behalve haar vader. Lucy is een heel lief meisje en ze verdiend een goede man als Will. Ook Lewis doet boos tegen Lydia en wenst haar de pokken toe. Dan moet moeder toegeven dat ze allemaal dingen hebben gezegd die niet aardig zijn. Ze vertelt hoe zij vroeger als meisje al te vaak onaardige dingen zei om mensen te kwetsen. Vooral haar zus Grisie deed ze heel gemeen tegen. Tot haar moeder ook een keer boos werd en een stok aan haar tong bond, om te leren dat slaan met woorden net zo erg kan zijn als slaan met een stok. Sindsdien probeert ze beter op te letten wat ze zegt. Iedereen begrijpt moeders boodschap en daarna doen de kinderen weer aardiger tegen elkaar.
Eindelijk gaat Miss Heath trouwen en de familie Tucker wordt uitgenodigd voor de plechtigheid en daarna het diner. Iedereen krijgt een nieuwe jurk of pak en ziet er even netjes uit. Charlotte is enthousiast dat ze erbij mogen zijn. Dan, tijdens het diner, hoort ze moeder vertellen dat, nu de oorlog voorbij is, de vader van Susan weer terugkeert naar Boston en zijn gezin meeneemt. Charlotte hoeft daarna niets meer te eten. Susan is haar beste vriendin en ze wil helemaal niet dat zij teruggaat naar Boston. Charlotte wordt er maar verdrietig van. Geen Will, geen goede vriendin.
Nu het lente is komen eindelijk de soldaten-jongens van Roxbury weer terug. Iedereen is opgetogen, maar diezelfde avond komt een vriend van Will vertellen dat Will niet mee is teruggekeerd. Het nieuws dat de oorlog was afgelopen verspreidde zich langzaam en het bataljon was nog verzeild geraakt in een gevecht met de Engelsen. Tijdens dit gevecht was Will ernstig gewond geraakt aan een been. Deze wond was ook nog eens gaan ontsteken. De dokters wisten niet of Will het zou overleven en of ze zijn been konden redden. Na dit nieuws is de hele familie van streek. Het is onduidelijk of Will nog ooit terugkomt en, zo ja, hoe hij dan terugkomt.
De zomerschool start weer en Charlotte gaat er heen. Ze ontmoet er Susan weer, al weet ze dat die bijna naar Boston terug gaat. Er is een nieuwe juf, nu Miss Heath getrouwd is, en tot grote verrassing van Charlotte is het Lucy Keator, de vriendin van Will. Ze is aardig en Charlotte is hartstikke blij dat zij haar juf is. Ook juf Keator kent Charlotte nog. Dezelfde middag wil moeder alles weten over juf Keator.
Niet lang daarna vertrekt Susan. Charlotte en zij moeten allebei huilen bij het afscheid. Gelukkig heeft vader van een klant een kan stroop gekregen, welke ze die avond opeten. Dat verzacht het vertrek van Susan iets.
Vader neemt een paar dagen vrij om te hooien. Helaas begint het te regenen. Als snel wordt het stortregenen en het begint ook hard te waaien. Als de pannen van het dak worden geblazen, proberen vader en moeder de slaapkamers te redden. Daarna snelt vader naar de stallen, omdat ook daar iets stuk lijkt te zijn. Moeder en Lewis blijven dweilen op zolder en proberen spullen droog te houden. De wind neemt toe en uiteindelijk stuurt moeder alle kinderen naar de kelder. Als ze zelf ook in de kelder komt vertelt ze een verhaal. Er is een vriendelijke vrouw, die onder aan een elfenheuvel woont. Op een dag begint de zon te schijnen en dit blijft zo doorgaan. De man en vrouw vrezen voor hun oogst en uiteindelijk verzucht de vrouw dat ze wilde dat het voor altijd ging regenen. Maar het is natuurlijk niet slim om te zeggen als je bij de elfen in de buurt woont. Het begint meteen te regenen, maar het stopt niet! Dan wordt er op de deur geklopt. Buiten staat een verregende elf die vraagt voor eten en onderdak. Natuurlijk voorziet de vriendelijke vrouw hierin. Maar steeds opnieuw klopt er iemand van het elfenvolk aan. Uiteindelijk raakt het meel en de drank op. Als ze dit tegen de elfen zeggen, zorgen die dat door toverkracht het voedsel onuitputtelijk is. Ook geven de elfen aan hier goed te zitten, lekker droog, lekker eten en buiten een regen die nooit ophoudt. Dan bedenkt de vriendelijke vrouw een plannetje. Ze maakt het eten heel erg vies en zorgt dat ook de drank smerig wordt. Hierna vluchten de elfen weg. Ze zorgen er voor dat de regen stopt, maar vergeten om de toverkracht van het aanvullende eten weg te nemen.
Als het verhaal uit is, is de storm buiten gestopt. Vader heeft tijdens de storm nog alle ramen dicht gespijkerd en in huis is het donker. Gelukkig lijkt de schade nogal mee te vallen. De slaapkamers zijn nat en de meubels zijn vernield, maar veel kan nog gewoon gebruikt worden. Ook in de kamer van vader en moeder staat water op de vloer, maar dit is niet hoog genoeg om echt vervelend te zijn. Het dak moet gemaakt worden, maar de stallen en de smidse staan nog. Alleen de tuin is flink beschadigd. Bomen zijn omgevallen of gewoon verdwenen. Tom en Charlotte zoeken in de modder naar bruikbare spullen. Als Charlotte een zilveren munt vindt, wil ze deze aan vader en moeder gaan laten zien. Bij het naar binnen lopen, loopt ze bijna iemand omver. Het lijkt een oude man met een stok, maar als ze goed kijkt, herkent Charlotte Will. Ze is heel blij hem weer te zien, al lijkt hij dan een houten onderbeen te hebben. Hij vertelt wat er is gebeurd met zijn been en dat hij blij is dat hij nog leeft. Hij hoopt dat vader hem toch weer wil hebben in de smidse, al is het maar op proef. Hij wil graag trouwen met Lucy. De rest van het gezin is ook blij om Will weer te zien en moeder omarmt hem als een verloren zoon. Natuurlijk stemt vader in dat Will weer in de smidse komt werken.
-
Mieke
- Berichten: 695
- Lid geworden op: 30-08-2011 21:54
The Road from Roxbury by Melissa Wiley
Niet gelezen!!!!!! Geprobeerd om op internet zoveel mogelijk van het verhaal te weten te komen.
Deel 3 van de Charlotte serie.
Hoofdstuk 1 heb ik gedeeltelijk kunnen lezen.
We zijn inmiddels ruim 2 jaar verder. Charlotte (ruim 7 jaar) staat naar buiten te kijken in het huis. Buiten is het winter en koud, maar binnen is het gezellig in het Tuckerhuis. Lydia (11 jaar) vertelt een sprookje aan 4 jaar oude Mary. Ze is een vlecht aan het maken van stro, waar Lydia heel goed in is. Charlotte is het nog aan het leren. Binnen brand het vuur in de haard en is het warm, buiten is het koud en er ligt sneeuw. Moeder zegt tegen Charlotte dat ze de tafel moet dekken en dat zij zelf even gaat kijken waar Lucy blijft. Will en Lucy wonen in een kamer aan het huis van de Tuckers. Na de zware storm moest vader het huis gedeeltelijk vernieuwen en toen besloot moeder om dan maar meteen een extra slaapkamer er aan vast te bouwen voor vader en moeder. En als ze dan toch bezig waren, konden ze ook wel een extra kamer voor Will en Lucy bouwen, zodat die in de buurt konden wonen. En zo geschiedde. Meestal eten Will en Lucy mee met het gezin Tucker, vaak kookt Lucy ook mee. Moeder is verbaasd dat Lucy er vandaag nog niet is. Als ze gaat kijken blijkt Lucy ziek te zijn. Moeder stuurt Charlotte gauw naar de smidse, want de verloskundige moet komen. Als Charlotte bij de smidse vertelt dat Lucy ziek is, snelt Will naar huis. Vader gaat hem achterna. Lewis gaat naar de verloskundige. Als Charlotte weer thuis is, stuurt moeder alle kinderen naar vrienden om te eten en slapen. Uiteindelijk wordt er een jongetje geboren bij Will en Lucy.
Charlotte is dol op het jongetje en speelt er graag mee en zorgt er goed voor.
Verder gebeurd er in het verhaal:
Tijdens de winterschool is er een heel gemene, nare schoolmeester.
Mary doet iets gevaarlijks (verdrinking?) en gaat bijna dood.
Er wordt het ontstaan van gas en licht genoemd en het graven van het Erie-kanaal.
Charlotte moppert een beetje op haar vader, omdat ze niet mee mag naar Boston om voor het eerst elektrisch licht te zien en de president die daar komt praten.
Maar de leuke dingen zijn dat er ook in het gezin Tucker een kleine baby-jongen wordt geboren.
Het verhaal beslaat ongeveer 6 maanden.
Dit boek heb ik dus niet kunnen lezen. Is er iemand in Nederland die het heeft? Wil die persoon er dan zelf, per hoofdstuk, een vertaald verslag van maken om het hier neer te zetten? Anders wil ik dat ook wel doen, dat het boek naar mij wordt gestuurd en na het lezen weer teruggestuurd.
Niet gelezen!!!!!! Geprobeerd om op internet zoveel mogelijk van het verhaal te weten te komen.
Deel 3 van de Charlotte serie.
Hoofdstuk 1 heb ik gedeeltelijk kunnen lezen.
We zijn inmiddels ruim 2 jaar verder. Charlotte (ruim 7 jaar) staat naar buiten te kijken in het huis. Buiten is het winter en koud, maar binnen is het gezellig in het Tuckerhuis. Lydia (11 jaar) vertelt een sprookje aan 4 jaar oude Mary. Ze is een vlecht aan het maken van stro, waar Lydia heel goed in is. Charlotte is het nog aan het leren. Binnen brand het vuur in de haard en is het warm, buiten is het koud en er ligt sneeuw. Moeder zegt tegen Charlotte dat ze de tafel moet dekken en dat zij zelf even gaat kijken waar Lucy blijft. Will en Lucy wonen in een kamer aan het huis van de Tuckers. Na de zware storm moest vader het huis gedeeltelijk vernieuwen en toen besloot moeder om dan maar meteen een extra slaapkamer er aan vast te bouwen voor vader en moeder. En als ze dan toch bezig waren, konden ze ook wel een extra kamer voor Will en Lucy bouwen, zodat die in de buurt konden wonen. En zo geschiedde. Meestal eten Will en Lucy mee met het gezin Tucker, vaak kookt Lucy ook mee. Moeder is verbaasd dat Lucy er vandaag nog niet is. Als ze gaat kijken blijkt Lucy ziek te zijn. Moeder stuurt Charlotte gauw naar de smidse, want de verloskundige moet komen. Als Charlotte bij de smidse vertelt dat Lucy ziek is, snelt Will naar huis. Vader gaat hem achterna. Lewis gaat naar de verloskundige. Als Charlotte weer thuis is, stuurt moeder alle kinderen naar vrienden om te eten en slapen. Uiteindelijk wordt er een jongetje geboren bij Will en Lucy.
Charlotte is dol op het jongetje en speelt er graag mee en zorgt er goed voor.
Verder gebeurd er in het verhaal:
Tijdens de winterschool is er een heel gemene, nare schoolmeester.
Mary doet iets gevaarlijks (verdrinking?) en gaat bijna dood.
Er wordt het ontstaan van gas en licht genoemd en het graven van het Erie-kanaal.
Charlotte moppert een beetje op haar vader, omdat ze niet mee mag naar Boston om voor het eerst elektrisch licht te zien en de president die daar komt praten.
Maar de leuke dingen zijn dat er ook in het gezin Tucker een kleine baby-jongen wordt geboren.
Het verhaal beslaat ongeveer 6 maanden.
Dit boek heb ik dus niet kunnen lezen. Is er iemand in Nederland die het heeft? Wil die persoon er dan zelf, per hoofdstuk, een vertaald verslag van maken om het hier neer te zetten? Anders wil ik dat ook wel doen, dat het boek naar mij wordt gestuurd en na het lezen weer teruggestuurd.
-
Mieke
- Berichten: 695
- Lid geworden op: 30-08-2011 21:54
Across the Puddingstone Dam by Melissa Wiley
Deel 4 van de Charlotte-jaren.
Dit boek begint als Charlotte net 11 jaar is. Voor haar verjaardag heeft ze een boek gekregen, Ivanhoe van Walter Scott, wat hardop wordt voorgelezen voor de hele familie. Lewis is inmiddels volwassen en Lydia is ook al een dame. Wel woont iedereen nog thuis. Omdat ze jarig is, mag Charlotte wel in een rustig hoekje vast gaan lezen, maar rustige hoekjes zijn schaars. Vlakbij het huis op Tide Mill Lane wordt een nieuwe dam gebouwd door het moeras. Deze dam verbindt Roxbury met Boston. Iedereen is er heel blij mee, maar het moeras zal droogvallen. Papa heeft al voorspeld dat dat erg gaat stinken. Momenteel heeft Tide Mill Lane veel last van de drukte. Wagens vol met speciale puddingstone stenen worden naar de dam vervoerd. De spannen rijden hard en 6-jarige Mary is al bijna aangereden. Er is veel herrie van de bouw. Mama en papa zijn er niet echt blij mee, maar ja, ze kunnen het ook niet voorkomen. Vader heeft als voordeel dat zijn smidse aan de weg ligt, dus er komt extra klandizie. En die betalen met geld en niet met goederen. Mama begint toch gewoon in de lente met het planten van de groentetuin en de kruiden.
Lewis werkt bij papa in de smidse, net als ook nog steeds Will er werkt. Will en Lucy zijn wel op zichzelf gaan wonen en hebben ook nog een dochtertje. Ergens in het verhaal wordt er bij hen nog een baby geboren. Tom gaat nog naar de bijbelschool, waar hij ook latijn leert.
Dan valt Tom binnen, of ze het al gehoord hebben? Iemand is de kerk binnen gevallen en heeft met een mes de kussens van de spreekstoel vernield en ook de oude, mooi bijbel helemaal vernield. Iedereen vraagt zich af wie het gedaan kan hebben. De mannen die aan de dam werken? De mannen die stenen halen?
Deze lente is het erg warm in Roxbury. Charlotte weet dat mama in verwachting is, al wordt daar niet over gepraat. Mama stuurt Charlotte en Mary weg voor een boodschap in de smidse. Terwijl ze onderweg zijn, worden ze aangesproken door een man met instrumentarium. Hij vraagt de weg naar de dam. Vooral Mary is een vrolijke flapuit geworden die de man van allemaal extra informatie voorziet over Roxbury en de mensen. Tot Charlotte haar meetrekt.
Om de beurt lezen de meisjes de krant voor aan mama. Mama werkt, terwijl ze luistert. Meestal is het nieuws maar saai, maar de advertenties zijn leuk. Op een dag leest Charlotte over een zomerschool, een speciale meisjesschool in Roxbury, waar meisjes leren om dames te zijn. Lydia en Charlotte willen allebei graag gaan, Mary ook, maar zij is nog te jong. Mama vertelt wel dat ze zelf ook een damesopleiding heeft gedaan en dat ze daar toch niet geleerd heeft wat ze nu nodig heeft, zoals koken en planten. De zomerschool kost veel geld, dus zal het er met papa over hebben of het wel kan. Die avond overhoort Charlotte haar ouders als ze het over de school hebben. Ze begrijpt ineens dat haar moeder het misschien wel heel erg vind dat ze nu zo’n eenvoudig leven leidt, terwijl ze eigenlijk haar eigen bedienden zou moeten hebben. Charlotte begrijpt dat mama beneden haar stand is getrouwd. De volgende morgen horen Lydia en Charlotte dat ze naar de school van Miss Eaton mogen.
Dan is het zondag en tijd voor de kerk. Omdat het zo warm is, is het vreselijk om zolang stil te moeten zitten. Als je niet stil zit of teveel herrie maakt, zijn er speciale kerkbewakers die je met een stok een tik komen geven. Charlotte zit daarom altijd erg stil, maar Lewis heeft vroeger menig tik gehad. De preek is saai en iedereen is blij als de dienst is afgelopen Na de dienst vertelt de dominee dat een kerkgenoot Mr. Gardner zo vriendelijk is om een nieuwe bijbel voor de kerk te kopen. Later, na het kletsen op het kerkplein met vriendinnen, ziet Charlotte deze zelfde man achter de kerk staan huilen. Ze vraagt zich af waarom, maar houdt het verder voor zichzelf. Met haar goede vriendin Ellie heeft ze het over de meisjesschool en Ellie mag ook gaan. Verder roddelen ze over een mooie dame die in Roxbury is komen wonen en Charlotte weet dat Lewis wel een oogje op haar heeft.
Dan bedenkt Charlotte een goed idee voor mama. Nog steeds heeft ze het gevoel dat haar moeder beter verdiend dan ze nu heeft. Maar er zullen natuurlijk nooit bedienden komen in hun huis. Dus besluit Charlotte dat zij degene zal zijn die mama gaat bedienen. De volgende dag begint ze meteen. Ze staat vroeg op en begint vast met het ontbijt. Ze neemt haar moeder de hele morgen alles uit handen wat ze kan. Ze vlecht haar moeders haar, doet de afwas, doet allerlei karweitjes die moeder anders zou doen. Mama is verbaasd en laat haar eerst begaan, maar in de middag vraagt ze hardop waar Charlotte mee bezig is. Als Charlotte het uitlegt, dat ze vindt dat mama beter verdiend en bediend moet worden, wordt mama eerst boos. Daarna legt ze Charlotte uit dat ze heel blij is met haar leven. Dat ze als kind vaker in de keuken en het dorp te vinden was dan bij haar moeder op de kamer. Ze vindt het juist reuze fijn om zoveel voor haar kinderen te doen. Charlotte hoeft alleen maar gewoon te helpen en niet te dienen.
Dan is het volop zomer, en nog steeds erg warm, maar de meisjesschool van Miss Eaton begint. Lydia en Charlotte hebben een nieuwe jurk gekregen en gaan er heen. Ze zien veel vriendinnen. Als snel startten ze een borduursampler, waarbij ze hun familiestamboom borduren. Charlotte zet iedereen er in. Ze laat zelfs ruimte over voor de komende baby. Verder krijgen ze ook nog aardrijkskunde en Frans. Ze leren meer over naaien en heel recht zitten bij schrijven. Charlotte is blij dat ze naar de school mag.
Dan, op een morgen, komt Johny Waitt binnenrennen. Hij zegt dat mama vlug moet komen, want Mrs. Gardner is in de molenvijver gevallen. Mama draagt snel het huishouden over aan Lydia en Charlotte en vertrekt, Tom gaat met haar mee. Als papa en Lewis binnenkomen, gaan die achter mama aan om te kijken of ze kunnen helpen. Lydia, Charlotte en Mary blijven vertwijfelt achter. Dan klopt er iemand aan de deur. Het is de man die Charlotte en Mary al in Roxbury hebben gezien. Hij is de landmeter en maakt kaarten. Hij heeft zich in zijn vinger gesneden en vraagt of de meisjes een verbandje hebben. Charlotte helpt de man. Hij is aardig en stelt zich voor als “Mack”, omdat hij een schots accent heeft en rood haar. Tom komt thuis en vertelt dat Mrs. Gardner waarschijnlijk zelf in de vijver is gesprongen. Dan ziet hij Mack. De kinderen besluiten dat Mack mee kan ontbijten en hij blijkt een gezellige gast. Hij vertelt veel verhalen en behandeld de kinderen met respect. Dan is het 9 uur en vertrekt hij gauw weer naar zijn werk. Papa en mama zijn nog niet terug. Als mama terugkomt, is ze moe. Ze heeft Mrs. Gardner gered, maar maar net. Papa gaat gauw naar zijn werk in de smidse. De meisjes gaan deze dag niet naar school. In de middag praten de kinderen weer aan tafel over Mack. Papa en mama luisteren naar de verhalen. Dan vertelt Charlotte dat Mack vertelde dat hij eens de pop van zijn zusje in een meer heeft doen verdrinken. Papa en mama kijken elkaar en vragen door bij de kinderen. De kinderen snappen er niets van, maar geven eerlijk antwoord. Nee, ze weten niet zijn echte naam. Dan vraagt mama of ze de naam van de pop weten. Mary vertelt vrolijk dat het Lady Flora was. Mama schiet van tafel en rent naar de dam. Papa gaat vlug achter haar aan. De kinderen volgen, al snappen ze er echt niets van. Op de dam staat Mack te werken als mama op hem afrent. Daarna vallen ze elkaar in de armen. Want, Mack blijkt mama’s broer Duncan te zijn! Ook papa is superblij om Duncan weer te zien. Natuurlijk gaat deze nieuwe oom mee naar huis en worden er verhalen na verhalen vertelt. Helaas kan het bezoek maar kort duren, want Duncan tekent kaarten en moet naar een ander gebied in de buurt. Bij zijn vertrek laat hij een cadeau achter, het lijkt een nieuwe Lady Flora te zijn.
Oom Duncan komt daarna nog regelmatig mee eten. En iedereen is blij dat hij in de buurt is.
In oktober wordt de baby geboren. Ze noemen hem George. Lydia, Charlotte en Mary zijn dol op hem en helpen mama met de verzorging. Charlotte vindt George geweldig! Ze vindt hem de liefste, mooiste en leukste baby ooit. Er komt bezoek en ook Duncan komt langs. Mama moet een tijdje het bed houden. Lydia en Charlotte eindigen de meisjesschool en ontvangen een certificaat.
Het wordt winter. En zo warm als de lente en zomer waren, zoveel sneeuw valt er nu in de winter. Mama stuurt Lydia en Charlotte naar de winkel voor een boodschap en daar komen ze de moeder van Charlotte haar vriendin Ellie tegen. Charlotte besluit gauw even naar Ellie te gaan. Het begint weer te sneeuwen en dat draait uit op een sneeuwstorm. Charlotte moet dus bij haar vriendin blijven. In het huis van Ellie wonen ook een oudoom en oudtante. De oudoom is een knorrepot, maar de oudtante is een levendige oude dame. Ze plaagt Charlotte een beetje en vraagt haar een verhaal te vertellen. En Charlotte begint met Ivanhoe te vertellen. Iedereen van de familie van Ellie luistert aandachtig. De rest van de winter gaat Charlotte regelmatig naar tante Rho om een stuk van het verhaal te vertellen. En zelfs de oudoom komt af en toe meeluisteren.
In de lente begint het werk weer, al heeft Charlotte het verhaal nog niet helemaal af vertelt. Nog steeds vindt Charlotte het heerlijk om voor George te zorgen. Hij groeit goed en is een lieve baby. Op een dag komt er bezoek voor mama en Charlotte hoort de vrouwen praten over Mrs. Gardner. Nu een jaar geleden heeft ze haar kind verloren. Ze is hier zo verdrietig om geweest dat dat de reden was voor haar om in de molenvijver te springen. Charlotte vertelt dat ze Mr. Gardner achter de kerk heeft zien staan huilen na de aankondiging dat hij de bijbel zou kopen. Later neemt mama Charlotte apart. Ze vertelt dat Charlotte meer heeft begrepen dan ze had verwacht en dat ze het heel goed vindt dat Charlotte daar niet over heeft gekwebbeld. Ze vertelt dat Mrs. Gardner inderdaad ziek was van verdriet om het verlies van haar dochter. Ze was zo boos dat ze half gek werd en toen vernielde ze de spullen in de kerk. Omdat haar man daar achter kwam, besloot hij de bijbel te vervangen. Het is natuurlijk moeilijk om de dankbaarheid van de kerkgemeenschap te aanvaarden als je precies weet hoe het zit. Toch was Mrs. Gardner nog niet genezen en daarom sprong ze in de vijver, uit verdriet. Dit is niet iets om verder te vertellen en nu gaat het inmiddels wel weer beter, maar mama vindt dat Charlotte het mag weten, omdat ze zo goed heeft gezwegen.
De dam is intussen wel klaar en papa’s voorspelling komt uit. Nu het moeras opdroogt, hangt er een ondragelijke stank. Om die reden kondigt papa aan dat ze gaan verhuizen. Charlotte is er helemaal niet blij mee. Ze wil niet weg uit het huis dat ze kent. Papa blijft wel in de smidse werken, want die ligt aan de drukke weg. Niet veel later is het zover. Tijdens verhuisdag krijgt Charlotte de zorg voor baby George, terwijl mama en Lydia alles inpakken. Charlotte vindt er niets aan om het huis zo leeg te zien. Maar het nieuwe huis blijkt groter en mooier. En langzaam raakt ze er aan gewend.
In augustus heerst er ziekte in Roxbury. Ieder gezin wordt er door geveld. Ook de familie Tucker. Een voor een worden ze ziek en weer beter. Behalve George. Hij komt te overlijden. Charlotte is boos en heel verdrietig, maar ze uit zich niet. Ook niet tijdens de begrafenis. Ze wil het niet geloven en mist George vreselijk.
Als de meisjes daarna op school horen dat de oudtante van Ellie ook erg ziek is en mogelijk komt te overlijden, wordt Charlotte woedend. Ze rent weg en vlucht naar het oude huis waar ze eindelijk huilt om het verlies van George. Mama vindt haar en vertelt Charlotte dat ze de dood moet accepteren en verder moet gaan, ze moet er niet aan toegeven. Dan vertelt ze Charlotte dat George niet het eerste kindje is dat ze verliest. Er waren al 3 andere kinderen overleden, maar toen was Charlotte zo klein dat ze dat niet meer weet. Charlotte bewondert mama omdat ze dan toch vaak zo vrolijk is en dat is nu precies wat mama haar uit wil leggen, dat het leven telkens weer doorgaat. Maar Charlotte blijft verdrietig over de zieke tante Rho, want ze heeft geen tijd meer gehad om het verhaal van Ivanhoe af te maken.
Op een dag besluit papa om zijn hele gezin mee te nemen over de dam naar Boston. Net op deze dag, als Tom weer kruiden naar tante Rho is gaan brengen, komt hij thuis met het verhaal dat ze eindelijk aan de beterende hand is. Iedereen is blij en na de lunch gaan ze over de dam naar Boston. Boston is groot en de winkels zijn anders. Er worden spullen gekocht en tegen de avond gaan ze weer terug naar huis. De zonsondergang is mooi, de pijn om het gemis van George is er nog steeds, maar de vreugde dat Charlotte naar tante Rho kan om het verhaal af te maken is er ook. En Charlotte denkt dat het leven haar toch wel weer toelacht.
Deel 4 van de Charlotte-jaren.
Dit boek begint als Charlotte net 11 jaar is. Voor haar verjaardag heeft ze een boek gekregen, Ivanhoe van Walter Scott, wat hardop wordt voorgelezen voor de hele familie. Lewis is inmiddels volwassen en Lydia is ook al een dame. Wel woont iedereen nog thuis. Omdat ze jarig is, mag Charlotte wel in een rustig hoekje vast gaan lezen, maar rustige hoekjes zijn schaars. Vlakbij het huis op Tide Mill Lane wordt een nieuwe dam gebouwd door het moeras. Deze dam verbindt Roxbury met Boston. Iedereen is er heel blij mee, maar het moeras zal droogvallen. Papa heeft al voorspeld dat dat erg gaat stinken. Momenteel heeft Tide Mill Lane veel last van de drukte. Wagens vol met speciale puddingstone stenen worden naar de dam vervoerd. De spannen rijden hard en 6-jarige Mary is al bijna aangereden. Er is veel herrie van de bouw. Mama en papa zijn er niet echt blij mee, maar ja, ze kunnen het ook niet voorkomen. Vader heeft als voordeel dat zijn smidse aan de weg ligt, dus er komt extra klandizie. En die betalen met geld en niet met goederen. Mama begint toch gewoon in de lente met het planten van de groentetuin en de kruiden.
Lewis werkt bij papa in de smidse, net als ook nog steeds Will er werkt. Will en Lucy zijn wel op zichzelf gaan wonen en hebben ook nog een dochtertje. Ergens in het verhaal wordt er bij hen nog een baby geboren. Tom gaat nog naar de bijbelschool, waar hij ook latijn leert.
Dan valt Tom binnen, of ze het al gehoord hebben? Iemand is de kerk binnen gevallen en heeft met een mes de kussens van de spreekstoel vernield en ook de oude, mooi bijbel helemaal vernield. Iedereen vraagt zich af wie het gedaan kan hebben. De mannen die aan de dam werken? De mannen die stenen halen?
Deze lente is het erg warm in Roxbury. Charlotte weet dat mama in verwachting is, al wordt daar niet over gepraat. Mama stuurt Charlotte en Mary weg voor een boodschap in de smidse. Terwijl ze onderweg zijn, worden ze aangesproken door een man met instrumentarium. Hij vraagt de weg naar de dam. Vooral Mary is een vrolijke flapuit geworden die de man van allemaal extra informatie voorziet over Roxbury en de mensen. Tot Charlotte haar meetrekt.
Om de beurt lezen de meisjes de krant voor aan mama. Mama werkt, terwijl ze luistert. Meestal is het nieuws maar saai, maar de advertenties zijn leuk. Op een dag leest Charlotte over een zomerschool, een speciale meisjesschool in Roxbury, waar meisjes leren om dames te zijn. Lydia en Charlotte willen allebei graag gaan, Mary ook, maar zij is nog te jong. Mama vertelt wel dat ze zelf ook een damesopleiding heeft gedaan en dat ze daar toch niet geleerd heeft wat ze nu nodig heeft, zoals koken en planten. De zomerschool kost veel geld, dus zal het er met papa over hebben of het wel kan. Die avond overhoort Charlotte haar ouders als ze het over de school hebben. Ze begrijpt ineens dat haar moeder het misschien wel heel erg vind dat ze nu zo’n eenvoudig leven leidt, terwijl ze eigenlijk haar eigen bedienden zou moeten hebben. Charlotte begrijpt dat mama beneden haar stand is getrouwd. De volgende morgen horen Lydia en Charlotte dat ze naar de school van Miss Eaton mogen.
Dan is het zondag en tijd voor de kerk. Omdat het zo warm is, is het vreselijk om zolang stil te moeten zitten. Als je niet stil zit of teveel herrie maakt, zijn er speciale kerkbewakers die je met een stok een tik komen geven. Charlotte zit daarom altijd erg stil, maar Lewis heeft vroeger menig tik gehad. De preek is saai en iedereen is blij als de dienst is afgelopen Na de dienst vertelt de dominee dat een kerkgenoot Mr. Gardner zo vriendelijk is om een nieuwe bijbel voor de kerk te kopen. Later, na het kletsen op het kerkplein met vriendinnen, ziet Charlotte deze zelfde man achter de kerk staan huilen. Ze vraagt zich af waarom, maar houdt het verder voor zichzelf. Met haar goede vriendin Ellie heeft ze het over de meisjesschool en Ellie mag ook gaan. Verder roddelen ze over een mooie dame die in Roxbury is komen wonen en Charlotte weet dat Lewis wel een oogje op haar heeft.
Dan bedenkt Charlotte een goed idee voor mama. Nog steeds heeft ze het gevoel dat haar moeder beter verdiend dan ze nu heeft. Maar er zullen natuurlijk nooit bedienden komen in hun huis. Dus besluit Charlotte dat zij degene zal zijn die mama gaat bedienen. De volgende dag begint ze meteen. Ze staat vroeg op en begint vast met het ontbijt. Ze neemt haar moeder de hele morgen alles uit handen wat ze kan. Ze vlecht haar moeders haar, doet de afwas, doet allerlei karweitjes die moeder anders zou doen. Mama is verbaasd en laat haar eerst begaan, maar in de middag vraagt ze hardop waar Charlotte mee bezig is. Als Charlotte het uitlegt, dat ze vindt dat mama beter verdiend en bediend moet worden, wordt mama eerst boos. Daarna legt ze Charlotte uit dat ze heel blij is met haar leven. Dat ze als kind vaker in de keuken en het dorp te vinden was dan bij haar moeder op de kamer. Ze vindt het juist reuze fijn om zoveel voor haar kinderen te doen. Charlotte hoeft alleen maar gewoon te helpen en niet te dienen.
Dan is het volop zomer, en nog steeds erg warm, maar de meisjesschool van Miss Eaton begint. Lydia en Charlotte hebben een nieuwe jurk gekregen en gaan er heen. Ze zien veel vriendinnen. Als snel startten ze een borduursampler, waarbij ze hun familiestamboom borduren. Charlotte zet iedereen er in. Ze laat zelfs ruimte over voor de komende baby. Verder krijgen ze ook nog aardrijkskunde en Frans. Ze leren meer over naaien en heel recht zitten bij schrijven. Charlotte is blij dat ze naar de school mag.
Dan, op een morgen, komt Johny Waitt binnenrennen. Hij zegt dat mama vlug moet komen, want Mrs. Gardner is in de molenvijver gevallen. Mama draagt snel het huishouden over aan Lydia en Charlotte en vertrekt, Tom gaat met haar mee. Als papa en Lewis binnenkomen, gaan die achter mama aan om te kijken of ze kunnen helpen. Lydia, Charlotte en Mary blijven vertwijfelt achter. Dan klopt er iemand aan de deur. Het is de man die Charlotte en Mary al in Roxbury hebben gezien. Hij is de landmeter en maakt kaarten. Hij heeft zich in zijn vinger gesneden en vraagt of de meisjes een verbandje hebben. Charlotte helpt de man. Hij is aardig en stelt zich voor als “Mack”, omdat hij een schots accent heeft en rood haar. Tom komt thuis en vertelt dat Mrs. Gardner waarschijnlijk zelf in de vijver is gesprongen. Dan ziet hij Mack. De kinderen besluiten dat Mack mee kan ontbijten en hij blijkt een gezellige gast. Hij vertelt veel verhalen en behandeld de kinderen met respect. Dan is het 9 uur en vertrekt hij gauw weer naar zijn werk. Papa en mama zijn nog niet terug. Als mama terugkomt, is ze moe. Ze heeft Mrs. Gardner gered, maar maar net. Papa gaat gauw naar zijn werk in de smidse. De meisjes gaan deze dag niet naar school. In de middag praten de kinderen weer aan tafel over Mack. Papa en mama luisteren naar de verhalen. Dan vertelt Charlotte dat Mack vertelde dat hij eens de pop van zijn zusje in een meer heeft doen verdrinken. Papa en mama kijken elkaar en vragen door bij de kinderen. De kinderen snappen er niets van, maar geven eerlijk antwoord. Nee, ze weten niet zijn echte naam. Dan vraagt mama of ze de naam van de pop weten. Mary vertelt vrolijk dat het Lady Flora was. Mama schiet van tafel en rent naar de dam. Papa gaat vlug achter haar aan. De kinderen volgen, al snappen ze er echt niets van. Op de dam staat Mack te werken als mama op hem afrent. Daarna vallen ze elkaar in de armen. Want, Mack blijkt mama’s broer Duncan te zijn! Ook papa is superblij om Duncan weer te zien. Natuurlijk gaat deze nieuwe oom mee naar huis en worden er verhalen na verhalen vertelt. Helaas kan het bezoek maar kort duren, want Duncan tekent kaarten en moet naar een ander gebied in de buurt. Bij zijn vertrek laat hij een cadeau achter, het lijkt een nieuwe Lady Flora te zijn.
Oom Duncan komt daarna nog regelmatig mee eten. En iedereen is blij dat hij in de buurt is.
In oktober wordt de baby geboren. Ze noemen hem George. Lydia, Charlotte en Mary zijn dol op hem en helpen mama met de verzorging. Charlotte vindt George geweldig! Ze vindt hem de liefste, mooiste en leukste baby ooit. Er komt bezoek en ook Duncan komt langs. Mama moet een tijdje het bed houden. Lydia en Charlotte eindigen de meisjesschool en ontvangen een certificaat.
Het wordt winter. En zo warm als de lente en zomer waren, zoveel sneeuw valt er nu in de winter. Mama stuurt Lydia en Charlotte naar de winkel voor een boodschap en daar komen ze de moeder van Charlotte haar vriendin Ellie tegen. Charlotte besluit gauw even naar Ellie te gaan. Het begint weer te sneeuwen en dat draait uit op een sneeuwstorm. Charlotte moet dus bij haar vriendin blijven. In het huis van Ellie wonen ook een oudoom en oudtante. De oudoom is een knorrepot, maar de oudtante is een levendige oude dame. Ze plaagt Charlotte een beetje en vraagt haar een verhaal te vertellen. En Charlotte begint met Ivanhoe te vertellen. Iedereen van de familie van Ellie luistert aandachtig. De rest van de winter gaat Charlotte regelmatig naar tante Rho om een stuk van het verhaal te vertellen. En zelfs de oudoom komt af en toe meeluisteren.
In de lente begint het werk weer, al heeft Charlotte het verhaal nog niet helemaal af vertelt. Nog steeds vindt Charlotte het heerlijk om voor George te zorgen. Hij groeit goed en is een lieve baby. Op een dag komt er bezoek voor mama en Charlotte hoort de vrouwen praten over Mrs. Gardner. Nu een jaar geleden heeft ze haar kind verloren. Ze is hier zo verdrietig om geweest dat dat de reden was voor haar om in de molenvijver te springen. Charlotte vertelt dat ze Mr. Gardner achter de kerk heeft zien staan huilen na de aankondiging dat hij de bijbel zou kopen. Later neemt mama Charlotte apart. Ze vertelt dat Charlotte meer heeft begrepen dan ze had verwacht en dat ze het heel goed vindt dat Charlotte daar niet over heeft gekwebbeld. Ze vertelt dat Mrs. Gardner inderdaad ziek was van verdriet om het verlies van haar dochter. Ze was zo boos dat ze half gek werd en toen vernielde ze de spullen in de kerk. Omdat haar man daar achter kwam, besloot hij de bijbel te vervangen. Het is natuurlijk moeilijk om de dankbaarheid van de kerkgemeenschap te aanvaarden als je precies weet hoe het zit. Toch was Mrs. Gardner nog niet genezen en daarom sprong ze in de vijver, uit verdriet. Dit is niet iets om verder te vertellen en nu gaat het inmiddels wel weer beter, maar mama vindt dat Charlotte het mag weten, omdat ze zo goed heeft gezwegen.
De dam is intussen wel klaar en papa’s voorspelling komt uit. Nu het moeras opdroogt, hangt er een ondragelijke stank. Om die reden kondigt papa aan dat ze gaan verhuizen. Charlotte is er helemaal niet blij mee. Ze wil niet weg uit het huis dat ze kent. Papa blijft wel in de smidse werken, want die ligt aan de drukke weg. Niet veel later is het zover. Tijdens verhuisdag krijgt Charlotte de zorg voor baby George, terwijl mama en Lydia alles inpakken. Charlotte vindt er niets aan om het huis zo leeg te zien. Maar het nieuwe huis blijkt groter en mooier. En langzaam raakt ze er aan gewend.
In augustus heerst er ziekte in Roxbury. Ieder gezin wordt er door geveld. Ook de familie Tucker. Een voor een worden ze ziek en weer beter. Behalve George. Hij komt te overlijden. Charlotte is boos en heel verdrietig, maar ze uit zich niet. Ook niet tijdens de begrafenis. Ze wil het niet geloven en mist George vreselijk.
Als de meisjes daarna op school horen dat de oudtante van Ellie ook erg ziek is en mogelijk komt te overlijden, wordt Charlotte woedend. Ze rent weg en vlucht naar het oude huis waar ze eindelijk huilt om het verlies van George. Mama vindt haar en vertelt Charlotte dat ze de dood moet accepteren en verder moet gaan, ze moet er niet aan toegeven. Dan vertelt ze Charlotte dat George niet het eerste kindje is dat ze verliest. Er waren al 3 andere kinderen overleden, maar toen was Charlotte zo klein dat ze dat niet meer weet. Charlotte bewondert mama omdat ze dan toch vaak zo vrolijk is en dat is nu precies wat mama haar uit wil leggen, dat het leven telkens weer doorgaat. Maar Charlotte blijft verdrietig over de zieke tante Rho, want ze heeft geen tijd meer gehad om het verhaal van Ivanhoe af te maken.
Op een dag besluit papa om zijn hele gezin mee te nemen over de dam naar Boston. Net op deze dag, als Tom weer kruiden naar tante Rho is gaan brengen, komt hij thuis met het verhaal dat ze eindelijk aan de beterende hand is. Iedereen is blij en na de lunch gaan ze over de dam naar Boston. Boston is groot en de winkels zijn anders. Er worden spullen gekocht en tegen de avond gaan ze weer terug naar huis. De zonsondergang is mooi, de pijn om het gemis van George is er nog steeds, maar de vreugde dat Charlotte naar tante Rho kan om het verhaal af te maken is er ook. En Charlotte denkt dat het leven haar toch wel weer toelacht.
-
Jane
- Berichten: 882
- Lid geworden op: 29-08-2011 02:00
Wat een leuke vrouw is Martha, met zo,n groot gezin de orde handhaven zal een hele kluif zijn geweest, maar ze fixt het toch maar.
Grappig dat Charlotte er zich bewust van wordt dat haar moeder eigenlijk vroeger een heel ander leefde leidde en " wel beneden haar stand getrouwd zou zijn " , zo lief dat ze
daarom haar moeder eens extra wilde helpen in het huishouden.
Grappig dat Charlotte er zich bewust van wordt dat haar moeder eigenlijk vroeger een heel ander leefde leidde en " wel beneden haar stand getrouwd zou zijn " , zo lief dat ze
daarom haar moeder eens extra wilde helpen in het huishouden.