Op woensdag hoef ik nooit naar het overblijflokaal en ik had besloten gistermiddagje kalm aan te doen. Ik was nl. een beetje moe van de afgelopen maandag en dinsdag, toen ik het hele huis voor kerstmis versierd had, de kerstboom opgetuigd, en kunstsneeuw op het zijraam gespoten. Het ziet er allemaal weer heel gezellig uit en ik ben weer uiterst tevreden. Laat de heerlijke tijd maar aanvangen. Maar dit alles even terzijde. Ik had het tenslotte over knutselen. Ik was vastbesloten om dit jaar een pomander te maken. Net zo een als Caroline Ingalls met kerstmis ontving van haar zuster, Eliza Quiner Ingalls, toen zij in de grote bossen van Wisconsin woonde.
“Tante Eliza had voor Ma een grote rode appel meegebracht, volgestoken met kruidnagelen. Wat rook dat lekker! En die appel zou niet bederven, want door al die kruidnagel en bleef hij gaaf en zoet.” – Het kleine huis in het grote bos / Little House in the Big Woods.
Heel veel mensen associeren appels-volgestoken-met-kruidnagen met kerstmis, maar pomanders, zoals ze vaak genoemd worden, worden al eeuwenlang gedurende het gehele jaar gebruikt. Ze waren vooral tijdens de Middeleeuwen bijzonder populair, want men dacht dat het dragen van een pomander je beschermde tegen infecties. Ze werden ook gebruikt om onprettige luchtjes te maskeren in de tijd dat de hygienische faciliteiten zeer beperkt waren.
Benodigdheden:
1 middelgrote rode of groen/rode appel
1 zakje kruidnagelen (gekocht op de kruidenafdeling van de Nettorama)
1 cocktailprikker
Een stukje lint
Belletjes
Als eerste spoelde ik de appel goed schoon en droogde hem af.Na een paar kruidnagelen in de appel gestoken te hebben vond ik het op sommige stukjes stroef gaan en daarom ben ik eerst met een cocktailprikker gaatjes gaan prikken in de gehele appel, waarna het insteken van de kruidnagelen een stuk gemakkelijker ging. In ongeveer 30 minuten heb je de appel volgestoken. Alhoewel Laura het in haar boek niet heeft over versieringen aan haar moeders pomander, vond ik het leuker om een strikje van een stukje lint te maken en deze tezamen met 2 belletjes aan de appel te bevestigen.
Nadat je de kruidnagelen in de appel hebt gestoken zou je de pomander door een mengsel van nootmuskaat en kaneel kunnen rollen, maar omdat Laura haar moeders appel omschrijft als rood, vermoed ik dat Caroline’s pomander ongecoat was.
Ik heb de pomander boven de eetkamertafel gehangen, maar ik ruik er nog niet veel van. Alleen maar als je bij de tafel staat. Misschien is onze woonkamer te groot om de ruimte ook zo lekker te laten ruiken als toendertijd bij de Ingalls'.
(Ik zal hier zo spoedig mogelijk een foto plaatsen).
Het zal mij dus ook benieuwen.