deel 9 Het kleine huis, Vier prairiejaren

[Halfpint]

Laura en Almanzo zijn getrouwd. Laura vindt het boerenleven niet gemakkelijk, maar ze hadden afgesproken dat ze drie jaar lang zouden proberen een eigen bedrijf op te bouwen.
Als het vierde jaar aanbreekt en ze inmiddels een dochtertje hebben gekregen,besluiten ze toch door te zetten, want ze houden veel van het land, en van hun vrijheid.

Dit staat op de achterflap van Het Kleine Huis, Huis voor Laura, het is deel 9 van Het Kleine Huis boekenserie.
Heb jij dit deel ook gelezen? Hoe vind je het?

[Jane]

Ik vind het een mooi boek, jammer dat ze door alle tegenslag het boeren niet redden en dan besluiten weg te gaan.
Dan krijg je deel 10 waarin Laura in een dagboek die reis van 1000 mijl
beschrijft naar de Ozarks.
Wat ik me afvraag: ze zijn toch ook een tijd naar Florida geweest,
was dit dan na de vier jaar van mislukking en hoe lang zijn ze dan weggeweest en wat hebben ze daar dan gedaan?
Dan zou de opening van het boek deel 10 waarin Rose beschrijft hoe ze nog een tijd in de Smet hebben gewoond dus niet kloppen.
Hier kan vast iemand wel iets over uitleggen .

[Halfpint]

Dat de boeken van de Rose-serie in de Smet beginnen klopt wel hoor, maar dat zit zo:
Manly had dus misoogst op misoogst, en ramp na ramp overkwam de Wilders. Daarom besloten ze in 1890 bij de ouders van Manly in Spring Valley/Minnesota te gaan wonen. Er werd hun echter gezegd dat de warmte beter zou zijn voor de constitutie van Manly en toen verhuisden ze in 1891 naar Westville/Florida.
Laura miste echter de prairies en haar familie en haatte het leven in Florida, (omdat ze Yankee's waren werden ze niet geaccepteerd)dus keerden ze in 1892 terug naar de Smet.
En daar start dan deel 1 van de Rose-serie.

[Jane]

Bedankt Halfpint.
Zit nu op deel 13 te wachten vanuit de bieb, deel 12 en 14 heb al thuis ,maar ik wil ze wel op volgorde lezen.
En dan heb ik alles voor de 2e keer gelezen en ik vind het heerlijk
om ze te lezen.
Jammer dat de laatste delen van de Rose jaren niet meer te koop zijn in het nederlands, anders had ik de serie in zijn geheel kunnen kopen.
Ik raad iedereen die de t.v serie mooi vindt ook aan om de boeken eens te lezen.
En ik blijf zowel de t.v serie áls de boeken allebei even mooi vinden.
Het stoort me helemaal niet dat het een beetje met de vrije interruptie
van de makers afwijkt van de boeken, zeker de fam. Oleson is toch heel leuk om in de serie te hebben, in de boeken komen ze op Nelly na helemaaal niet aan de orde.

[Halfpint]

De oorspronkelijke titel van dit boek was "The first three years and a year of grace", maar naderhand veranderde Laura dit in "The first four years".

[Jane]

Een zin uit dit boek deed me toch even de wenkbrauwen fronsen,
of althans verbaasd zijn
Laura overdenkt de komende oogst, de schulden van Manly zijn behoorlijk hoog en als de oog mislukt dan ziet het er niet best voor ze uit.

Dan staat er de zin: Laura vond de rekeningen niet zo erg, maar ze vond het naar dat de paarden als onderpand dienden, ze gaf bijna net zo lief Manly als onderpand.

Nou ja, ze hebben het heel lang met elkaar vol weten te houden, dus het zal wel even een gedachtensprongetje zijn geweest wat ze niet meende, mag je aannemen....

[Mieke]

het zal zeker niet echt zo gemeend zijn, maar Ma zegt ook als de verloving is gesloten:" ik hoop dat je net zoveel om de eigenaar geeft als om de paarden", waarna Laura niet weet wat ze moet zeggen, maar duidelijk is dat ze echt om de eigenaar geeft. Ik denk dat dit stukje ook zo wordt bedoeld.

[Jane]

Mieke mijn eerste gedachte was ook dat Ma hier al eens op gezinspeeld had toen
ze Laura vroeg of ze meer om de paarden dan om Almanzo gaf.
Laura was toen vaag met haar antwoord aan Ma.
We zullen nooit te weten komen waarom ze dit dacht

[Gast]

Grappig dat jullie er zo serieus op ingaan. Ik heb zelf nl altijd gedacht dat dit om een soort familiegrapje ging. Zie ook de uitdrukking Die met een paard uitgaat is met zijn meester uit .
Maar misschien zat er idd meer achter dan ik dacht.

[Jane]

Nou als grapje zag ik dit niet, vooral in de context waarin het geschreven staat.
Soms begrijp ik haar gedachtengang toch niet helemaal hoor, ze heeft vaak het voorbeeld van haar Pa voor ogen, maar dan lees je opeens weer dat ze zich geen zorgen maakt
over de schulden die Almanzo steeds maakt, haar vader was juist iemand die schulden
als een zware last beschouwde.
Maar goed, het is later allemaal dik in orde gekomen.