Lees mee: "de lange winter".

[Gast]

Ik ben het even gaan uitzoeken en heb het gevonden hoor: in het boek "Old town in the green groves" van schrijfster Cynthia Rylant komen de volgende liefkoosnaamjes voor:

Mary= Pumpkinpie (pompoentaartje)
Laura= Halfpint (halfmaatje......... )of Flutterbudget (spring in 't veld)
Carrie=Applepie (appeltaartje) of Buttercup (boterbloempje)
Grace= Blue eye (blauwoogje)

Nog even hierop terugkomend:
In de boeken van laura zelf lees je idd Halfpint en Blauwoog. De andere namen ben ik in Laura's boeken niet tegengekomen.
In hoeverre zouden de koosnaampjes Pumpkinpie en Applepie dan waar zijn? Zou Cynthia Rylant daar achter gekomen zijn of zou ze ze zelf hebben verzonnen? Omdat dat in boeken nu leuker staat?
Je ziet het bij sommige gezinnen ook dat een van de kinderen wel een koosnaampje heeft en de ander niet.

[Halfpint]

Dat weet ik dus ook niet. Misschien dat William Anderson hierachter gekomen is en dat zij met hem hier overleg over heeft gehad? Misschien stond het in stukken die nooit gepubliceerd waren?
Maar ikzelf denk dat het puur door haar bedacht is, zoiets "belangrijks" zou LIW anders toch ook wel in haar boeken hebben genoemd?

[Gast]

Dat weet ik dus ook niet. Misschien dat William Anderson hierachter gekomen is en dat zij met hem hier overleg over heeft gehad? Misschien stond het in stukken die nooit gepubliceerd waren?
Maar ikzelf denk dat het puur door haar bedacht is, zoiets "belangrijks" zou LIW anders toch ook wel in haar boeken hebben genoemd?

Denk je?
Is het echt belangrijk die koosnaampjes? Ik weet het niet, ook dat Blauwoog komt maar 1 of 2x voor.
Rose had wel veel bijnamen, ook voor haar ouders, maar haar zie je die namen ook heel weinig noemen. Ze moemde haar moeder altijd Bess. wat ik overigens niet leuk vind, maar ja.
Ik was gewoon benieuwd hoe dat zat.
Jammer dat nog niemand daar verder zijn mening over heeft gegeven.

[Gast]

Hoofdstuk 5: Na de storm.

...
Dan laat pa een vogeltje zien dat hij in de hooiberg heeft gevonden.


( Het wordt in de boeken omschreven als een jonge grote alk.) Dit beestje was door de sneeuwstorm in de hooiberg gewaaid en kon nu niet wegvliegen, nu het geen water in de buurt had.
Door het volgeltje vergeet de familie voor even de vervelende dingen en zij verheugen zich over het beesthje ven verzorgen het goed.
Aan het eind van het hoofdstuk leren we wer iets van het karakter van de familie Ingalls. Er zijn konijnen buiten, dus pa zou een gemakkelijk maaltje kunnen bemachtigen, maar dat willen zij geen van allen, want de diertjes zochten alleen maar een schuilplaats tijdens de sneeuwstorm. Leven en laten leven, dus. (Toen beseften ze nog niet hoe mager de maaltijden spoedig zouden worden.)

Dit stukje over het alkje heeft mij altijd zo geintrigeerd!
Laura beschreef het vogeltje als een soort alkje. Dus niet echt een alkje.
Ook schrijft zij in haar boek dat zij later nooit meer zo'n vogeltje heeft gezien en dat zij er nooit zijn achtergekomen wat voor een soort vogeltje het nu precies was.
Dat je dat in de 19e eeuw niet weet en er niet achter kunt komen begrijp ik. Maar in de eerste helft van de 20e eeuw als het boek geschreven wordt, dan heb je toch al encyclopedien en naslagwerken en post ed dan zou je er toch achter moetenb kunnen komen, zeker als je een boek gaat publiceren.

Misschien moeten we even het originele beschrijvingsstukje erbij halen. Ik vind dit het grootste raadsel uit de Kleine Huis boeken.
Jullie ook?
Of hebben jullie dat nu helemaal niet?

[Jane]

Toen ze dit boek schreef wist ze misschien idd wel wat dit voor een vogeltje zou hebben kunnen zijn, maar in hun beleving van toen dus helemaal niet, en die sfeer heeft ze in het boek vast willen houden, ze denken een alkje.
Had ze dan in het boek een kleine toelichting moeten geven dat ze het nu wel wist?
Ik vind het juist wel passen dat ze het zo heeft gelaten, het was de beleving van " toen " ,
en voor kinderen die het lezen heeft het wel iets spannends, een vogeltje zonder naam.

[Gast]

Dat zou kunnen Jane, het klinkt ook erg mooi zoals jij het stelt.

Ik heb zelf altijd anders gedacht, omdat er letterlijk in het boek staat:

Ze zijn nooit te weten gekomen wat er geworden is van dat vreemde vogeltje, dat in het donker op de storm uit het verre noorden kwam en dat naar het zuiden ging in de zonneschijn. Nooit hebben ze weer zo'n vogel gezien of ervan gehoord. Ze zijn er nooit achtergekomen wat voor vogel het was.

[Jane]

Ja, maar ik kan me niet goed voorstellen hoe ze dan in haar boek alsnog zou zeggen
hoe ze er later via informatie toch nog achterkwam om welk vogeltje het ging.
En nogmaals, het is een kinderboek, en dat Laura ooit een ziek vogeltje heeft gezien
en verpleegd spreekt toch wel tot de verbeelding. Een beetje mystherieus dus 8) .

[Halfpint]

Ik zie het helemaal zoals Jane het omschrijft.

[Gast]

Maar hebben jullie je nooit afgevraagd om wat voor een vogeltje het nu precies ging?
Hebben jullie nooit geprobeerd dat op te zoeken?

Als kind (toen er dus nog geen internet was) heb ik in de bibliotheek uren over dierenboeken heen gehangen om het juiste vogeltje te kunnen vinden, want niet gelukt was. Ik denk dat ik daar wel een paar middagen aan besteed heb. Niet achter elkaar maar toch. Dus ja, het is wel een van de raadsels uit mijn jeugd.

[Jane]

Het heeft je dus toch zover gebracht dat je op zoek ging naar vogels,
iets wat je normaal als kind miscchien niet zou hebben gedaan
Nu denk ik niet dat Laura met educatieve doeleinden het zo heeft neergeschreven hoor.
Maar ik ben nu toch ook wel nieuwsgierig geworden en heb al zitten googlel
misschien had Ma het wel verkeerd en was het toch een sterk vermagerde alk en leek ie daarom zo jong, iets wat Laura dus dacht, in oktober heb je denk ik geen nestvogeltjes meer in de natuur.
En misschien is het hele verhaal wel een bedenksel, dit als afleidingstruc over die vastgevroren koeiekoppen.....maar dan had ze beter dit weg kunnen laten
Ik denk niet dat je er ooit achter zult komen Rose.....maar zie je wel in mijn fantasie
met een rood hoofdje over al die vogel encyclopedien zitten op zoek naar het mysterie
" alkje" , nee hoor, ik plaag maar wat .