Geplaatst: 19-10-2013 15:16
Hoofdstuk 22: Koud en donker
De sneeuwstormen nemen in Laura's dromen de vorm aan van monsters, terwijl zij 's nachts in bed lag.Onafgebroken schuurde het zandige ijs tegen het dak. (Dat schurende geluid van de sneeuwstormen is door het gehele boek een steeds terugkerende beschrijving en ik denk dat dit voor ons iets onbekends is, wonend in onze goed geïsoleerde huizen, denken jullie ook niet?)
Hoe dan ook, alles is akelig. Vertelden de samenvattingen van de laatste hoofdstukken ons dat ook al niet? Welnu, het zal nog akeliger worden: de spijkers aan de binnenkant van het dak zitten onder dikke klonten ijs, Laura en Pa’s handen waren rood en gezwollen en zaten onder de sneden van het scherpe moerashooi, het hooi versleet hun kleren aan de linkerkant en langs de onderkant van hun linkerjasmouwen. als ontbijt aten de Ingalls' bruin brood die ze in hun thee doopten en als avondeten aten ze aardappelen die ze zorgvuldig verdeelden, waarbij Pa de grootste kreeg, want hij moest op krachten blijven.
Overdag spoorde Ma de meisjes aan om teksten en versregels uit de grote leesbundel op te zeggen en pa ging een wagenlading hooi halen.
Dan breekt er een stille morgen aan. Laura komt naar beneden en pa laat laat haar de tunnel van sneeuw zien die hij die ochtend vroeg van de bijkeuken naar de stal had gegraven. Het huis ligt onder de sneeuw begraven! Laura rent naar boven, krabt een kijkgaatje op het raam en ziet de Hoofdstraat op ooghoogte. Ze ziet de hoeven van de paarden van de Wilder jongens voorbij draven.
(toen ik dit voor het eerst las, dacht ik, stel je voor dat de kinderen naar buiten hadden gekund, dan zouden ze met hun sleetjes van hun eigen daken hebben kunnen sleeën.)
Doordat het huis is ingesneeuwd is het warmer in de keuken. De wind blaast niet en de strenge vorst houdt de tunnel op zijn plaats. Twee dagen lang was alles zo vreemd stil.
Maar in de morgen van de derde dag worden ze wakker van een bulderende, wilde storm en zowel ma als pa zijn uit hun doen. Pa vloekt: "Gosh dang blizzard/die vervloekte sneeuwstorm. Hij gunt je niet eens de tijd om om in je handen te spugen.” Waarop ma hem afsnauwt voor zijn vloeken.
Nadat er genoeg hooistokken zijn gedraaid scharen ze zich allemaal om de kachel en pa gaat, bij het licht van de knooplamp, voorlezen uit uit het grote groene boek met verhalen over de wildernis van Afrika. Laura kan zich dit keer echter niet verdiepen in het verhaal. Ze onderbreekt pa en vraagt of hij viool zou willen spelen.
De viool wordt wordt tevoorschijn gehaald en pa probeert een paar noten van een schots liedje. Maar iedere noot, die uit de viool komt is er net even naast. Zijn vingers willen niet, ze zijn stijf en te dik omdat hij zoveel in de kou is. Dit is één van de zwaarste dieptepunten voor het gezin- de muziek is verdwenen, het lijkt net of pa zich schaamt en Laura voelt zich vreselijk, want zij had hem gevraagd te spelen.
Gelukkig hebben ze nog tarwe om te malen, hoe vermoeiend dit routineklusje ook is. Als voorbereiding van de avondmaaltijd geeft het de familie iets te doen. Pa gaat nar buiten om zijn klussen te doen en ma zit bij de kachel terwijl ze voor de meisjes een gezang zong.
De sneeuwstormen nemen in Laura's dromen de vorm aan van monsters, terwijl zij 's nachts in bed lag.Onafgebroken schuurde het zandige ijs tegen het dak. (Dat schurende geluid van de sneeuwstormen is door het gehele boek een steeds terugkerende beschrijving en ik denk dat dit voor ons iets onbekends is, wonend in onze goed geïsoleerde huizen, denken jullie ook niet?)
Hoe dan ook, alles is akelig. Vertelden de samenvattingen van de laatste hoofdstukken ons dat ook al niet? Welnu, het zal nog akeliger worden: de spijkers aan de binnenkant van het dak zitten onder dikke klonten ijs, Laura en Pa’s handen waren rood en gezwollen en zaten onder de sneden van het scherpe moerashooi, het hooi versleet hun kleren aan de linkerkant en langs de onderkant van hun linkerjasmouwen. als ontbijt aten de Ingalls' bruin brood die ze in hun thee doopten en als avondeten aten ze aardappelen die ze zorgvuldig verdeelden, waarbij Pa de grootste kreeg, want hij moest op krachten blijven.
Overdag spoorde Ma de meisjes aan om teksten en versregels uit de grote leesbundel op te zeggen en pa ging een wagenlading hooi halen.
Dan breekt er een stille morgen aan. Laura komt naar beneden en pa laat laat haar de tunnel van sneeuw zien die hij die ochtend vroeg van de bijkeuken naar de stal had gegraven. Het huis ligt onder de sneeuw begraven! Laura rent naar boven, krabt een kijkgaatje op het raam en ziet de Hoofdstraat op ooghoogte. Ze ziet de hoeven van de paarden van de Wilder jongens voorbij draven.
(toen ik dit voor het eerst las, dacht ik, stel je voor dat de kinderen naar buiten hadden gekund, dan zouden ze met hun sleetjes van hun eigen daken hebben kunnen sleeën.)
Doordat het huis is ingesneeuwd is het warmer in de keuken. De wind blaast niet en de strenge vorst houdt de tunnel op zijn plaats. Twee dagen lang was alles zo vreemd stil.
Maar in de morgen van de derde dag worden ze wakker van een bulderende, wilde storm en zowel ma als pa zijn uit hun doen. Pa vloekt: "Gosh dang blizzard/die vervloekte sneeuwstorm. Hij gunt je niet eens de tijd om om in je handen te spugen.” Waarop ma hem afsnauwt voor zijn vloeken.
Nadat er genoeg hooistokken zijn gedraaid scharen ze zich allemaal om de kachel en pa gaat, bij het licht van de knooplamp, voorlezen uit uit het grote groene boek met verhalen over de wildernis van Afrika. Laura kan zich dit keer echter niet verdiepen in het verhaal. Ze onderbreekt pa en vraagt of hij viool zou willen spelen.
De viool wordt wordt tevoorschijn gehaald en pa probeert een paar noten van een schots liedje. Maar iedere noot, die uit de viool komt is er net even naast. Zijn vingers willen niet, ze zijn stijf en te dik omdat hij zoveel in de kou is. Dit is één van de zwaarste dieptepunten voor het gezin- de muziek is verdwenen, het lijkt net of pa zich schaamt en Laura voelt zich vreselijk, want zij had hem gevraagd te spelen.
Gelukkig hebben ze nog tarwe om te malen, hoe vermoeiend dit routineklusje ook is. Als voorbereiding van de avondmaaltijd geeft het de familie iets te doen. Pa gaat nar buiten om zijn klussen te doen en ma zit bij de kachel terwijl ze voor de meisjes een gezang zong.