Ik denk dat het vorstmannetje iets Amerikaans is. Dat men het daar wel in filmpjes en verhaaltjes gebruikt, maar hier in Nederland ken ik het niet echt.Wel hebben wij een tekenfilm waarin dit mannetje voorkomt, dat alles op de wereld in ijs verandert doorhet aan te raken.
Lees mee: Het kleine huis in het grote bos.
-
Gast
Ik vroeg het wegens deze zin van je Halfpint: Ik weet nog heel goed wat ijsbloemen waren en wie de vorstman was.
maar misschien verkeerd geinterpreteerd.
Maakt niet uit.
Want ik ken ijsbloemen wel, ook al hadden we ze niet zelf op de flat 3-hoog!
Maar juist van de vorstman had ik nog nooit gehoord.
Het zal idd wel iets Amerikaans zijn. Ik dacht even dat het ook iets van een bepaalde familie kon zijn, maar als het ook in filmpjes voorkomt, dan zal het toch wel echt iets Amerikaans zijn.
Maar daarom vind ik dat altijd zo'n opvallend stukje in het boek.
maar misschien verkeerd geinterpreteerd.
Maakt niet uit.
Want ik ken ijsbloemen wel, ook al hadden we ze niet zelf op de flat 3-hoog!
Maar juist van de vorstman had ik nog nooit gehoord.
Het zal idd wel iets Amerikaans zijn. Ik dacht even dat het ook iets van een bepaalde familie kon zijn, maar als het ook in filmpjes voorkomt, dan zal het toch wel echt iets Amerikaans zijn.
Maar daarom vind ik dat altijd zo'n opvallend stukje in het boek.
-
Gast
hoofdstuk 3
Het lange geweer
Elke avond voordat Pa een verhaal aan Mary en Laura ging vertellen, maakte Pa eerst zijn geweer klaar en in orde voor de volgende dag. Laura en Mary mochten Pa hierbij helpen; het begon er mee dat de meisjes alle benodigdheden voor Pa gingen halen, de lange lepel, de doos met stukken lood, de gietvorm en nog veel meer.
Pa ging zelf kogels maken door stukjes lood in het haardvuur te smelten en dat in de gietvorm te doen. Laura en Mary knielden dan aan weerskanten van Pa en keken elk van hun kant mee hoe Pa het deed.
Als de kogels klaar waren, waren ze nog erg heet en ondanks dat ze gewaarschuwd waren konden Laura en Mary het vaak niet laten om toch even aan de hete kogels te voelen. Au dat deed zeer! Maar klagen deden de meisjes niet, ze waren immers gewaarschuwd.
Wanneer de kogels klaar waren pakte Pa het lange geweer van de kant en ging het schoonmaken. Pa spoelde de loop met heet water. Het water moest zo heet zijn dat het ijzer van het geweer direct weer opdroogde. Ook wreef Pa het geweer schoon en vet met vette lapjes uit zijn lappendoos.
Daarna ging Pa het lange geweer laden. Want zei Pa, het heeft geen zin gevaar te lopen met een leeg geweer.
Nu moesten Laura en Mary heel goed opletten! Pa vroeg hen nl altijd om hem te waarschuwen zodra zij zagen dat Pa een fout maakte met het veilig laden van het lange geweer. Mary en Laura letten altijd heel goed, maar nooit konden zij Pa op een fout betrappen.
Daarna hing Pa het lange geweer weer veilig op zijn vertrouwde plek, aan 2 haken boven de deur. Zo kon Pa het geweer altijd pakken als dat nodig was.
Maar Laura en Mary waren nooit bang, want zij wisten dat Pa hen altijd zou beschermen en dat Pa met 1 kogel een beer of poema kon doden; ook als Pa op jacht was in het grote bos.
Als het geweer veilig en klaar aan de muur hing was het tijd voor een verhaaltje van Pa. Pa maakte grapjes dat de meisjes vast geen verhalen wilde horen over de tijd dat Pa een klein stout jongetje was. Maar dat wilden Mary en Laura juist wel heel graag.
en dan ging Pa vertellen.
En Pa vertelde het spannende verhaal van zichzelf als klein, stout jongetje en de stem in het bos. Het verhaal was heel spannend en Laura en Mary griezelden heerlijk mee, maar gelukkig waren er geen echte nare dingen met Pa gebeurd; maar toch had Pa niet al dat enge hoeven mee te maken als hij maar naar zijn Pa had geluisterd.
Het lange geweer
Elke avond voordat Pa een verhaal aan Mary en Laura ging vertellen, maakte Pa eerst zijn geweer klaar en in orde voor de volgende dag. Laura en Mary mochten Pa hierbij helpen; het begon er mee dat de meisjes alle benodigdheden voor Pa gingen halen, de lange lepel, de doos met stukken lood, de gietvorm en nog veel meer.
Pa ging zelf kogels maken door stukjes lood in het haardvuur te smelten en dat in de gietvorm te doen. Laura en Mary knielden dan aan weerskanten van Pa en keken elk van hun kant mee hoe Pa het deed.
Als de kogels klaar waren, waren ze nog erg heet en ondanks dat ze gewaarschuwd waren konden Laura en Mary het vaak niet laten om toch even aan de hete kogels te voelen. Au dat deed zeer! Maar klagen deden de meisjes niet, ze waren immers gewaarschuwd.
Wanneer de kogels klaar waren pakte Pa het lange geweer van de kant en ging het schoonmaken. Pa spoelde de loop met heet water. Het water moest zo heet zijn dat het ijzer van het geweer direct weer opdroogde. Ook wreef Pa het geweer schoon en vet met vette lapjes uit zijn lappendoos.
Daarna ging Pa het lange geweer laden. Want zei Pa, het heeft geen zin gevaar te lopen met een leeg geweer.
Nu moesten Laura en Mary heel goed opletten! Pa vroeg hen nl altijd om hem te waarschuwen zodra zij zagen dat Pa een fout maakte met het veilig laden van het lange geweer. Mary en Laura letten altijd heel goed, maar nooit konden zij Pa op een fout betrappen.
Daarna hing Pa het lange geweer weer veilig op zijn vertrouwde plek, aan 2 haken boven de deur. Zo kon Pa het geweer altijd pakken als dat nodig was.
Maar Laura en Mary waren nooit bang, want zij wisten dat Pa hen altijd zou beschermen en dat Pa met 1 kogel een beer of poema kon doden; ook als Pa op jacht was in het grote bos.
Als het geweer veilig en klaar aan de muur hing was het tijd voor een verhaaltje van Pa. Pa maakte grapjes dat de meisjes vast geen verhalen wilde horen over de tijd dat Pa een klein stout jongetje was. Maar dat wilden Mary en Laura juist wel heel graag.
en dan ging Pa vertellen.
En Pa vertelde het spannende verhaal van zichzelf als klein, stout jongetje en de stem in het bos. Het verhaal was heel spannend en Laura en Mary griezelden heerlijk mee, maar gelukkig waren er geen echte nare dingen met Pa gebeurd; maar toch had Pa niet al dat enge hoeven mee te maken als hij maar naar zijn Pa had geluisterd.
-
Gast
-
Halfpint
- Site Admin
- Berichten: 3644
- Lid geworden op: 13-04-2011 22:25
Je moet alles natuurlijk wel naar die tijd zien. Zij leefden redelijk geisoleerd, met veel wild rondom zich in de bossen. Het geweer moest echt wel klaar liggen, want veelal kregen zijj geen kans eerst op hun gemak te laden, alvorens te schieten. A/ de prooi zou hen aanvallen of. B/ de prooi zoou ontsnapt zijn.
Wat voor gevaar lopen wij nu, in onze beschaafde wereld, normaal gesproken? Wij hoeven dus echt geen wapens te hebben. Maar dat de kinderen er toen beter vanaf zouden blijven dan onze kinderen weet ik wel zeker. De straffen waren toen nl. zwaarder, dan wij tegenwoordig onze kinderen straffen. Neem maar het feit dat pa Laura een pak slaag met een riem gaf toen hij zag dat zij Mary wilde slaan.
Wat voor gevaar lopen wij nu, in onze beschaafde wereld, normaal gesproken? Wij hoeven dus echt geen wapens te hebben. Maar dat de kinderen er toen beter vanaf zouden blijven dan onze kinderen weet ik wel zeker. De straffen waren toen nl. zwaarder, dan wij tegenwoordig onze kinderen straffen. Neem maar het feit dat pa Laura een pak slaag met een riem gaf toen hij zag dat zij Mary wilde slaan.
-
Halfpint
- Site Admin
- Berichten: 3644
- Lid geworden op: 13-04-2011 22:25
Hoofdstuk 4. Kerstmis.
Kerstmis naderde.
Het kleine houten huisje was bijna begraven onder de sneeuw en pa moest elke dag een pad scheppen om bij de schuur te komen, waar de paarden en koeien veilig en warm in hun hokken stonden.
's Avonds werkte pa aan drie plankjes. Hij schuurde ze en maakte ze glad en sneed met zijn zakmes mooie figuurtjes in het hout. Toen de drie stukken klaar waren voegde hij ze aaneen en toen was het een etagère voor ma, als kerstcadeau. Hij hing hem voorzichtig tegen de houten wand tussen de ramen en ma zette haar porseleinen herderinnetje op het plankje.Ma was de hele dag bezig lekkere dingen te maken. Ze bakte diverse soorten brood, ze maakte een reusachtige pan bonen met spek en stroop, ze bakte vruchtentaarten en een grote pot koekjes.
Op een morgen kookte ze stroop met suiker in tot een dikke siroop en pa haalde twee pannen vol witte sneeuw van buiten. Laura en Mary kregen ieder een pan en ma en pa deden voor hoe ze de donkere siroop in kleine straaltjes op de sneeuw moesten gieten. Ze maakten rondjes en krulletjes en wriemeldingetjes en die werden meteen hard en dat was suikergoed.
Laura en Mary mochten elk een stuk opeten, maar de rest werd bewaard voor kerstmis.
De dag voor kerstmis hoorden Laura en Mary het geklingel van sleebellen. en in de slee zaten tante Eliza, oom Peter, Alice, Ella en Peter, die kerstmis kwamen vieren bij pa en ma.
De kinderen gingen heerlijk buiten spelen; ze maakten sneeuwportretten.
De hele dag hadden de kinderen zo druk gespeeld, dat ze 's avonds te opgewonden waren om te slapen, maar ze moesten wel slapen, want anders zou de kerstman niet komen. Dus hingen ze hun kousen bij de haard en gingen naar bed.
Pa, ma, tante Eliza en oom Peter zaten te praten bij het haardvuur. En net toen Laura in slaap zou glijden hoorde ze oom Peter zeggen dat tante Eliza maar net de dans was ontsprongen toen hij naar de stad was.
Vroeg op een morgen ging ze naar de bron om water te halen en Prins, de hond, liep haar achterna. Bij de bron aangekomen, zette hij plotseling zijn tanden van achteren in haar jurk en begon te trekken.
Laura was meteen klaarwakker, verhalen over honden vond ze altijd spannend.
Eliza kon niet loskomen. Prins trok haar steeds maar achteruit. Hij gromde naar haar en liet zijn tanden zien. Toen ze op een gegeven moment los kwam en langs hem wilde glippen, hapte hij naar haar. Ze werd bang en dacht dat hij haar zou bijten. Ze holde naar huis, naar de kinderen en gooide de deur dicht. Grommend bleef Prins rondom het huis lopen en telkens als Eliza de deur probeerde te openen, sprong hij grauwend op haar af, en dat terwijl hij altijd zo aardig is voor ons.
Dit duurde de hele dag en pas heel laat in de middag werd hij rustig en ging voor de deur liggen. Tante Eliza deed de deur open en nam de wateremmer in haar hand. toen Prins dit zag, liep hij, net als altijd, voor haar uit naar de bron. En overal in de sneeuw en rondom de bron stonden verse sporen van een poema! Als Prins haar die morgen had laten gaan, zou de poema haar vast hebben besprongen. Toen tante Eliza de sporen zag, schepte ze gauw water en liep vlug met Prins terug naar huis. Ze zijn allemaal binnen gebleven tot oom Peter weer thuis kwam. Toen oom Peter thuis kwam, ging hij wel gelijk op jacht, maar hij heeft de poema niet gekregen, de sporen leidden naar het noorden, de grote bossen in.
Ma zag dat de kinderen nog wakker waren en zei tegen pa dat hij maar beter even viool kon spelen, want dat zou rustgevend werken en met de vioolmuziek op de achtergrond vielen de kinderen in slaap
De volgende dag was bijna iedereen tegelijk wakker. De kinderen keken naar hun kousen en ja hoor, de kerstman was geweest. Ieder kind had een paar helderrode wanten gekregen en een lange platte pepermuntstok. Bovendien had Laura nog een mooie pop gekregen.
Ma en tante Eliza hadden voor de mannen elk een nieuw paar wanten gebreid, tante Eliza gaf ma een grote rode appel vol kruidnagels en ma gaf haar een zelfgemaakt naaldenboekje. De kerstman gaf geen cadeautjes aan grote mensen, zij moesten elkaar cadeautjes geven.
Pa en oom Peter en Peter gingen het stalwerk doen, Alice en Ella hielpen hun moeder de bedden opmaken en Mary en Laura dekten de tafel, terwijl ma pannenkoeken voor het ontbijt bakte.
Na het eten konden de kinderen niet buiten spelen, daar was het te koud voor, maar ze vermaakten zich met het bekijken van de platen in de bijbel en pa's dierenboek.
Toen volgde de kerstmaaltijd. Ze mochten zoveel eten als ze wilden, want het was maar eenmaal in het jaar kerstmis.
Ze aten vroeg, want tante Eliza en oom Peter en hun kinderen moesten nog een eind reizen. Ze hoopten nog voor donker thuis te zijn.
Zodra ze dus gegeten hadden, werden de paarden voor de slee gespannen en ze kleedden zich goed aan.
Ma stopte gloeiend hete aardappels in hun zakken om hun vingers warm te houden en op het fornuis stonden de hete strijkijzers van tante Eliza, klaar om aan hun voeten in de slee te zetten. De dekens en de bizonhuiden werden ook warm gemaakt.
Zo stapten ze allemaal heerlijk warm in de slee en pa stopte de laatste deken goed om hen heen.
'Dag! Dag!', riep iedereen en daar gingen ze, met vrolijk dravende paarden en rinkelende sleebellen.
Kerstmis was voorbij, maar wat was het een heerlijk kerstfeest geweest.
Kerstmis naderde.
Het kleine houten huisje was bijna begraven onder de sneeuw en pa moest elke dag een pad scheppen om bij de schuur te komen, waar de paarden en koeien veilig en warm in hun hokken stonden.
's Avonds werkte pa aan drie plankjes. Hij schuurde ze en maakte ze glad en sneed met zijn zakmes mooie figuurtjes in het hout. Toen de drie stukken klaar waren voegde hij ze aaneen en toen was het een etagère voor ma, als kerstcadeau. Hij hing hem voorzichtig tegen de houten wand tussen de ramen en ma zette haar porseleinen herderinnetje op het plankje.Ma was de hele dag bezig lekkere dingen te maken. Ze bakte diverse soorten brood, ze maakte een reusachtige pan bonen met spek en stroop, ze bakte vruchtentaarten en een grote pot koekjes.
Op een morgen kookte ze stroop met suiker in tot een dikke siroop en pa haalde twee pannen vol witte sneeuw van buiten. Laura en Mary kregen ieder een pan en ma en pa deden voor hoe ze de donkere siroop in kleine straaltjes op de sneeuw moesten gieten. Ze maakten rondjes en krulletjes en wriemeldingetjes en die werden meteen hard en dat was suikergoed.
Laura en Mary mochten elk een stuk opeten, maar de rest werd bewaard voor kerstmis.
De dag voor kerstmis hoorden Laura en Mary het geklingel van sleebellen. en in de slee zaten tante Eliza, oom Peter, Alice, Ella en Peter, die kerstmis kwamen vieren bij pa en ma.
De kinderen gingen heerlijk buiten spelen; ze maakten sneeuwportretten.
De hele dag hadden de kinderen zo druk gespeeld, dat ze 's avonds te opgewonden waren om te slapen, maar ze moesten wel slapen, want anders zou de kerstman niet komen. Dus hingen ze hun kousen bij de haard en gingen naar bed.
Pa, ma, tante Eliza en oom Peter zaten te praten bij het haardvuur. En net toen Laura in slaap zou glijden hoorde ze oom Peter zeggen dat tante Eliza maar net de dans was ontsprongen toen hij naar de stad was.
Vroeg op een morgen ging ze naar de bron om water te halen en Prins, de hond, liep haar achterna. Bij de bron aangekomen, zette hij plotseling zijn tanden van achteren in haar jurk en begon te trekken.
Laura was meteen klaarwakker, verhalen over honden vond ze altijd spannend.
Eliza kon niet loskomen. Prins trok haar steeds maar achteruit. Hij gromde naar haar en liet zijn tanden zien. Toen ze op een gegeven moment los kwam en langs hem wilde glippen, hapte hij naar haar. Ze werd bang en dacht dat hij haar zou bijten. Ze holde naar huis, naar de kinderen en gooide de deur dicht. Grommend bleef Prins rondom het huis lopen en telkens als Eliza de deur probeerde te openen, sprong hij grauwend op haar af, en dat terwijl hij altijd zo aardig is voor ons.
Dit duurde de hele dag en pas heel laat in de middag werd hij rustig en ging voor de deur liggen. Tante Eliza deed de deur open en nam de wateremmer in haar hand. toen Prins dit zag, liep hij, net als altijd, voor haar uit naar de bron. En overal in de sneeuw en rondom de bron stonden verse sporen van een poema! Als Prins haar die morgen had laten gaan, zou de poema haar vast hebben besprongen. Toen tante Eliza de sporen zag, schepte ze gauw water en liep vlug met Prins terug naar huis. Ze zijn allemaal binnen gebleven tot oom Peter weer thuis kwam. Toen oom Peter thuis kwam, ging hij wel gelijk op jacht, maar hij heeft de poema niet gekregen, de sporen leidden naar het noorden, de grote bossen in.
Ma zag dat de kinderen nog wakker waren en zei tegen pa dat hij maar beter even viool kon spelen, want dat zou rustgevend werken en met de vioolmuziek op de achtergrond vielen de kinderen in slaap
De volgende dag was bijna iedereen tegelijk wakker. De kinderen keken naar hun kousen en ja hoor, de kerstman was geweest. Ieder kind had een paar helderrode wanten gekregen en een lange platte pepermuntstok. Bovendien had Laura nog een mooie pop gekregen.
Ma en tante Eliza hadden voor de mannen elk een nieuw paar wanten gebreid, tante Eliza gaf ma een grote rode appel vol kruidnagels en ma gaf haar een zelfgemaakt naaldenboekje. De kerstman gaf geen cadeautjes aan grote mensen, zij moesten elkaar cadeautjes geven.
Pa en oom Peter en Peter gingen het stalwerk doen, Alice en Ella hielpen hun moeder de bedden opmaken en Mary en Laura dekten de tafel, terwijl ma pannenkoeken voor het ontbijt bakte.
Na het eten konden de kinderen niet buiten spelen, daar was het te koud voor, maar ze vermaakten zich met het bekijken van de platen in de bijbel en pa's dierenboek.
Toen volgde de kerstmaaltijd. Ze mochten zoveel eten als ze wilden, want het was maar eenmaal in het jaar kerstmis.
Ze aten vroeg, want tante Eliza en oom Peter en hun kinderen moesten nog een eind reizen. Ze hoopten nog voor donker thuis te zijn.
Zodra ze dus gegeten hadden, werden de paarden voor de slee gespannen en ze kleedden zich goed aan.
Ma stopte gloeiend hete aardappels in hun zakken om hun vingers warm te houden en op het fornuis stonden de hete strijkijzers van tante Eliza, klaar om aan hun voeten in de slee te zetten. De dekens en de bizonhuiden werden ook warm gemaakt.
Zo stapten ze allemaal heerlijk warm in de slee en pa stopte de laatste deken goed om hen heen.
'Dag! Dag!', riep iedereen en daar gingen ze, met vrolijk dravende paarden en rinkelende sleebellen.
Kerstmis was voorbij, maar wat was het een heerlijk kerstfeest geweest.
-
Halfpint
- Site Admin
- Berichten: 3644
- Lid geworden op: 13-04-2011 22:25
Toen ik dit typte dacht ik tegelijkertijd dat ik toch wel heel blij ben met onze auto's. Het lijkt me reuze gezellig hoor, zo'n tochtje met de arrenslee, maar als je dan een eind moet reizen en als het dan zo vreselijk koud is, waardoor je helemaal verkleumd raakt, is het toch fijner om in de auto te zitten en even de verwarming iets hoger te zetten!
Vinden jullie ook niet?
Vinden jullie ook niet?
-
Jane
- Berichten: 882
- Lid geworden op: 29-08-2011 02:00
Wij kunnen ons dit helemaal niet voorstellen hoe zoiets is, om zo te leven......
Maar in die tijd hadden dit soort ritjes vast wel een zekere knus en saamhorigheid.
De luxe en ook de gezondsheidszorg die wij nu kennen was toen ook niet denkbaar, als er iets mis ging dan was dat maar zo, je had alles maar te aanvaarden zo als het kwam.
Wij zouden zo niet meer kunnen leven, met al onze kennis van nu zijn we in moeilijke omstandigheden misschien wel slechter af dan zij als het ons tegenzit, we zoeken immers voor alles een verklaarbare oplossing om moeilijke situaties te kunnen accepteren en te verhelpen.
Maar in die tijd hadden dit soort ritjes vast wel een zekere knus en saamhorigheid.
De luxe en ook de gezondsheidszorg die wij nu kennen was toen ook niet denkbaar, als er iets mis ging dan was dat maar zo, je had alles maar te aanvaarden zo als het kwam.
Wij zouden zo niet meer kunnen leven, met al onze kennis van nu zijn we in moeilijke omstandigheden misschien wel slechter af dan zij als het ons tegenzit, we zoeken immers voor alles een verklaarbare oplossing om moeilijke situaties te kunnen accepteren en te verhelpen.
-
Gast
Zondagen
De winter duurde lang,Laura en Mary vonden het vervelend dat ze altijd binnen moesten blijven,vooral op zondagen kroop de tijd. Dan moesten ze hun zondagse kleren aan. Ze waren heerlijk schoon want ze waren op zaterdagavond in bad geweest. Op zondag mochten Laura en Mary geen lawaai maken als ze speelden. Ze moesten luisteren naar ma die uit de Bijbel voorlas of naar pa uit "De wonderen van de dierenwereld".
Op een zondag kon Laura het na het avondeten niet meer uithouden. Ze rende achter Jack aan,"ik heb een hekel aan zondag!" riep ze. Pa nam haar op schoot en vertelde een verhaal over grootvader,toen die nog klein was.
De zondag begon vroeger al op zaterdagavond als de zon onder was. Niemand mocht werken of spelen. Dan was er een plechtig avondeten. Na het avondeten moesten ze meteen naar bed. Ze aten de volgende morgen een koud ontbijt en liepen naar de kerk. In de kerk moesten ze 2 uur lang doodstil naar de preek luisteren. Na de kerkdienst werd er gegeten en moesten ze op een bank hun catechismus leren,net zo lang tot de zon onder was.
Op een bepaald moment maakte grootvader en zijn broers een slee. De slee was niet af op zaterdagmiddag en konden er dus niet mee spelen. Ze moesten wachten tot de zondag voorbij was. Die zondag dachten ze voortdurend aan de slee. Opeens hoorde ze vader snurken,hij was in slaap gevallen. Ze slopen de kamer uit. Ze haalde de grote slee en liepen er mee naar de top van de heuvel. Ze waren van plan maar 1 keertje van de heuvel af te glijden. De slee begon te glijden,maar ze durfde niet te gillen. Toen de slee op het huis af schoot kwam er een groot varken uit het bos. De slee gleed recht onder het varken en schepte het. Ze schoten langs het huis en hun vader stond in de deuropening te kijken. Onderaan de heuvel hielden ze stil. Het varken sprong eraf en rende al gillend het bos in. De jongens liepen langzaam en angstig de heuvel op. Ze glipten stillen naar hun plaatsen op de bank. Vader keek hen aan zonder iets te zeggen. Toen de zon onder was nam vader hen mee naar de houtschuur en gaf een pak slaag. Dus,Laura en Mary,ook al vind je het soms moeilijk. Wees maar blij dat het niet zo moeilijk was als toen grootvader nog klein was.
Laura en Mary moesten naar bed en pa speelde op zijn viool. Laura viel in slaap en het volgende wat ze hoorde was het knetterende fornuis voor het ontbijt. Laura was jarig. Pa zei dat hij haar een plak slaag moest geven zodat ze goed zou groeien. Hij gaf haar ook een houten mannetje als vriendje voor Charlotte. Van ma kreeg ze koekjes en van Mary een jurk voor Charlotte. Die avond speelde pa "floep zei de wezel" voor haar. Daarna gingen ze lachend naar bed en luisterden naar pa en zijn viool die samen zongen.
De winter duurde lang,Laura en Mary vonden het vervelend dat ze altijd binnen moesten blijven,vooral op zondagen kroop de tijd. Dan moesten ze hun zondagse kleren aan. Ze waren heerlijk schoon want ze waren op zaterdagavond in bad geweest. Op zondag mochten Laura en Mary geen lawaai maken als ze speelden. Ze moesten luisteren naar ma die uit de Bijbel voorlas of naar pa uit "De wonderen van de dierenwereld".
Op een zondag kon Laura het na het avondeten niet meer uithouden. Ze rende achter Jack aan,"ik heb een hekel aan zondag!" riep ze. Pa nam haar op schoot en vertelde een verhaal over grootvader,toen die nog klein was.
De zondag begon vroeger al op zaterdagavond als de zon onder was. Niemand mocht werken of spelen. Dan was er een plechtig avondeten. Na het avondeten moesten ze meteen naar bed. Ze aten de volgende morgen een koud ontbijt en liepen naar de kerk. In de kerk moesten ze 2 uur lang doodstil naar de preek luisteren. Na de kerkdienst werd er gegeten en moesten ze op een bank hun catechismus leren,net zo lang tot de zon onder was.
Op een bepaald moment maakte grootvader en zijn broers een slee. De slee was niet af op zaterdagmiddag en konden er dus niet mee spelen. Ze moesten wachten tot de zondag voorbij was. Die zondag dachten ze voortdurend aan de slee. Opeens hoorde ze vader snurken,hij was in slaap gevallen. Ze slopen de kamer uit. Ze haalde de grote slee en liepen er mee naar de top van de heuvel. Ze waren van plan maar 1 keertje van de heuvel af te glijden. De slee begon te glijden,maar ze durfde niet te gillen. Toen de slee op het huis af schoot kwam er een groot varken uit het bos. De slee gleed recht onder het varken en schepte het. Ze schoten langs het huis en hun vader stond in de deuropening te kijken. Onderaan de heuvel hielden ze stil. Het varken sprong eraf en rende al gillend het bos in. De jongens liepen langzaam en angstig de heuvel op. Ze glipten stillen naar hun plaatsen op de bank. Vader keek hen aan zonder iets te zeggen. Toen de zon onder was nam vader hen mee naar de houtschuur en gaf een pak slaag. Dus,Laura en Mary,ook al vind je het soms moeilijk. Wees maar blij dat het niet zo moeilijk was als toen grootvader nog klein was.
Laura en Mary moesten naar bed en pa speelde op zijn viool. Laura viel in slaap en het volgende wat ze hoorde was het knetterende fornuis voor het ontbijt. Laura was jarig. Pa zei dat hij haar een plak slaag moest geven zodat ze goed zou groeien. Hij gaf haar ook een houten mannetje als vriendje voor Charlotte. Van ma kreeg ze koekjes en van Mary een jurk voor Charlotte. Die avond speelde pa "floep zei de wezel" voor haar. Daarna gingen ze lachend naar bed en luisterden naar pa en zijn viool die samen zongen.