Ik ook.
Alle "eer" gaat naar pa, maar we moeten ma zeer zeker niet onderschatten. Ze was een zachtaardige, vriendelijke, hartelijke, keurige vrouw, lief voor man en kinderen, had zo haar opvattingen waar men zich aan moest houden en ze had een heel standvastig karakter. Dat wist pa. Hij wist dat hij op haar kon bouwen!
In een bep. boek, ik weet zo gauw niet welke staat dan ook: overal waar pa ging, volgde ma, maar pa zou niet gaan als ma hem niet volgde!
deel 4 Het kleine huis, De grote hoeve
-
Gast
-
Halfpint
- Site Admin
- Berichten: 3644
- Lid geworden op: 13-04-2011 22:25
-
Mieke
- Berichten: 695
- Lid geworden op: 30-08-2011 21:54
De Grote Hoeve
Dit boek vertelt over Almanzo’s jeugd. Zijn vader heeft een grote boerderij in Malone, New York. Almanzo moet als boerenzoon hard meehelpen met de vele dieren en op het land. Ook moet hij naar school. Niets liever zou hij ook mee willen helpen met het verzorgen en groot brengen van de veulens, maar dat mag hij niet van vader. Almanzo helpt met ijs halen, hij maakt zijn eigen slee, hij scheert mee schapen en viert onafhankelijksheidsdag. Hij helpt zijn vader waar hij kan. Uiteindelijk krijgt hij een mooi veulen voor zichzelf om af te richten.
Dit boek vertelt over Almanzo’s jeugd. Zijn vader heeft een grote boerderij in Malone, New York. Almanzo moet als boerenzoon hard meehelpen met de vele dieren en op het land. Ook moet hij naar school. Niets liever zou hij ook mee willen helpen met het verzorgen en groot brengen van de veulens, maar dat mag hij niet van vader. Almanzo helpt met ijs halen, hij maakt zijn eigen slee, hij scheert mee schapen en viert onafhankelijksheidsdag. Hij helpt zijn vader waar hij kan. Uiteindelijk krijgt hij een mooi veulen voor zichzelf om af te richten.
-
Gast
-
Gast
Een van de stukjes uit het boek waar ik vaak om moet lachen is als de jonge Almanzo zijn varkentje Lucy wil verwennen.
De ouders zijn weg en de kinderen zijn alleen thuis en kunnen dus doen wat ze willen. Natuurlijk speelt Eliza Jane de baas. Maar toch komt ook Eliza Jane zover dat ze snoepgoed voor zichzelf gaan maken. Als de noga buiten staat af te koelen denkt Almanzo dat Lucy vast ook wel wat noga wil en de noga is genoeg afgekoeld en dus geeft Alamanzo zijn varkentje wat van die lekkere noga!
Maar de volgende ochtend zag Almanzo bij Lucy alleen nog maar een brede bruine streep in haar bek. haar bek en tanden zaten helemaal vastgeplakt met noga! Almanzo had Royal's hulp nodig om achter Lucy aan te rennen om haar te vangen, dwars door de hele moestuin heen! En zelfs de hulp van Alice was erbij nodig om de noga weer uit Lucy's bek te krijgen!
Ik vind het zo'n grappig verhaaltje!
Maar tegenwoordig zou men het minder grappig vinden en dreigen met de dierenbescherming of de dierenpolitie!
De ouders zijn weg en de kinderen zijn alleen thuis en kunnen dus doen wat ze willen. Natuurlijk speelt Eliza Jane de baas. Maar toch komt ook Eliza Jane zover dat ze snoepgoed voor zichzelf gaan maken. Als de noga buiten staat af te koelen denkt Almanzo dat Lucy vast ook wel wat noga wil en de noga is genoeg afgekoeld en dus geeft Alamanzo zijn varkentje wat van die lekkere noga!
Maar de volgende ochtend zag Almanzo bij Lucy alleen nog maar een brede bruine streep in haar bek. haar bek en tanden zaten helemaal vastgeplakt met noga! Almanzo had Royal's hulp nodig om achter Lucy aan te rennen om haar te vangen, dwars door de hele moestuin heen! En zelfs de hulp van Alice was erbij nodig om de noga weer uit Lucy's bek te krijgen!
Ik vind het zo'n grappig verhaaltje!
Maar tegenwoordig zou men het minder grappig vinden en dreigen met de dierenbescherming of de dierenpolitie!
-
Jane
- Berichten: 882
- Lid geworden op: 29-08-2011 02:00
Ik heb dit boek weer eens gelezen en dan komt vanzelf de vraag op: wat zou Laura hebben gedacht bij het schrijven van dit boek, het staat in zo,n schril contrast met de 1e boeken die zij schreef. Het leven van de Ingalls werd geleefd van dag tot dag, vaak wisten ze niet hoe ze de eindjes aan elkaar moesten knopen, één mislukte oogst en dan werd de huifkar weer geladen op zoek naar iets anders, of pa moest er op uit om zijn geld ergens anders te verdienen.
Dan dit boek.....Laura laat als het ware de roomboter en vetgebraden vlees,etc etc..uit haar pen rollen, rijkdom ten over.
Wat is er eigenlijk met deze grote hoeve gebeurd toen geen van de jongens verder wilde boeren op deze hoeve, Almanzo lijkt op het eind van dit boek toch in de voetsporen van zijn vader te willen treden, maar is er toen hij volwassen werd toch van afgestapt en kwam in De Smet terecht samen met z,n broer Royal?
Weet iemand waarom die ommezewaai er was?
Dan dit boek.....Laura laat als het ware de roomboter en vetgebraden vlees,etc etc..uit haar pen rollen, rijkdom ten over.
Wat is er eigenlijk met deze grote hoeve gebeurd toen geen van de jongens verder wilde boeren op deze hoeve, Almanzo lijkt op het eind van dit boek toch in de voetsporen van zijn vader te willen treden, maar is er toen hij volwassen werd toch van afgestapt en kwam in De Smet terecht samen met z,n broer Royal?
Weet iemand waarom die ommezewaai er was?
-
Halfpint
- Site Admin
- Berichten: 3644
- Lid geworden op: 13-04-2011 22:25
Als eerste wil ik even vertellen dat dit in werkelijkheid Laura's 2e boek was, Jane. De eerste (HKHINGB) schreef ze als hommage aan haar vader en deze (DGH) schreef ze om over Almanzo's jeugd te vertellen.
Dan je tweede vraag. Almanzo heeft altijd boer willen worden en ging op jonge leeftijd het huis uit om bij een andere boer in Minnesota te werken. Zijn vader was nog sterk en behield zijn eigen boerderij in Spring Valley/Minnesota. Toen Almanzo zijn eigen zaaitarwe verdiend had bij die andere boer kwam het aan de orde dat hij eigen land wilde hebben en dat was in Dakota nog voorhanden. Zijn vader vond het best dat hij zijn eigen boerderij opstartte en tezamen met Eliza Jane en Royal nam Almanzo een claim in wat De Smet zou worden, ieder zijn eigen claim, maar wel aan elkaar grenzend.
En zoals je weet heeft hij, na de misoogsten en het vertrek uit De Smet, een florissante boerderij in Mansfield weten op te bouwen, namelijk Rocky Bridge Farm.
Dan je tweede vraag. Almanzo heeft altijd boer willen worden en ging op jonge leeftijd het huis uit om bij een andere boer in Minnesota te werken. Zijn vader was nog sterk en behield zijn eigen boerderij in Spring Valley/Minnesota. Toen Almanzo zijn eigen zaaitarwe verdiend had bij die andere boer kwam het aan de orde dat hij eigen land wilde hebben en dat was in Dakota nog voorhanden. Zijn vader vond het best dat hij zijn eigen boerderij opstartte en tezamen met Eliza Jane en Royal nam Almanzo een claim in wat De Smet zou worden, ieder zijn eigen claim, maar wel aan elkaar grenzend.
En zoals je weet heeft hij, na de misoogsten en het vertrek uit De Smet, een florissante boerderij in Mansfield weten op te bouwen, namelijk Rocky Bridge Farm.
-
Gast
Ik denk net als Halfpint dat hij helemaal niet van het idee van boeren is afgestapt Jane. Alleen heeft het op een iets andere manier vorm gekregen.
Almanzo nam een claim om daar te gaan boeren, zo ontmoette hij Laura. Ook al wilde laura niet, Almanzo kreeg toch zijn 5 jaren tijd om te proberen een succes van het boeren te maken. En Rocky Ridge Farm is toch een boerderij geworden, anders dan die van zijn vader, maar toch een boerderij.
Grappig vind ik ook dat Jane het heeft over de roomboter die van de pen afrolt!
Want dat is natuurlijk ook zo in dit boek! Laura vertelde graag over de kleine dingen, maar ook graag over het eten, ze beschreef vaak wat er op tafel stond, zowel met feestdagen als in het vroege voorjaar als op gewone dagen. Als kind dacht ik altijd dat haar "jonge tuinerwtjes" altijd veel meer bijzonder dan de doperwtjes op mijn eigen bord, maar nu weet ik dat dat door de manier van schrijven komt!
Almanzo nam een claim om daar te gaan boeren, zo ontmoette hij Laura. Ook al wilde laura niet, Almanzo kreeg toch zijn 5 jaren tijd om te proberen een succes van het boeren te maken. En Rocky Ridge Farm is toch een boerderij geworden, anders dan die van zijn vader, maar toch een boerderij.
Grappig vind ik ook dat Jane het heeft over de roomboter die van de pen afrolt!
Want dat is natuurlijk ook zo in dit boek! Laura vertelde graag over de kleine dingen, maar ook graag over het eten, ze beschreef vaak wat er op tafel stond, zowel met feestdagen als in het vroege voorjaar als op gewone dagen. Als kind dacht ik altijd dat haar "jonge tuinerwtjes" altijd veel meer bijzonder dan de doperwtjes op mijn eigen bord, maar nu weet ik dat dat door de manier van schrijven komt!