Geplaatst: 18-10-2013 08:28
Hoofdstuk 12
Het beëindigen van haar verhalen
1943-1957
Na het einde van de Tweede Wereldoorlog in 1945 werden Laura's boeken internationaal bekend en ze werden in vele talen gedrukt, zelfs in braille. Post uit de gehele wereld bedekte haar eettafel. Laura beantwoordde ieder brief, want "ik kan het niet opbrengen om een kind teleur te stellen."Na de oorlog besloot Harper & Brothers een nieuwe editie van Laura's Kleine Huis te maken. Zij gaven Garth Williams de opdracht nieuwe illustraties te maken. Omdat hij de gebieden niet kende, reed hij eerst naar alle Kleine Huis plaatsen, met zijn fototoestel en schetsboek. Hij ontmoette zelfs Laura en Manly in Missouri.
Het was een drukke tijd op de Rocky Ridge Farm. Behalve post van fans ontving Laura heel veel andere eerbewijzen. De Openbare Bibliotheek vaan Detroit noemde in 1949 een nieuwe afdeling naar Laura Ingalls Wilder.
Het was de eerste bibliotheek die naar een vrouw en een levend persoon was genoemd. Laura was niet aanwezig bij de inwijding, maar stuurde twee originele manuscripten naar de bibliotheek en een speciaal bericht.
In Pomona/Californië werd de kinderafdeling van de bibliotheek de Laura Ingalls Wilder Zaal genoemd. Bij de openingsceremonie serveerden de bibliotheekassistentes gemberkoek, gebakken volgens Laura's recept, en werd er een violist ingehuurd om sommige favoriete liederen van pa te spelen. Laura stuurde hen het originele manuscript van "Het kleine Huis Op De Prairie".
Gedurende de zomer van 1949 kreeg Manly een hartaanval die hem bijna helemaal hulpeloos maakte. Met Laura's hulp leek hij weer iets op te knappen, maar hij was erg zwak. Plotseling, op zondagmorgen 23 oktober 1949 stierf Manly op 92-jarige leeftijd met Laura aan zijn zijde. Zij waren 64 jaar getrouwd geweest.
Rose kwam uit Connecticut voor de begrafenis. Manly werd begraven op de begraafgplaats van Mansfield. Laura besloot om alleen op Rocky Ridge te blijven wonen, tesamen met haar herinneringen. Maar ze gaf in een brief toe dat "het zo eenzaam is zonder meneer Wilder dat ik het soms niet kan verdragen."
Vrienden belden op en kwamen op bezoek. Laura bakte koekjes voor de plaatselijke kinderen die op hun fiets de heuvels verkenden rondom het huis. Soms verzamelden de kinderen zich in de groene eetkamer en zaten ze op de grond, terwijl Laura in haar schommelstoel verhalen vertelde.
Vreemdelingen klopten op Laura's deur, soms al om zeven uur in de ochtend. Zij kwamen uit het hele land om Laura te ontmoeten. Zij was altijd hoffelijk en trok tijd uit voor haar onuitgenodigde gasten.
Velen van hen vroegen haar om nog een boek te schrijven. Laura beweerde dat ze met pensioen was. Maar in het geheim had ze al een boek geschreven, getiteld " The First Four Years and A Year Of Grace." Het ging om het begin van hun huwelijk. Laura besloot het manuscript voorgoed op te bergen. Ze wilde de tragedies van die jaren niet herbeleven, of het verdriet te delen met jonge lezers.
Zonder Manly of Carrie, die in 1946 was gestorven, had Laura gewoonweg niet meer het enthousiasme om te schrijven.
Gedurende de winters logeerde Rose verscheidene maanden achtereen op Rocky Ridge. Op een keer reisde Laura naar Danbury/Connecticut met het vliegtuig. Tussen de bezoeken door wisselden moeder en dochter brieven uit. Op Laura's verjaardag, met Valentijnsdag en met Kerstmis stuurden trouwe fans haar kaarten.
Laura werd op 7-2-1951 84 jaar. Bijna 1000 felicitatiekaarten, brieven en telegrammen arriveerden op de Rocky Ridge Farm. Velen waren door kinderen zelfgemaakte kaarten.
Later dat jaar, op 28 september, noemde Mansfield zijn bibliotheek de Laura Ingalls Wilder Bibliotheek. Laura droeg een rode fluwelen jurk naar de inwijding. Ze deed haar witte haar omhoog en zette het vast met een gouden kam.
Het beëindigen van haar verhalen
1943-1957
Na het einde van de Tweede Wereldoorlog in 1945 werden Laura's boeken internationaal bekend en ze werden in vele talen gedrukt, zelfs in braille. Post uit de gehele wereld bedekte haar eettafel. Laura beantwoordde ieder brief, want "ik kan het niet opbrengen om een kind teleur te stellen."Na de oorlog besloot Harper & Brothers een nieuwe editie van Laura's Kleine Huis te maken. Zij gaven Garth Williams de opdracht nieuwe illustraties te maken. Omdat hij de gebieden niet kende, reed hij eerst naar alle Kleine Huis plaatsen, met zijn fototoestel en schetsboek. Hij ontmoette zelfs Laura en Manly in Missouri.
Het was een drukke tijd op de Rocky Ridge Farm. Behalve post van fans ontving Laura heel veel andere eerbewijzen. De Openbare Bibliotheek vaan Detroit noemde in 1949 een nieuwe afdeling naar Laura Ingalls Wilder.
Het was de eerste bibliotheek die naar een vrouw en een levend persoon was genoemd. Laura was niet aanwezig bij de inwijding, maar stuurde twee originele manuscripten naar de bibliotheek en een speciaal bericht.
In Pomona/Californië werd de kinderafdeling van de bibliotheek de Laura Ingalls Wilder Zaal genoemd. Bij de openingsceremonie serveerden de bibliotheekassistentes gemberkoek, gebakken volgens Laura's recept, en werd er een violist ingehuurd om sommige favoriete liederen van pa te spelen. Laura stuurde hen het originele manuscript van "Het kleine Huis Op De Prairie".
Gedurende de zomer van 1949 kreeg Manly een hartaanval die hem bijna helemaal hulpeloos maakte. Met Laura's hulp leek hij weer iets op te knappen, maar hij was erg zwak. Plotseling, op zondagmorgen 23 oktober 1949 stierf Manly op 92-jarige leeftijd met Laura aan zijn zijde. Zij waren 64 jaar getrouwd geweest.
Rose kwam uit Connecticut voor de begrafenis. Manly werd begraven op de begraafgplaats van Mansfield. Laura besloot om alleen op Rocky Ridge te blijven wonen, tesamen met haar herinneringen. Maar ze gaf in een brief toe dat "het zo eenzaam is zonder meneer Wilder dat ik het soms niet kan verdragen."
Vrienden belden op en kwamen op bezoek. Laura bakte koekjes voor de plaatselijke kinderen die op hun fiets de heuvels verkenden rondom het huis. Soms verzamelden de kinderen zich in de groene eetkamer en zaten ze op de grond, terwijl Laura in haar schommelstoel verhalen vertelde.
Vreemdelingen klopten op Laura's deur, soms al om zeven uur in de ochtend. Zij kwamen uit het hele land om Laura te ontmoeten. Zij was altijd hoffelijk en trok tijd uit voor haar onuitgenodigde gasten.
Velen van hen vroegen haar om nog een boek te schrijven. Laura beweerde dat ze met pensioen was. Maar in het geheim had ze al een boek geschreven, getiteld " The First Four Years and A Year Of Grace." Het ging om het begin van hun huwelijk. Laura besloot het manuscript voorgoed op te bergen. Ze wilde de tragedies van die jaren niet herbeleven, of het verdriet te delen met jonge lezers.
Zonder Manly of Carrie, die in 1946 was gestorven, had Laura gewoonweg niet meer het enthousiasme om te schrijven.
Gedurende de winters logeerde Rose verscheidene maanden achtereen op Rocky Ridge. Op een keer reisde Laura naar Danbury/Connecticut met het vliegtuig. Tussen de bezoeken door wisselden moeder en dochter brieven uit. Op Laura's verjaardag, met Valentijnsdag en met Kerstmis stuurden trouwe fans haar kaarten.
Laura werd op 7-2-1951 84 jaar. Bijna 1000 felicitatiekaarten, brieven en telegrammen arriveerden op de Rocky Ridge Farm. Velen waren door kinderen zelfgemaakte kaarten.
Later dat jaar, op 28 september, noemde Mansfield zijn bibliotheek de Laura Ingalls Wilder Bibliotheek. Laura droeg een rode fluwelen jurk naar de inwijding. Ze deed haar witte haar omhoog en zette het vast met een gouden kam.