De viool was het meest gebruikte muziekinstrument in de 19e eeuw. De viool van Charles, zo vermoedt men, was afkomstig van een zaadhandel, als promotie-artikel. Charles had zichzelf leren viool spelen en als hij eenmaal een wijsje had gehoord kon hij het altijd direct naspelen. Hij had voor iedere gelegenheid muziek: liederen voor de zondag,liederen bij beproevingen, liederen om iemand moed in te spreken, vrolijke liederen, en liederen ter vermaak. Hij kon zelfs op de snaren de wind nadoen met zijn strijkstok!
Niet één van de dochters speelde viool, want vioolspelen was voorbehouden aan mannen. Men vond de viool een manneninstrument. Het was niet netjes of damesachtig voor een meisje om haar kin op te trekken, wat vereist is bij een viool, of om met haar vingers op en neer over de snaren te gaan. (Meisjes bespeelden ook geen fluit- te veel getuit van de lippen!) Meisjes mochten echter wel trommelen of orgelspelen- zoals Mary deed.
Als kinderen hoorden Mary en Laura heel graag “Pop Goes the Weasel.’ spelen. Toen Mary ouder werd, was haar favoriete lied het mooie “Highland Mary.” Pa’s favoriete lied was “In the Sweet By and By” en had verzocht dit lied bij zijn begrafenis te spelen. Ik weet niet precies wat de favoriete liederen van de rest van de familie Ingalls familie waren. Als jullie het wel weten, deel het dan met ons, als je wilt.
Pa’s viool ligt in een vitrine in het 'Laura Ingalls Wilder Historic Home and Museum' in Mansfield, Missouri. Een keer per jaar, tijdens het 3e weekend in september gedurende de 'Wilder Days', wordt de viool uit de vitrine gehaald en de muziek waarover Laura schreef zweeft dan weer eens door de open lucht.
